II Koryntian 5
1 Wiemy bowiem, że jeśli zostanie zniszczony ten namiot naszego ziemskiego mieszkania, to mamy budowlę od Boga, dom nie ręką uczyniony, wieczny w niebiosach. (aiōnios g166)
Mamih kah diklai dap im te a phae atah, Pathen kah a imsak, kut neh saii mueh dungyan im te vaan ah ng'khueh uh coeng tila m'ming uh. (aiōnios g166)
2 Dlatego w tym wzdychamy, pragnąc przyodziać się w nasz dom z nieba;
Tahae ah ng'huei uh ngawn cakhaw vaan lamkah mamih imlo khuiah thingcam ham ni n'rhingda uh.
3 Jeśli tylko zostaniemy znalezieni odziani, a nie nadzy.
Rhep m'bai uh ngawn koinih m'pumtling pawt khaw m'ming uh sue.
4 Bo my, którzy jesteśmy w tym namiocie, wzdychamy, obciążeni, ponieważ nie pragniemy być rozebrani, ale przyodziani, aby to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie.
Dap ah aka om rhoek tah bakba n'hap uh tih n'huei uh. Tekah te pit ham pawt tih thingcam ham ng'ngaih uh. Te daengah ni hingnah loh aka duek thai te a yoop eh.
5 A tym, który nas do tego właśnie przygotował, [jest] Bóg, który nam też dał Ducha [jako] zadatek.
Hekah boeih ham Pathen loh mamih n'thoeng sak tih, mamih taengah Mueihla cungah m'paek.
6 Tak więc mamy zawsze ufność, wiedząc, że dopóki mieszkamy w tym ciele, tułamy się z dala od Pana.
Te dongah n'sayalh uh taitu tih Boeipa taeng lamkah m'vi uh vaengah pumsa ah n'naeh uh te m'ming uh.
7 (Przez wiarę bowiem kroczymy, a nie przez widzenie.)
Mikhmuh nen pawt tih tangnah nen ni m'pongpa uh.
8 Mamy jednak ufność i wolelibyśmy raczej wyjść z ciała i zamieszkać u Pana.
N'sayalh uh dongah pumsa lamkah m'vi uh ham neh Boeipa taengah naeh ham te n'lungtlun uh ngai.
9 Dlatego też zabiegamy o to, żeby się jemu podobać, czy mieszkamy [w ciele], czy [z niego] wychodzimy.
Te dongah n'naeh akhaw, m'vi uh akhaw amah kolo la om ham te tlungmu uh van sih.
10 Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał [zapłatę] za to, co [czynił] w ciele, według tego, co czynił, czy dobro, czy zło.
Mamih he Khrih kah khotloeng hmaiah boeih a phoe hama kuek. Te daengah ni pakhat rhip loh pumsa kah khoboe te bangla, a thae khaw, a then khaw a dang eh.
11 Wiedząc zatem o tym strachu Pańskim, przekonujemy ludzi; dla Boga zaś [wszystko] w nas jest jawne; mam też nadzieję, że i dla waszych sumień [wszystko] w nas jest jawne.
Boeipa te rhihnah koila aka ming rhoek loh hlang ng'koilaw uh. Pathen taengla m'phoe uh coeng dongah nangmih kah mingcimnah dongah khaw phoe coeng tila ka ngaiuep.
12 Bo nie polecamy wam ponownie samych siebie, ale dajemy wam sposobność do chlubienia się nami, żebyście mieli co [odpowiedzieć] tym, którzy się chlubią tym, co zewnętrzne, a nie sercem.
Nangmih taengah kamamih ka oep uh thae bal moenih. Tedae kaimih yueng thangpomnah ham tah nangmih taengah rhoidoengnah la kam paek uh. Te daengah ni thinko khuikah pawt tih maelhmai dongah aka pomsang rhoek te a moeh uh thai eh.
13 Jeśli zaś odchodzimy od zmysłów – dla Boga [odchodzimy], jeżeli jesteśmy przy zdrowych zmysłach – dla was [jesteśmy].
Ka limlum uh cakhaw Pathen ham, ka muet uh cakhaw nangmih ham.
14 Miłość Chrystusa bowiem przymusza nas, jako tych, którzy uznaliśmy, że skoro jeden umarł za wszystkich, to wszyscy umarli.
Khrih kah lungnah loh mamih n'nan dongah ol a tloek he. Pakhat loh hlang boeih yueng a duek dongah hlang boeih tah duek coeng.
15 A umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już więcej nie żyli dla siebie, lecz dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony.
Tedae hlang boeih yueng laa duek daengah ni aka hing rhoek long khaw amah amah aha hing uh pawt eh. Anih te amih yueng la duek tih thoo coeng ta.
16 Dlatego my odtąd nikogo nie znamy według ciała, a chociaż znaliśmy Chrystusa według ciała, to teraz już [więcej] go [takim] nie znamy.
Te dongah tahae lamkah tah kaimih loh pumsa la kam ming uh moenih. Khrih te pumsa la m'ming uh ngawn dae tahae ah m'ming uh voel pawh.
17 Tak więc jeśli ktoś [jest] w Chrystusie, nowym [jest] stworzeniem; [to, co] stare, przeminęło, oto wszystko stało się nowe.
Te dongah hlang pakhat loh Khrih ah a om atah suentae thai la om coeng. A rhuem tah khum tih a thai la om coeng he.
18 A wszystko to [jest] z Boga, który nas pojednał ze sobą przez Jezusa Chrystusa i dał nam służbę pojednania.
A cungkuem he Pathen kah ni. Amah loh Khrih ah amah taengla mamih m'moeithen tih moeithennah bibi te mamih m'paek coeng.
19 Bóg bowiem był w Chrystusie, jednając świat z samym sobą, nie poczytując ludziom ich grzechów, i nam powierzył to słowo pojednania.
Pathen tah Khrih ah om tih amah ham Diklai a moeithen. Amih kah tholhdalhnah te amamih taengah thoelh pah voel pawh. Mamih taengah khaw moeithennah olka te a khueh coeng.
20 Tak więc w miejsce Chrystusa sprawujemy poselstwo, tak jakby Bóg upominał [was] przez nas. W miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem.
Te dongah Khrih yueng la ka laipai uh. Kaimih ah Pathen kah n'hloep vanbangla Pathen neh na moeithen uh ham te Khrih yueng la kan hloep uh.
21 [On] bowiem tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.
Tholh aka ming pawt te mamih kongah tholh laa saii. Te daengah ni amah ah Pathen kah duengnah dongah mamih loh ng'om uh eh.
