II Koryntian 10
1 A ja sam, Paweł, proszę was przez łagodność i życzliwość Chrystusa, [ja], który, gdy jestem obecny wśród was, jestem pokorny w waszych oczach, lecz gdy jestem nieobecny, jestem śmiały wobec was.
Kai Paul kamah loh Khrih kah muelhtuetnah neh kodonah dongah nangmih kan hloep coeng. Amah nangmih taengah maelhmai aka tlayae loh mikvoelh ah khaw nangmih taengla ka sayalh coeng.
2 A proszę, żebym będąc obecny, nie musiał być śmiały tą pewnością siebie, którą zamierzam być śmiały wobec niektórych, którzy sądzą, że postępujemy według ciała.
Pangtungnah neh sayalh om pawt ham kan hloep. Pumsa saloel ah aka pongpa bangla mamih aka poek te ni hlangvang taengah khaw ngaingaih puei ham ka poek.
3 Chociaż bowiem w ciele żyjemy, nie walczymy według ciała;
Pumsa neh m'pongpa uh dae pumsa bangla m'vathoh uh moenih.
4 (Gdyż oręż naszej walki nie jest cielesny, ale z Boga, i ma moc burzenia twierdz warownych);
Te dongah mamih caemrhal kah pumcumnah tah pumsa moenih. Tedae Pathen taengah tah poeknah hmuencak te koengloengnah dongla a hlak khaw yoeikoek mai.
5 Obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi;
Pathen kah mingnah aka tlai thil hmuen sang boeih, poeknah cungkuem khaw Khrih kah olngainah khuila a sol coeng.
6 Gotowi do ukarania wszelkiego nieposłuszeństwa, kiedy wasze posłuszeństwo będzie całkowite.
Nangmih kah olngainah loh a soep vaengah althanah boeih te thuung ham sikim la om coeng.
7 Czy patrzycie [tylko] na to, co jest przed oczami? Jeśli ktoś jest przekonany, że należy do Chrystusa, to niech też weźmie pod uwagę, że jak on należy do Chrystusa, tak do Chrystusa [należymy] i my.
A maelhmai te na hmuh uh vanbangla, Khat khat loh amah te Khrih kah hlang la om hama ngaitang atah amah te koep nawt uh saeh. Anih bangla mamih khaw Khrih kah la n'om uh van.
8 Choćbym się bowiem jeszcze bardziej chełpił z naszej władzy, którą dał nam Pan ku zbudowaniu, a nie ku waszej zgubie, nie będę zawstydzony;
Mamih kah saithainah te pakhat khaw vel ka pomsang atah nangmih kah hlinsainah ham ni Boeipa loh m'paek, koengloengnah ham moenih. Te nen te yah ka pok mahpawh.
9 Aby się nie wydawało, że chcę was straszyć listami.
Te dongah capat neh nangmih aka hihham bangla ka poek boel eh.
10 [Mówią] bowiem: Listy ważkie są i mocne, ale gdy się zjawia osobiście, [jest] słaby, a [jego] mowa godna pogardy.
Capat long tah a rhih kahlak la rhaprhap a thui. Tedae pumsa kah a lonah tah tattloel la om tih a olka tah a hnaelcoe pah.
11 Kto tak [sądzi], niech wie, że jakimi jesteśmy w słowach listów, będąc nieobecni, takimi też [będziemy] w czynie, gdy będziemy obecni.
He he amah loh poek saeh. Lakhla vaengah capat dongkah olka neh ng'om uh vanbangla a om uh vaengkah khoboe te khaw.
12 Nie śmiemy bowiem zaliczać siebie do niektórych ani porównywać się z niektórymi, którzy polecają sami siebie. Nie mają bowiem rozumu, gdyż mierzą się własną miarą i porównują się sami ze sobą.
Amah aka oep uh rhoek te hlangvang khaw mamih taengah nuen sak ham neh thuidoek ham ka ngaingaih uh pawh. Tedae amih loh amah neh amah te noek uh thae tih amah neh amah tea thuidoek uh thae te hmuhming uh pawh.
13 Lecz my nie będziemy się chlubili ponad miarę, ale według miary zasad, które Bóg nam wymierzył, miary, która sięgnęła aż do was.
Mamih tah voei m'pomsang uh ham moenih. Tedae hmakhuen kah a tarhing te Pathen loh a cungnueh neh kaimih taengaha tael vanbangla nangmih taengla n'laikai coeng.
14 Nie przekraczamy bowiem ponad miarę samych siebie, jakbyśmy nie dotarli aż do was, bo przyszliśmy aż i do was z ewangelią Chrystusa.
Nangmih taengah ka laikai uh pawt vanbangla kamamih ka hnawn uh thae moenih. Nangmih taeng duela Khrih kah olthangthen nen ni ka pai uh.
15 I nie chlubimy się ponad miarę z pracy innych, ale mamy nadzieję, że gdy wzrośnie w was wasza wiara, i my wzrośniemy obficie wśród was zgodnie z naszymi zasadami;
Hlanglang rhoek kah thakthaenah dongah voei pomsang uh boeh. Tedae ngaiuepnah khueh uh, nangmih kah tangnah te rhoeng coeng. Baecoihnah dongkah ka hmakhuen bangla nangmih taengla hang aeh coeng.
16 Żeby głosić ewangelię poza waszymi granicami, nie chlubiąc się na cudzym obszarze tym, czego [już inni] dokonali.
Nangmih kaha voel la olthangthen phong ham khaw hlanglang kah hmakhuen dongah a sikim la pomsang ham om pawh.
17 Kto więc się chlubi, w Panu niech się chlubi.
Te dongah aka pomsang long tah Boeipa dongah pomsang saeh.
18 Nie ten bowiem, kto sam siebie poleca, jest wypróbowany, lecz ten, kogo poleca Pan.
Amah aka oep uh pawt ni ueppang laa om. Tedae anih te Boeipa loh a oep.
