II Koryntian 5
1 Wiemy bowiem, że jeśli zostanie zniszczony ten namiot naszego ziemskiego mieszkania, to mamy budowlę od Boga, dom nie ręką uczyniony, wieczny w niebiosach. (aiōnios g166)
Hagi tagra antahi'none, ama mopafi seli nompima mani'nona nomo'ma tagna vaziramisigeno'a, tagria mevava nontia (tavufga) vahe'mo azanteti tro osu'neanki, Anumzamo tro huntegeno me'neankino monafinka mevava hugahie. (aiōnios g166)
2 Dlatego w tym wzdychamy, pragnąc przyodziać się w nasz dom z nieba;
Na'ankure ama nompi (tavufga) mani'neta tamage tusiza huta kragira neruta, monare kasefa mevava kukena huzankura tusiza huno tavenesigeta, avega ante'none.
3 Jeśli tylko zostaniemy znalezieni odziani, a nie nadzy.
Na'ankure tagra ana kukenama hanuta, tagra tavufga tavapara omanigahune.
4 Bo my, którzy jesteśmy w tym namiocie, wzdychamy, obciążeni, ponieważ nie pragniemy być rozebrani, ale przyodziani, aby to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie.
Tagrama ama mopafi tavufgare'ma mani'neta tusiza huta kragira nerunkeno kna tave'nesie. Na'akure tagra tavufa tavapako omanita kukena hunaku nehune. Hianagi monare kukena antaninunkeno asimuma erino manizamo fri tavufga ahe fanane hanigeta, mevava tavufga erigahune.
5 A tym, który nas do tego właśnie przygotował, [jest] Bóg, który nam też dał Ducha [jako] zadatek.
Anumzamo'a ama agafare trohuranteno, Agra'a huhamprirante'nea zampinti esera Avamu'a amne tamineankita, antahita keta hanunana, makazana amne tamigahie.
6 Tak więc mamy zawsze ufność, wiedząc, że dopóki mieszkamy w tym ciele, tułamy się z dala od Pana.
E'ina hu'negu tagra hakare zupa hanavenetita, ama tavufgare'ma mani'neta zahufa Ramo'enena omani'none huta nentahune.
7 (Przez wiarę bowiem kroczymy, a nie przez widzenie.)
Na'ankure tagra onke'nonanagi, tamentinti nehune.
8 Mamy jednak ufność i wolelibyśmy raczej wyjść z ciała i zamieszkać u Pana.
Tagrira taguamo'a hankave e'nerigeta ama tavufga atreta Ramo'ene umanisuna zanku tave'nesie.
9 Dlatego też zabiegamy o to, żeby się jemu podobać, czy mieszkamy [w ciele], czy [z niego] wychodzimy.
E'ina hu'negu ama mopafima manisunano, Ramo ene umanisunano, Anumzamofoma ra agima amisunazankuke nehune.
10 Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał [zapłatę] za to, co [czynił] w ciele, według tego, co czynił, czy dobro, czy zło.
Na'ankure tagra ana miko'mota Kraisi avuga keaga refkohu trate otisunkeno, magoke magokemota ama tavufgare mani'neta, knare'zano havizano hu'nesuna avamente anteno, mizana tamitere hugahie.
11 Wiedząc zatem o tym strachu Pańskim, przekonujemy ludzi; dla Boga zaś [wszystko] w nas jest jawne; mam też nadzieję, że i dla waszych sumień [wszystko] w nas jest jawne.
E'ina hu'negu Ramofo'ma koro hunte'za antahi'ama hunonku, hanavetita vahe'mokizimi antahintahia eriama huta nezamavrone. Hianagi Anumzamo'a tageno antahino hu'ne. Hagi nagrama nentahuana tamagranena tageta antahita nehaze.
12 Bo nie polecamy wam ponownie samych siebie, ale dajemy wam sposobność do chlubienia się nami, żebyście mieli co [odpowiedzieć] tym, którzy się chlubią tym, co zewnętrzne, a nie sercem.
Tagra'a tavufga tamagrite mago'ane erisagahu kazigatira nosunanki, tagriku'ma tamavufgama erisagama hanaza zanku nehune, hu'negu amega zamufare'ma nege'za zamavufga ra nehu'za, zamaguafizama nonkaza vahera, kenona huzmantegahaze.
13 Jeśli zaś odchodzimy od zmysłów – dla Boga [odchodzimy], jeżeli jesteśmy przy zdrowych zmysłach – dla was [jesteśmy].
Na'ankure tagrama neginagizama nehanuta, e'i Anumzamo ragi erisiegu nehune. Hagi tagrama fatgo antahintahitirema manisuta, e'i tamagri knarezankure.
14 Miłość Chrystusa bowiem przymusza nas, jako tych, którzy uznaliśmy, że skoro jeden umarł za wszystkich, to wszyscy umarli.
Kraisi avesizamo tazeri onetigeta tagra antahi'none, na'ankure magokemo, miko'mofonku huno fri'ne. E'ina hu'negu ana miko'mota fri'none.
15 A umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już więcej nie żyli dla siebie, lecz dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony.
Hagi Agra miko'mofonku fri'negu, iza'o kasefa huno maninesimo'a, agra'a vesizantera omanigahe. Hianagi zamagriku'ma huno fri'teno oti'nemofo Kraisi avesizante manigahaze.
16 Dlatego my odtąd nikogo nie znamy według ciała, a chociaż znaliśmy Chrystusa według ciała, to teraz już [więcej] go [takim] nie znamy.
E'ina hu'negu menintetima agafa huno vaniana, vahe'mokizmia amega zamufgarera refko huozmantesune. Ana hu'negu tagranena anahukna huta Kraisina amega avufgare refakora hunte'nonanagi, menina antahi'none anara nosune.
17 Tak więc jeśli ktoś [jest] w Chrystusie, nowym [jest] stworzeniem; [to, co] stare, przeminęło, oto wszystko stało się nowe.
E'ina hu'negu mago'mo'ma Kraisimpima manisimofona Anumzamo'a azeri kasefa vahe fore nehie. Antahi ani huo, korapa avu'avamo'a fanane nehigeno, kasefa avu'ava fore nehie.
18 A wszystko to [jest] z Boga, który nas pojednał ze sobą przez Jezusa Chrystusa i dał nam służbę pojednania.
Ama ana kasefa huno mani avu'avara Anumzamofontegati e'ne. Kraisimpina tagrira tazeri mago nehuno, erimago huno mani eri'zana tagritami'ne.
19 Bóg bowiem był w Chrystusie, jednając świat z samym sobą, nie poczytując ludziom ich grzechów, i nam powierzył to słowo pojednania.
Na'ankure Anumzamo'a Kraisimpi ama mopafi vahera, Agrane tazeri mago hu'ne, vahe'mo'zama kumi'ma hu'nazana antahizmino nona hunozmante. Hagi erimago huno manizamofo knare naneke huama hanunegu, tagrira tami'ne.
20 Tak więc w miejsce Chrystusa sprawujemy poselstwo, tak jakby Bóg upominał [was] przez nas. W miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem.
E'ina hu'negu tagra Kraisi agi erita mani'none. Higeno Anumzamo'a vahe'agura tagripi huvazino kea nehie. Ana huta tagra Kraisinku huama nehanunketa tamagra Anumzamo'enena erimago hugahaze.
21 [On] bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
Na'ankure Anumzamo'a kumi'a omane'nea ne'mofo Kraisina tagri kumiku, azeri kumi vahekna nehuno, tagri kumira Agumpi erinte'nea zamo, tagrira Anumzamofo avure tazeri fatgo vahera nese.
