I Samuela 5
1 A Filistyni wzięli arkę Boga i zanieśli ją z Ebenezer do Aszdodu.
Philistinnawk mah Sithaw ih thingkhong lak o ving pacoengah, Ebenezer vangpui hoiah Ashdoh vangpui ah caeh o haih.
2 Następnie Filistyni wzięli arkę Boga i wprowadzili do świątyni Dagona, i postawili obok Dagona.
Sithaw ih thingkhong to lak o pacoengah, Dagon tempul thungah, Dagon taengah suek o.
3 A gdy nazajutrz rano Aszdodyci wstali, oto Dagon leżał twarzą do ziemi przed arką PANA. Podnieśli więc Dagona i postawili go na swoim miejscu.
Ashdoh vangpui ih kaminawk khawnbang khawnthaw ah angthawk o naah loe, khenah, Dagon loe amtimh moe, a mikhmai hoiah Angraeng thingkhong hmaa ih long to daeng mong. Nihcae mah Dagon to pathawk o moe, a ohhaih ahmuen ah suek o let.
4 Gdy [zaś] wstali kolejnego dnia rano, oto Dagon leżał twarzą do ziemi przed arką PANA. Głowa Dagona i obie dłonie jego rąk [leżały] odcięte na progu, z Dagona pozostał tylko [tułów].
Toe khawnbang khawnthaw ah angthawk o naah loe, khenah, Dagon ih mikhmai mah Angraeng ih thingkhong hmaa ah kaom long to daeng mong let bae; Dagon ih lu hoi a bannawk to angkhaeh moe, khongkha taengah anghaeh phang; a taak pum khue to oh sut.
5 Dlatego kapłani Dagona i wszyscy, którzy wchodzą do świątyni Dagona, nie stąpają na progu Dagona w Aszdodzie aż do dziś.
To pongah Dagon ih qaimanawk hoi Dagon tempul ah kacaeh kaminawk boih mah vaihni ni khoek to Ashdoh vangpui ah kaom Dagon tempul ih khongkha to cawh o ai.
6 Lecz ręka PANA zaciążyła nad mieszkańcami Aszdodu i niszczyła ich. Ukarał ich wrzodami – zarówno Aszdod, jak i jego okolice.
Angraeng mah Ashdoh kaminawk hoi to prae thungah kaom kaminawk to kazit angmah ih ban hoi roe ah paro pae; Ashdoh vangpui ah kaom kaminawk to ahlut nathaih hoiah dan a paek.
7 Gdy więc mieszkańcy Aszdodu zauważyli, co się działo, powiedzieli: Arka Boga Izraela nie może z nami zostać, gdyż jego ręka jest surowa wobec nas i wobec Dagona, naszego boga.
To tiah kaom hmuen to Ashdoh ih kaminawk mah hnuk o naah, Israel Sithaw ih Sithaw thingkhong loe, aicae hoi nawnto oh han om ai; anih ih ban loe aicae hoi aicae ih sithaw Dagon nuiah paroeai azit, tiah a thuih o.
8 Zwołali więc i zebrali u siebie wszystkich książąt filistyńskich i powiedzieli: Co mamy zrobić z arką Boga Izraela? I odpowiedzieli: Niech arka Boga Izraela zostanie przeniesiona do Gat. I przeniesiono [tam] arkę Boga Izraela.
To pongah Philistin ukkungnawk boih to kawk moe, Israel kaminawk ih Sithaw thingkhong hae kawbangmaw a sak o han? tiah a naa o. To naah nihcae mah, Israel Sithaw ih thingkhong loe Gath ah thak oh, tiah pathim pae o; to pongah Israel kaminawk Sithaw ih thingkhong to ah a thak o.
9 A gdy ją przenieśli, ręka PANA powstała przeciwko miastu i dotknęła je wielkim uciskiem. Pokarała mieszkańców miasta, od najmniejszego do największego, i pojawiły się u nich wrzody w ukrytych [miejscach].
Toe Sithaw thingkhong thak o pacoengah, Angraeng ih ban mah to vangpui thungah kalen parai amrohaih to phaksak; vangpui thung ih kaminawk loe nawkta doeh mitong doeh ahlut nathaih to phaksak boih.
10 Wysłali więc arkę Boga do Ekronu. A gdy arka Boga przybyła do Ekronu, Ekronici zawołali: Przynieśli do nas arkę Boga Izraela, aby zgładzić nas i nasz lud.
To pongah nihcae mah Sithaw ih thingkhong to Ekkron vangpui ah thak o. Sithaw ih thingkhong Ekkron vangpui thungah akun naah, Aicae hoi aicae ih kaminawk hum hanah, Israel kaminawk Sithaw ih thingkhong to aicae khaeah thak o boeh, tiah Ekkron vangpui ih kaminawk mah hang o.
11 Dlatego zwołali i zgromadzili wszystkich książąt filistyńskich, i powiedzieli: Odeślijcie arkę Boga Izraela, niech powróci na swoje miejsce, aby nie zabiła nas i naszego ludu. W całym mieście panował bowiem śmiertelny strach i bardzo zaciążyła tam ręka Boga.
To pongah Philistin ukkung angraengnawk to kawk hanah kami to patoeh o moe, Israel kaminawk Sithaw ih thingkhong mah, aicae hoi aicae ih kaminawk to hum han ai ah, thak o ving lai ah; angmah ohhaih ahmuen ah caeh let nasoe; Angraeng ih ban loe azit parai pongah, vangpui boih kadueh thaih nathaih hoiah koi boeh.
12 A mieszkańcy, którzy nie umarli, byli dotknięci wrzodami. I krzyk miasta wznosił się ku niebu.
Dueh ai ah kaloih kaminawk to ahlut nathaih phaksak moe, vangpui thung ih kaminawk hanghaih lok loe van khoek to phak boeh, tiah a naa o.
