II Koryntian 7
1 Mając więc te obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkiego brudu ciała i ducha, dopełniając uświęcenia w bojaźni Bożej.
किजोकि हे ट्लाराव परमेशरे वादो कियोरो कि तै असन अपने बच्चां केरे रूपे मां कबूल केरेलो, त एज्जा, अस अपने आपे ते जिसमेरी ते आत्मारी सब गंदगी शुद्ध केरम, ते परमेशरेरो डर मेन्तां ते इज़्ज़त केरतां, ते परमेशरेरी बत्तां च़लनेरे लेइ पूरे तरीके सेइं पवित्र ज़िन्दगी ज़ींम।
2 Przyjmijcie nas; nikogo nie skrzywdziliśmy, nikogo nie zepsuliśmy, nikogo nie wykorzystaliśmy.
असन अपने दिल मां ठार देथ, असेईं केन्ची सेइं बेइन्साफी नईं कियोरीए, न केन्चेरू किछ बिगाड़ेरूए, ते न कोई ठग्गोरोए।
3 Nie mówię [tego], aby was potępiać; wcześniej bowiem powiedziałem, że jesteście w naszych sercach na wspólną śmierć i wspólne życie.
अवं तुसन दोषी बनानेरे लेइ इन नईं लग्गोरो ज़ोने, किजोकि मीं इन पेइलू ज़ोरूए, कि तुस इश्शे मने मां बसोरेथ कि अस तुसन साथी मरने ज़ीनेरे लेइ तियारम।
4 Mam wielką swobodę w mówieniu do was, bardzo się wami chlubię, jestem pełen pociechy, obfituję w radość w każdym naszym ucisku.
अवं तुसन सेइं बड़े दिलेरी सेइं ज़ोने लोरोईं, मीं तुसन पुड़ बड़ू घमण्डे, अवं तसल्ली सेइं भेरोई जोरोईं; अपने सारे दुखन मां अवं आनन्दे सेइं भरपूर राताईं।
5 Kiedy bowiem przybyliśmy do Macedonii, nasze ciało nie zaznało żadnego odpoczynku, ale zewsząd [byliśmy] uciśnieni: na zewnątrz walki, a wewnątrz obawy.
किजोकि ज़ैखन अस त्रअस शैरतां मकिदुनिया इलाके मां आए, तैखन भी इश्शे जानी चैन न भोइ, पन अस च़ेव्रे पासना दुःख झ़ल्लते राए, बेइर लड़ैई थी, अन्तर बेड़ि-बेड़ि गल्लां थी।
6 Lecz Bóg, który pociesza uniżonych, pocieszył nas przez przybycie Tytusa.
फिरी भी उदासन तसल्ली देनेबाले परमेशरे तीतुसेरे एजने सेइं असन तसल्ली दित्ती।
7 A nie tylko przez jego przybycie, ale też przez pociechę, jakiej doznał wśród was, gdy opowiedział nam o waszej tęsknocie, o waszym płaczu, o waszej gorliwości względem mnie, tak że uradowałem się jeszcze bardziej.
ते न सिर्फ तैसेरे एजने सेइं पन तैसेरी तैस तसल्ली सेइं, ज़ै तैस तुसन करां मैलती थी; ते तैनी तुश्शी इच्छा ते तुश्शे दुःख ते मीं सेइं मिलनेरे जोशेरी खबर असन शुनाई, ज़ैस सेइं होरो भी आनन्द भोव।
8 Choć bowiem zasmuciłem was listem, nie żałuję [tego], a mimo że żałowałem (bo widzę, że ten list zasmucił was, chociaż tylko na chwilę);
किजोकि अगर मीं एपनी चिट्ठी सेइं तुस दुखी किये, पन तैस करां पसतेईं न, ज़ेन्च़रे पेइलो पसतातो थियो, किजोकि अवं हेरताईं तैस चिट्ठी सेइं तुसन दुःख त भोव पन तै थोड़े च़िरेरे लेइ थियो।
9 [To] teraz się raduję, nie dlatego, że byliście zasmuceni, ale że byliście zasmuceni ku pokucie. Zostaliście bowiem zasmuceni według Boga, żebyście w niczym nie ponieśli szkody przez nas.
हुनी अवं खुशी आईं पन एल्हेरेलेइ नईं कि तुसन दुःख पुज़ो, बल्के एल्हेरेलेइ कि तैस्से दुखेरे वजाई तुसेईं पापन करां मन फिराव। किजोकि तुश्शो दुःख परमेशरेरे मेर्ज़ी सेइं थियो, कि इश्शे पासेरां तुसन कोई नुकसान न पुज़े।
10 Bo smutek, [który jest] według Boga, przynosi pokutę ku zbawieniu, czego nikt nie żałuje; lecz smutek [według] świata przynosi śmierć.
किजोकि परमेशरेरे भेक्तरो दुःख एरी पसतावो पैदा केरते ज़ैस सेइं मुक्ति मैलतीए, फिरी तैस सेइं पसतानू न पे, पन दुनियारो दुःख हमेशारी मौत पैदा केरते।
11 To bowiem, że byliście zasmuceni według Boga, jakąż wielką wzbudziło w was pilność, jakie uniewinnianie się, jakie oburzenie, jaką bojaźń, jaką tęsknotę, jaką gorliwość, jakie wymierzenie kary! We wszystkim okazaliście się czyści w tej sprawie.
ते हेरा, इस्से गल्ली सेइं तुसन परमेशरेरे भेक्तरो दुःख भोव, कि तुसन केत्रो जोश, उज़र, सरक, डर, इच्छा, मघन भोनू, ते सज़ा देनेरो खियाल पैदा भोव? तुसेईं सेब्भी तरीके सेइं इन सिद्ध कियूं, कि तुस इस गल्ली मां बेकसूर आथ।
12 Dlatego chociaż pisałem do was, nie [pisałem] z powodu tego, który wyrządził krzywdę, ani z powodu tego, który krzywdy doznał, lecz aby okazać nasze zatroskanie o was przed Bogiem.
फिरी मीं ज़ैन तुसन जो सेखती सेइं लिखोरू थियूं, तैन न तैसेरे वजाई सेइं लिखू, ज़ैने बेइन्साफी की, ते न तैसेरे वजाई सेइं ज़ैस सेइं बेइन्साफी भोइ, पन एल्हेरेलेइ कि तुश्शी सरगरमी ज़ै इश्शे लेइए, तै परमेशरेरे सामने तुसन पुड़ बांदी भोए।
13 Tak więc zostaliśmy pocieszeni waszą pociechą. A jeszcze bardziej uradowaliśmy się radością Tytusa, bo jego duch został pokrzepiony przez was wszystkich.
एल्हेरेलेइ असन हिम्मत मैल्ली; ते इश्शी इस हिम्मती सेइं साथी तीतुसेरे आनन्द सेइं होरो भी आनन्द भोव किजोकि तैसेरो मन तुश्शे वजाई सेइं हरो भरोए।
14 Bo jeśli w czymś chlubiłem się wami przed nim, nie zostałem zawstydzony. Lecz tak, jak mówiliśmy wam wszystko zgodnie z prawdą, tak też nasza chluba przed Tytusem okazała się prawdziwa.
किजोकि अगर मीं तैसेरे सामने तुश्शे बारे मां किछ घमण्ड हिराव, त छिथोव न, पन ज़ेन्च़रे असेईं तुसन सेइं सब गल्लां सच़-सच़ जोरी थी, तेन्च़रे इश्शू घमण्ड हिरानू तीतुसेरे सामने भी सच़ निस्सू।
15 A jego serce jeszcze bardziej [skłania się] ku wam, gdy wspomina posłuszeństwo was wszystkich [i] to, jak przyjęliście go z bojaźnią i drżeniem.
ते ज़ैखन तैस तुश्शो सेब्भी केरू हुक्मन मन्नेबाले भोनू याद एइते; किजोकि तुसेईं थरकते-थरकते तैस सेइं मुलाकात की; तैसेरो प्यार तुश्शे पासेरां होरो भी बद्धतो गाते।
16 Raduję się więc, że we wszystkim mogę wam ufać.
अवं खुश भोताईं, किजोकि तुसन करां मीं हर गल्ली मां भरोसो भोते।
