I Tesaloniczan 2
1 Sami bowiem wiecie, bracia, że nasze przybycie do was nie było daremne;
Yes, Brothers, you yourselves know that your reception of us was not without result.
2 Lecz chociaż przedtem, jak wiecie, doznaliśmy cierpień i byliśmy znieważeni w Filippi, [to jednak] odważyliśmy się w naszym Bogu, by wśród wielu zmagań głosić wam ewangelię Boga.
For, although we had experienced suffering and ill-treatment, as you know, at Philippi, we had the courage, by the help of our God, to tell you God’s Good News in spite of great opposition.
3 Nasze pouczenie bowiem nie [wzięło się] z błędu ani z nieczystości, ani z podstępu;
Our appeal to you was not based on a delusion, nor was it made from unworthy motives, or with any intention of misleading you.
4 Lecz jak przez Boga zostaliśmy uznani za godnych powierzenia nam ewangelii, tak [ją] głosimy, nie aby podobać się ludziom, ale Bogu, który bada nasze serca.
But, having been found worthy by God to be entrusted with the Good News, therefore we tell it; with a view to please, not men, but God who proves our hearts.
5 Nigdy bowiem nie posługiwaliśmy się pochlebstwem w mowie, jak wiecie, ani nie kierowaliśmy się ukrytą chciwością, Bóg jest świadkiem;
Never at any time, as you know, did we use the language of flattery, or make false professions in order to hide selfish aims. God will bear witness to that.
6 Ani nie szukaliśmy chwały u ludzi, ani u was, ani u innych, mogąc być dla was ciężarem jako apostołowie Chrystusa;
Nor did we seek to win honour from men, whether from you or from others, although, as Apostles of Christ, we might have burdened you with our support.
7 Byliśmy jednak wśród was łagodni jak karmicielka troszcząca się o swoje dzieci.
But we lived among you with the simplicity of a child; we were like a woman nursing her own children.
8 Darzyliśmy was taką życzliwością, że gotowi byliśmy użyczyć wam nie tylko ewangelii Boga, ale i naszych dusz, bo staliście się nam drodzy.
In our strong affection for you, that seemed to us the best way of sharing with you, not only God’s Good news, but our very lives as well — so dear had you become to us.
9 Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracując bowiem dniem i nocą, aby nie obciążyć nikogo z was, głosiliśmy wam ewangelię Boga.
You will not have forgotten, Brothers, our labour and toil. Night and day we used to work at our trades, so as not be a burden to any of you, while we proclaimed to you God’s Good News.
10 Wy i Bóg jesteście świadkami, że zachowywaliśmy się w świętości, w sprawiedliwości i nienagannie [pośród] was, którzy wierzycie.
You will bear witness, and God also, that our relations with you who believed in Christ were pure, and upright, and beyond reproach.
11 Wiecie bowiem, że każdego z was, jak ojciec swoje dzieci, zachęcaliśmy i pocieszaliśmy, i zaklinaliśmy;
Indeed, you know that, like a father with his own children, we used to encourage and comfort every one of you, and solemnly plead with you;
12 Abyście postępowali w sposób godny Boga, który was powołał do swego królestwa i chwały.
so that you should make your daily lives worthy of God who is calling you into the glory of his Kingdom.
13 Dlatego też nieustannie dziękujemy Bogu, że gdy przyjęliście słowo Boże, które słyszeliście od nas, przyjęliście [je] nie jako słowo ludzkie, ale – jak jest naprawdę – [jako] słowo Boże, które też w was, którzy wierzycie, skutecznie działa.
This, too, is a reason why we, on our part, are continually thanking God — because, in receiving the teaching that you had from us, you accepted it, not as the teaching of man, but as what it really is — the teaching of God, which is even now doing its work within you who believe in Christ.
14 Wy bowiem, bracia, staliście się naśladowcami kościołów Bożych, które są w Judei w Chrystusie Jezusie, bo wy to samo wycierpieliście od swoich rodaków, co i oni od Żydów;
For you, Brothers, began to follow the example of the Churches of God in Judea which are in union with Jesus Christ; you, in your turn, suffering at the hands of your fellow-citizens, in the same way as those Churches did at the hands of the Jews —
15 Którzy zabili i Pana Jezusa, i swoich własnych proroków, i nas prześladowali; a nie podobają się Bogu i sprzeciwiają się wszystkim ludziom.
The men who killed both the Lord Jesus and the Prophets, and persecuted us also. They do not try to please God, and they are enemies to all mankind,
16 Zabraniają nam zwiastować poganom, żeby [ci] nie byli zbawieni, aby zawsze dopełniali [miary] swoich grzechów; nadszedł bowiem na nich ostateczny gniew.
for they would prevent us from speaking to the Gentiles with a view to their Salvation, and thus are always ‘filling up the measure of their iniquity.’ But the Wrath of God has come upon them to the full!
17 My zaś, bracia, rozłączeni z wami na krótko ciałem, ale nie sercem, z tym większym pragnieniem staraliśmy się was zobaczyć.
As for ourselves, Brothers, our having been bereaved of you even for a short time — though in body only, and not in spirit — made us all the more eager to see your faces again; and the longing to do so was strong upon us.
18 Dlatego chcieliśmy przybyć do was, zwłaszcza ja, Paweł, raz i drugi, ale przeszkodził nam szatan.
That was why we made up our minds to go and see you — at least I, Paul, did, more than once — but Satan put difficulties in our way.
19 Co bowiem [jest] naszą nadzieją, radością albo koroną chluby? Czy nie wy [nią jesteście] przed naszym Panem Jezusem Chrystusem w [czasie] jego przyjścia?
For what hope or joy will be ours, or what crown shall we have to boast of, in the presence of our Lord Jesus, at his Coming, if it be not you?
20 Wy bowiem jesteście naszą chwałą i radością.
You are our pride and our delight!
