II Koryntian 3
1 Czy znowu zaczynamy polecać samych siebie? Albo czy potrzebujemy, jak niektórzy, [listów] polecających do was albo od was?
Biz yǝnǝ ɵzimizni tǝwsiyǝ ⱪilƣili turuwatamduⱪ? Yaki baxⱪa bǝzilǝrgǝ kerǝk bolƣandǝk, silǝrgǝ yezilƣan yaki silǝr yazƣan tǝwsiyinamilǝr bizgǝ kerǝkmu?
2 Naszym listem wy jesteście, napisanym w naszych sercach, znanym i czytanym przez wszystkich ludzi.
Silǝr ɵzünglar bizning tǝwsiyinamimizdursilǝr, ⱪǝlbimizdǝ pütülgǝn, ⱨǝr insanƣa tonux bolƣan wǝ oⱪulidiƣan.
3 Gdyż wiadomo, że jesteście listem Chrystusowym sporządzonym przez nasze posługiwanie, napisanym nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego, nie na tablicach kamiennych, lecz na żywych tablicach serc.
Silǝrning biz tǝripimizdin pǝrwix ⱪilinƣan, Mǝsiⱨning mǝktupi ikǝnlikinglar ayan boldi (bu mǝktup siyaⱨ bilǝn ǝmǝs, bǝlki tirik Hudaning Roⱨi bilǝn yezilƣan; tax tahtaylarƣa ǝmǝs, bǝlki ⱪǝlbning ǝtlik tahtayliriƣa pütüklüktur).
4 A taką ufność mamy przez Chrystusa ku Bogu.
Əmdi bizning Mǝsiⱨ arⱪiliⱪ Hudaƣa ⱪaraydiƣan xunqǝ zor ixǝnqimiz bar;
5 Nie żebyśmy sami z siebie byli w stanie pomyśleć coś jakby z samych siebie, lecz nasza możność jest z Boga.
ɵzimizni birǝrnǝrsini ⱪilƣudǝk iⱪtidarimiz bar dǝp qaƣliƣinimiz yoⱪtur; iⱪtidarliⱪimiz bolsa bǝlki Hudadindur.
6 On też uczynił nas zdolnymi sługami nowego testamentu, nie litery, ale Ducha; litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia.
U bizni yengi ǝⱨdining hizmǝtkarliri boluxⱪa iⱪtidarliⱪ ⱪildi; bu ǝⱨdǝ pütüklük sɵz-jümlilǝrgǝ ǝmǝs, bǝlki Roⱨⱪa asaslanƣan. Qünki pütüklük sɵz-jümlilǝr adǝmni ɵltüridu; lekin Roⱨ bolsa adǝmgǝ ⱨayat kǝltüridu.
7 Lecz jeśli posługiwanie śmierci, wyryte literami na kamieniach, było pełne chwały, tak że synowie Izraela nie mogli wpatrywać się w oblicze Mojżesza z powodu chwały jego oblicza, która miała przeminąć;
Əmma sɵz-jümlilǝr bilǝn taxlarƣa oyulƣan, ɵlüm kǝltüridiƣan hizmǝt xan-xǝrǝp bilǝn bolƣan wǝ xundaⱪla Israillar Musaning yüzidǝ julalanƣan xan-xǝrǝptin yüzigǝ kɵzlirini tikip ⱪariyalmiƣan yǝrdǝ (gǝrqǝ xu xan-xǝrǝp ⱨazir ǝmǝldin ⱪaldurulƣan bolsimu),
8 To o ileż bardziej pełne chwały nie miałoby być posługiwanie Ducha?
Roⱨ bilǝn yürgüzülidiƣan hizmǝt tehimu xan-xǝrǝplik bolmamdu?
9 Jeśli bowiem posługiwanie potępienia [było] pełne chwały, o ileż bardziej obfituje w chwałę posługiwanie sprawiedliwości.
Qünki adǝmning gunaⱨini bekitidiƣan hizmǝt xǝrǝplik bolƣan yǝrdǝ, insanni ⱨǝⱪⱪaniy ⱪilidiƣan hizmǝtning xǝripi tehimu exip taxmamdu!?
10 To bowiem, co miało chwałę, nie miało chwały w porównaniu z tą przewyższającą chwałą.
Qünki ǝslidǝ xan-xǝrǝplik bolƣan ixning ⱨazirⱪi ƣayǝt zor xan-xǝrǝplik ixning aldida ⱨeqⱪandaⱪ xan-xǝrǝplikliki yoⱪtur;
11 Jeśli zaś to, co przemija, [było] pełne chwały, tym bardziej pełne chwały jest to, co trwa.
qünki ǝmǝldin ⱪaldurulƣan ix ǝslidǝ xan-xǝrǝp bilǝn kǝltürülgǝn yǝrdǝ, ⱨazir ornini basⱪan ix tehimu xan-xǝrǝplik bolidu.
12 Mając więc taką nadzieję, z całą otwartością mówimy;
Bizdǝ xunqǝ zor xundaⱪ bir ümid bolƣanikǝn, biz tolimu yürǝklik bolimiz.
13 A nie jak Mojżesz, [który] kładł sobie na twarz zasłonę, aby synowie Izraela nie wpatrywali się w koniec tego, co miało przeminąć.
Biz Israillarni ǝmǝldin ⱪaldurulidiƣan [ǝⱨdining] parlaⱪ nuriƣa kɵzini tikip ⱪaraxning aⱪiwitigǝ uqrap kǝtmisun dǝp yüzigǝ qümpǝrdǝ tartiwalƣan Musaƣa ohximaymiz.
14 Lecz ich umysły zostały zaślepione; aż do dziś bowiem przy czytaniu Starego Testamentu ta sama zasłona pozostaje nieodsłonięta, gdyż jest usuwana w Chrystusie.
Əmma ularning oy-kɵngülliri ⱪadaⱪlaxⱪanidi; qünki bügüngǝ ⱪǝdǝr kona ǝⱨdini oⱪuƣinida muxu qümpǝrdǝ eliwetilmǝy kǝldi; qünki pǝⱪǝt Mǝsiⱨdǝ bolƣandila u elip taxliwetilidu.
15 I aż do dziś, gdy Mojżesz jest czytany, zasłona leży na ich sercu.
Əmma bügüngǝ ⱪǝdǝr, Musaning yazmiliri oⱪulƣinida xu qümpǝrdǝ yǝnila ⱪǝlbini yepiwalmaⱪta.
16 Gdy jednak nawrócą się do Pana, zasłona zostanie zdjęta.
Əmma ⱨǝrkim Rǝbgǝ ⱪarap burulsa, qümpǝrdǝ elip taxlinidu.
17 Pan zaś jest tym Duchem, a gdzie jest Duch Pana, tam i wolność.
Əmma Rǝb xu Roⱨtur; wǝ Rǝbning Roⱨi ⱪǝyǝrdǝ bolsa, xu yǝrdǝ ⱨɵrlük bolidu.
18 Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, [jakby] w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana.
Wǝ biz ⱨǝmmimizning yüzimiz qümpǝrdisiz ⱨalda Rǝbning xan-xǝripigǝ ⱪariƣinida, Uning ohxax süritidǝ boluxⱪa Roⱨ bolƣan Rǝb tǝripidin xan-xǝrǝp üstigǝ xan-xǝrǝp ⱪoxulup ɵzgǝrtilmǝktimiz.
