< II Koryntian 10 >

1 A ja sam, Paweł, proszę was przez łagodność i życzliwość Chrystusa, [ja], który, gdy jestem obecny wśród was, jestem pokorny w waszych oczach, lecz gdy jestem nieobecny, jestem śmiały wobec was.
یُشْمَتْپْرَتْیَکْشے نَمْرَح کِنْتُ پَروکْشے پْرَگَلْبھَح پَولوہَں کھْرِیشْٹَسْیَ کْشانْتْیا وِنِیتْیا چَ یُشْمانْ پْرارْتھَیے۔
2 A proszę, żebym będąc obecny, nie musiał być śmiały tą pewnością siebie, którą zamierzam być śmiały wobec niektórych, którzy sądzą, że postępujemy według ciała.
مَمَ پْرارْتھَنِییَمِدَں وَیَں یَیح شارِیرِکاچارِنو مَنْیامَہے تانْ پْرَتِ یاں پْرَگَلْبھَتاں پْرَکاشَیِتُں نِشْچِنومِ سا پْرَگَلْبھَتا سَماگَتینَ مَیاچَرِتَوْیا نَ بھَوَتُ۔
3 Chociaż bowiem w ciele żyjemy, nie walczymy według ciała;
یَتَح شَرِیرے چَرَنْتوپِ وَیَں شارِیرِکَں یُدّھَں نَ کُرْمَّح۔
4 (Gdyż oręż naszej walki nie jest cielesny, ale z Boga, i ma moc burzenia twierdz warownych);
اَسْماکَں یُدّھاسْتْرانِ چَ نَ شارِیرِکانِ کِنْتْوِیشْوَرینَ دُرْگَبھَنْجَنایَ پْرَبَلانِ بھَوَنْتِ،
5 Obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi;
تَیشْچَ وَیَں وِتَرْکانْ اِیشْوَرِییَتَتّوَجْنانَسْیَ پْرَتِبَنْدھِکاں سَرْوّاں چِتَّسَمُنَّتِنْچَ نِپاتَیامَح سَرْوَّسَنْکَلْپَنْچَ بَنْدِنَں کرِتْوا کھْرِیشْٹَسْیاجْناگْراہِنَں کُرْمَّح،
6 Gotowi do ukarania wszelkiego nieposłuszeństwa, kiedy wasze posłuszeństwo będzie całkowite.
یُشْماکَمْ آجْناگْراہِتْوے سِدّھے سَتِ سَرْوَّسْیاجْنالَنْگھَنَسْیَ پْرَتِیکارَں کَرْتُّمْ اُدْیَتا آسْمَہے چَ۔
7 Czy patrzycie [tylko] na to, co jest przed oczami? Jeśli ktoś jest przekonany, że należy do Chrystusa, to niech też weźmie pod uwagę, że jak on należy do Chrystusa, tak do Chrystusa [należymy] i my.
یَدْ درِشْٹِگوچَرَں تَدْ یُشْمابھِ رْدرِشْیَتاں۔ اَہَں کھْرِیشْٹَسْیَ لوکَ اِتِ سْوَمَنَسِ یینَ وِجْنایَتے سَ یَتھا کھْرِیشْٹَسْیَ بھَوَتِ وَیَمْ اَپِ تَتھا کھْرِیشْٹَسْیَ بھَوامَ اِتِ پُنَرْوِوِچْیَ تینَ بُدھْیَتاں۔
8 Choćbym się bowiem jeszcze bardziej chełpił z naszej władzy, którą dał nam Pan ku zbudowaniu, a nie ku waszej zgubie, nie będę zawstydzony;
یُشْماکَں نِپاتایَ تَنَّہِ کِنْتُ نِشْٹھایَے پْرَبھُنا دَتَّں یَدَسْماکَں سامَرْتھْیَں تینَ یَدْیَپِ کِنْچِدْ اَدھِکَں شْلاگھے تَتھاپِ تَسْمانَّ تْرَپِشْیے۔
9 Aby się nie wydawało, że chcę was straszyć listami.
اَہَں پَتْرَے رْیُشْمانْ تْراسَیامِ یُشْمابھِریتَنَّ مَنْیَتاں۔
10 [Mówią] bowiem: Listy ważkie są i mocne, ale gdy się zjawia osobiście, [jest] słaby, a [jego] mowa godna pogardy.
تَسْیَ پَتْرانِ گُرُتَرانِ پْرَبَلانِ چَ بھَوَنْتِ کِنْتُ تَسْیَ شارِیرَساکْشاتْکارو دُرْبَّلَ آلاپَشْچَ تُچّھَنِییَ اِتِ کَیشْچِدْ اُچْیَتے۔
11 Kto tak [sądzi], niech wie, że jakimi jesteśmy w słowach listów, będąc nieobecni, takimi też [będziemy] w czynie, gdy będziemy obecni.
کِنْتُ پَروکْشے پَتْرَے رْبھاشَمانا وَیَں یادرِشاح پْرَکاشامَہے پْرَتْیَکْشے کَرْمَّ کُرْوَّنْتوپِ تادرِشا ایوَ پْرَکاشِشْیامَہے تَتْ تادرِشینَ واچالینَ جْنایَتاں۔
12 Nie śmiemy bowiem zaliczać siebie do niektórych ani porównywać się z niektórymi, którzy polecają sami siebie. Nie mają bowiem rozumu, gdyż mierzą się własną miarą i porównują się sami ze sobą.
سْوَپْرَشَںسَکاناں کیشانْچِنْمَدھْیے سْوانْ گَنَیِتُں تَیح سْوانْ اُپَماتُں وا وَیَں پْرَگَلْبھا نَ بھَوامَح، یَتَسْتے سْوَپَرِمانینَ سْوانْ پَرِمِمَتے سْوَیشْچَ سْوانْ اُپَمِبھَتے تَسْماتْ نِرْبّودھا بھَوَنْتِ چَ۔
13 Lecz my nie będziemy się chlubili ponad miarę, ale według miary zasad, które Bóg nam wymierzył, miary, która sięgnęła aż do was.
وَیَمْ اَپَرِمِتینَ نَ شْلاگھِشْیامَہے کِنْتْوِیشْوَرینَ سْوَرَجّوا یُشْمَدّیشَگامِ یَتْ پَرِمانَمْ اَسْمَدَرْتھَں نِرُوپِتَں تینَیوَ شْلاگھِشْیامَہے۔
14 Nie przekraczamy bowiem ponad miarę samych siebie, jakbyśmy nie dotarli aż do was, bo przyszliśmy aż i do was z ewangelią Chrystusa.
یُشْماکَں دیشوسْمابھِرَگَنْتَوْیَسْتَسْمادْ وَیَں سْوَسِیمامْ اُلَّنْگھامَہے تَنَّہِ یَتَح کھْرِیشْٹَسْیَ سُسَںوادیناپَریشاں پْراگْ وَیَمیوَ یُشْمانْ پْراپْتَوَنْتَح۔
15 I nie chlubimy się ponad miarę z pracy innych, ale mamy nadzieję, że gdy wzrośnie w was wasza wiara, i my wzrośniemy obficie wśród was zgodnie z naszymi zasadami;
وَیَں سْوَسِیمامْ اُلَّنْگھْیَ پَرَکْشیتْرینَ شْلاگھامَہے تَنَّہِ، کِنْچَ یُشْماکَں وِشْواسے ورِدّھِں گَتے یُشْمَدّیشےسْماکَں سِیما یُشْمابھِرْدِیرْگھَں وِسْتارَیِشْیَتے،
16 Żeby głosić ewangelię poza waszymi granicami, nie chlubiąc się na cudzym obszarze tym, czego [już inni] dokonali.
تینَ وَیَں یُشْماکَں پَشْچِمَدِکْسْتھیشُ سْتھانیشُ سُسَںوادَں گھوشَیِشْیامَح، اِتّھَں پَرَسِیمایاں پَرینَ یَتْ پَرِشْکرِتَں تینَ نَ شْلاگھِشْیامَہے۔
17 Kto więc się chlubi, w Panu niech się chlubi.
یَح کَشْچِتْ شْلاگھَمانَح سْیاتْ شْلاگھَتاں پْرَبھُنا سَ ہِ۔
18 Nie ten bowiem, kto sam siebie poleca, jest wypróbowany, lecz ten, kogo poleca Pan.
سْوینَ یَح پْرَشَںسْیَتے سَ پَرِیکْشِتو نَہِ کِنْتُ پْرَبھُنا یَح پْرَشَںسْیَتے سَ ایوَ پَرِیکْشِتَح۔

< II Koryntian 10 >