II Kronik 15
1 Wtedy Duch Boży zstąpił na Azariasza, syna Obeda.
Pea naʻe hoko mai ʻae Laumālie ʻoe ʻOtua kia ʻAsalia ko e foha ʻo Oteti:
2 I wyszedł on naprzeciw Asy, i powiedział mu: Słuchajcie mnie, Aso i całe [pokolenie] Judy i Beniamina. PAN [jest] z wami, dopóki jesteście z nim. Jeśli go szukać będziecie, znajdziecie go, ale jeśli go opuścicie, on opuści was.
Pea naʻe ʻalu kituʻa ia ke fakafetaulaki kia ʻAsa ʻo ne pehē kiate ia, “ʻE ʻAsa, mo Siuta kotoa pē, mo Penisimani, mou fanongo kiate au. ʻOku ʻiate kimoutolu ʻa Sihova, lolotonga ʻoku mou ʻiate ia: pea kapau ʻoku mou kumi kiate ia, te ne tuku ke mou ʻilo ia: pea kapau ʻoku mou liʻaki ia, te ne liʻaki ʻakimoutolu.
3 Przez wiele dni Izrael był bez prawdziwego Boga, bez nauczającego kapłana i bez prawa.
Pea ko eni, kuo nofo fuoloa ʻa ʻIsileli ʻo masiva ʻOtua moʻoni, pea masiva taulaʻeiki ke akonaki, pea masiva fono.
4 Gdy jednak w swoim nieszczęściu nawrócili się do PANA, Boga Izraela, i szukali go, dawał się im odnaleźć.
Ka ʻi heʻenau tafoki ʻi heʻenau mamahi kia Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻIsileli, ʻonau kumi ia, naʻe ʻilo ia ʻekinautolu.
5 W tamtych czasach nie było pokoju ani dla wychodzącego, ani dla wchodzącego, gdyż wielkie udręki spotkały wszystkich mieszkańców ziemi.
Pea ʻi he ngaahi kuonga ko ia naʻe ʻikai ha fiemālie kiate ia naʻe ʻalu kituaʻā, pe kiate ia naʻe haʻu ki loto, ka naʻe ʻi he kakai kotoa pē ʻoe ngaahi fonua ʻae ngaahi mamahi lahi.
6 I naród występował przeciw narodowi, a miasto – przeciw miastu, ponieważ Bóg ich zatrważał wszelkim nieszczęściem.
Pea naʻe fakaʻauha ʻae puleʻanga ʻe taha ʻe he puleʻanga ʻe taha, mo e kolo ʻae kolo: he naʻe fakamamahi ʻakinautolu ʻe he ʻOtua ʻi he ngaahi meʻa mamahi kotoa pē.
7 Wy więc umacniajcie się i niech nie słabną wasze ręce, bo czeka [was] zapłata za waszą pracę.
Ko ia ke mou mālohi, pea ʻoua naʻa tuku ke vaivai homou nima: he ko hoʻomou ngāue ʻe totongi ia.”
8 A gdy Asa usłyszał te słowa i proroctwo proroka Obeda, umocnił się i usunął obrzydliwości z całej ziemi Judy i Beniamina, a także z miast, które zdobył na górze Efraim, i odnowił ołtarz PANA, który [stał] przed przedsionkiem PANA.
Pea ʻi he fanongo ʻe ʻAsa ki he ngaahi lea ni, mo e akonaki ʻa Oteti ko e palōfita, naʻa ne fiemālie ai, pea tukuange leva ʻe ia ʻae ngaahi ʻotua loi mo e kovi lahi, mei he fonua kotoa pē ʻo Siuta mo Penisimani, pea mei he ngaahi kolo naʻa ne toki maʻu, pea mei he moʻunga ko ʻIfalemi, pea ne fakafoʻou ʻae feilaulauʻanga ʻo Sihova, ʻaia naʻe ʻi he mata ʻoe fale hala ʻo Sihova.
9 Potem zebrał cały [lud z] Judy i Beniamina oraz przybyszów, [którzy byli] z nimi z Efraima, Manassesa i Symeona. Bardzo wielu bowiem zbiegło z Izraela do niego, widząc, że z nim był PAN, jego Bóg.
Pea ne fakataha ʻa Siuta kotoa pē mo Penisimani, fakataha mo e kau muli meia ʻIfalemi mo Manase, pea meia Simione: he naʻe haʻu ʻae tokolahi kiate ia mei ʻIsileli, ʻi heʻenau mamata ʻoku ʻiate ia ʻa Sihova ko hono ʻOtua.
10 Zgromadzili się więc w Jerozolimie w trzecim miesiącu, w piętnastym roku panowania Asy.
Ko ia naʻa nau fakakātoa ai ʻakinautolu ʻi Selūsalema, ʻi hono tolu ʻoe māhina, ʻi hono hongofulu ma nima ʻoe taʻu ʻoe pule ʻa ʻAsa.
11 W tym dniu złożyli PANU ofiary z łupów, [które] przynieśli: siedemset wołów i siedem tysięcy owiec.
Pea naʻa nau ʻatu kia Sihova ʻi he kuonga ko ia, ʻi he vete naʻa nau fetuku, ko e fanga pulu ʻe fitungeau mo e fanga sipi ʻe fitu afe.
12 I zobowiązali się przymierzem szukać PANA, Boga swoich ojców, z całego swego serca i całą swoją duszą;
Pea naʻa nau alea fakataha ʻo fai ʻae fuakava ke nau kumi kia Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻenau ngaahi tamai ʻaki honau loto kotoa mo honau laumālie kotoa:
13 I że ktokolwiek nie będzie szukał PANA, Boga Izraela, poniesie śmierć – czy to mały, czy wielki, mężczyzna czy kobieta.
ʻO pehē, ke ʻilonga ia ʻe ʻikai loto ke kumi kia Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻIsileli ke tāmateʻi ia, ko ha siʻi ia pe ko e lahi, ko e tangata ia pe ko e fefine.
14 I przysięgli PANU donośnym głosem, wśród okrzyków oraz [dźwięków] trąb i kornetów.
Pea naʻa nau fuakava kia Sihova ʻi he leʻo lahi, pea ʻi he mavava, mo e ngaahi meʻalea, pea mo e ngaahi meʻa ifi.
15 A cały lud Judy radował się z tej przysięgi, ponieważ przysięgli z całego serca i z całą chęcią szukali go, a dał się im odnaleźć. I dał im PAN odpoczynek ze wszystkich stron.
Pea naʻe fiefia ʻa Siuta kotoa pē ʻi he fuakava: he naʻa nau fuakava ʻaki honau loto kotoa: pea naʻe hā mai ia kiate kinautolu: pea naʻe foaki ʻe Sihova kiate kinautolu ʻae fiemālie mei he potu kotoa pē.
16 Ponadto nawet [swoją] matkę Maakę król Asa pozbawił godności królowej, ponieważ sporządziła posąg w gaju. I Asa ściął jej posąg, pokruszył go i spalił przy potoku Cedron.
Pea ko e meʻa kia Meaka ko e faʻē ʻa ʻAsa ko e tuʻi, naʻa ne liua ia ke ʻoua naʻa pule ia, ko e meʻa ʻi heʻene ngaohi ʻae ʻotua loi ʻi he vao tapu: pea naʻe tā hifo ʻe ʻAsa hono ʻotua loi, pea naʻe laiki ia, pea tutu ia ʻi he veʻe vaitafe ko Kitiloni.
17 A choć wyżyny nie zostały zniesione z Izraela, to jednak serce Asy było doskonałe przez wszystkie jego dni.
Ka naʻe ʻikai hiki ʻae ngaahi potu māʻolunga mei ʻIsileli: ka ko e moʻoni naʻe angatotonu ʻae loto ʻo ʻAsa ʻi hono ngaahi ʻaho kotoa pē.
18 Sprowadził też do domu Bożego to, co poświęcił jego ojciec i co on [sam] poświęcił: srebro, złoto i naczynia.
Pea naʻe fetuku ʻe ia ki he fale ʻoe ʻOtua ʻae ngaahi meʻa naʻe fakatapui ʻe heʻene tamai, mo e meʻa naʻa ne fakatapui ʻe ia, ʻae siliva, mo e koula, mo e ngaahi ipu.
19 I nie było wojny aż do trzydziestego piątego roku panowania Asy.
Pea naʻe ʻikai ha tau ʻo aʻu ki he taʻu ʻe tolungofulu ma nima ʻoe pule ʻo ʻAsa.
