I Tesaloniczan 2
1 Sami bowiem wiecie, bracia, że nasze przybycie do was nie było daremne;
For you yourselves know, brothers, our visit to you wasn’t in vain,
2 Lecz chociaż przedtem, jak wiecie, doznaliśmy cierpień i byliśmy znieważeni w Filippi, [to jednak] odważyliśmy się w naszym Bogu, by wśród wielu zmagań głosić wam ewangelię Boga.
but having suffered before and been shamefully treated, as you know, at Philippi, we grew bold in our God to tell you the Good News of God in much conflict.
3 Nasze pouczenie bowiem nie [wzięło się] z błędu ani z nieczystości, ani z podstępu;
For our exhortation is not of error, nor of uncleanness, nor in deception.
4 Lecz jak przez Boga zostaliśmy uznani za godnych powierzenia nam ewangelii, tak [ją] głosimy, nie aby podobać się ludziom, ale Bogu, który bada nasze serca.
But even as we have been approved by God to be entrusted with the Good News, so we speak—not as pleasing men, but God, who tests our hearts.
5 Nigdy bowiem nie posługiwaliśmy się pochlebstwem w mowie, jak wiecie, ani nie kierowaliśmy się ukrytą chciwością, Bóg jest świadkiem;
For neither were we at any time found using words of flattery, as you know, nor a cloak of covetousness (God is witness),
6 Ani nie szukaliśmy chwały u ludzi, ani u was, ani u innych, mogąc być dla was ciężarem jako apostołowie Chrystusa;
nor seeking glory from men (neither from you nor from others), when we might have claimed authority as emissaries of Messiah.
7 Byliśmy jednak wśród was łagodni jak karmicielka troszcząca się o swoje dzieci.
But we were gentle among you, like a nursing mother cherishes her own children.
8 Darzyliśmy was taką życzliwością, że gotowi byliśmy użyczyć wam nie tylko ewangelii Boga, ale i naszych dusz, bo staliście się nam drodzy.
Even so, affectionately longing for you, we were well pleased to impart to you not the Good News of God only, but also our own souls, because you had become very dear to us.
9 Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracując bowiem dniem i nocą, aby nie obciążyć nikogo z was, głosiliśmy wam ewangelię Boga.
For you remember, brothers, our labor and travail; for working night and day, that we might not burden any of you, we preached to you the Good News of God.
10 Wy i Bóg jesteście świadkami, że zachowywaliśmy się w świętości, w sprawiedliwości i nienagannie [pośród] was, którzy wierzycie.
You are witnesses with God how holy, righteously, and blamelessly we behaved ourselves toward you who believe.
11 Wiecie bowiem, że każdego z was, jak ojciec swoje dzieci, zachęcaliśmy i pocieszaliśmy, i zaklinaliśmy;
As you know, we exhorted, comforted, and implored every one of you, as a father does his own children,
12 Abyście postępowali w sposób godny Boga, który was powołał do swego królestwa i chwały.
to the end that you should walk worthily of God, who calls you into his own Kingdom and glory.
13 Dlatego też nieustannie dziękujemy Bogu, że gdy przyjęliście słowo Boże, które słyszeliście od nas, przyjęliście [je] nie jako słowo ludzkie, ale – jak jest naprawdę – [jako] słowo Boże, które też w was, którzy wierzycie, skutecznie działa.
For this cause we also thank God without ceasing that when you received from us the word of the message of God, you accepted it not as the word of men, but as it is in truth, God’s word, which also works in you who believe.
14 Wy bowiem, bracia, staliście się naśladowcami kościołów Bożych, które są w Judei w Chrystusie Jezusie, bo wy to samo wycierpieliście od swoich rodaków, co i oni od Żydów;
For you, brothers, became imitators of the assemblies of God which are in Judea in Messiah Yeshua; for you also suffered the same things from your own countrymen, even as they did from the Judeans
15 Którzy zabili i Pana Jezusa, i swoich własnych proroków, i nas prześladowali; a nie podobają się Bogu i sprzeciwiają się wszystkim ludziom.
who killed both the Lord Yeshua and their own prophets, and drove us out, and don’t please God, and are contrary to all men,
16 Zabraniają nam zwiastować poganom, żeby [ci] nie byli zbawieni, aby zawsze dopełniali [miary] swoich grzechów; nadszedł bowiem na nich ostateczny gniew.
forbidding us to speak to the Gentiles that they may be saved, to fill up their sins always. But wrath has come on them to the uttermost.
17 My zaś, bracia, rozłączeni z wami na krótko ciałem, ale nie sercem, z tym większym pragnieniem staraliśmy się was zobaczyć.
But we, brothers, being bereaved of you for a short season in presence, not in heart, tried even harder to see your face with great desire,
18 Dlatego chcieliśmy przybyć do was, zwłaszcza ja, Paweł, raz i drugi, ale przeszkodził nam szatan.
because we wanted to come to you—indeed, I, Paul, once and again—but Satan hindered us.
19 Co bowiem [jest] naszą nadzieją, radością albo koroną chluby? Czy nie wy [nią jesteście] przed naszym Panem Jezusem Chrystusem w [czasie] jego przyjścia?
For what is our hope, or joy, or crown of rejoicing? Isn’t it even you, before our Lord Yeshua at his coming?
20 Wy bowiem jesteście naszą chwałą i radością.
For you are our glory and our joy.
