I Koryntian 2
1 I ja, bracia, gdy do was przyszedłem, nie przybyłem z wzniosłością mowy lub mądrości, głosząc wam świadectwo Boga.
Nihenu ma aye iboki shi ire mum sa izi iri sa Ugomo Asere mabuki, daki mabukashi kadura indaki a hira urosa utize nani urosa ire mum ba.
2 Postanowiłem bowiem nie znać wśród was niczego innego, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego.
Ma wuzi ugungunu anyimo iriba uganiyasa indi cukunu nan shi sa indaki bezizishi tire timumun in daki tize ta sere nine be rere memani agankirka me utiti.
3 I byłem u was w słabości, w bojaźni i z wielkim drżeniem.
Utuba u aye um a hire ashime mazin ini kara ba makiri barki biyayau.
4 A moja mowa i moje głoszenie nie [opierały się] na powabnych słowach ludzkiej mądrości, ale na ukazywaniu Ducha i mocy;
Tize tum nan nu bezizi utize ta sere daki wa tun no uguna atarsi seke nyani urosa ya cukuno imum be sa tize ti bibe birere aza agi.
5 Aby wasza wiara nie opierała się na mądrości ludzkiej, ale na mocy Boga.
Barki kati urosa ushi ucukuno wanabu, ceki ucukuno wa sere.
6 Głosimy jednak mądrość wśród doskonałych, ale nie mądrość tego świata ani władców tego świata, którzy przemijają; (aiōn g165)
Vat ani me tizin tize ahira anu urosa adesa wa una anyimo a tize ti kadura ka we me azo uguna urosa wa nu uganiya ugime daki wanu ganiya ugime sa udi mara ba. (aiōn g165)
7 Lecz głosimy mądrość Boga w tajemnicy, zakrytą [mądrość], którą przed wiekami Bóg przeznaczył ku naszej chwale; (aiōn g165)
Ane ani tizin tize tu rosa a sere tigeba satize nihuzi, urosa sa wazi datti ni hunzi, unu uni urosa wa sere sama barka uni datti barki ninonzo niru. (aiōn g165)
8 Której nie poznał żaden z władców tego świata. Gdyby [ją] bowiem poznali, nigdy nie ukrzyżowaliby Pana chwały; (aiōn g165)
Anyimo ana ti gomo ti aname unu urosa igino me mazoni, barki gusi wa rosiwa da gankirka me Ugomo Asere utiti me ba. (aiōn g165)
9 Ale [głosimy], jak jest napisane: Czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało, ani nie wstąpiło do serca człowieka, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują.
Kasi unyetike me sawazi “Vati imum be sa yazi a hira a sere ma barka anu tarsa umeme unu urosa mazoni daki uye mamu kunna ba, nyani uye mā mu cukuno ma iri”.
10 Nam zaś Bóg objawił to przez swojego Ducha. Duch bowiem bada wszystko, nawet głębokości Boga.
Ine ini Asere abezizi duru ti mummu, usoro abibe, timummu ta sere tu zatu urosa u ira.
11 Bo kto z ludzi wie, co jest w człowieku oprócz ducha ludzkiego, który w nim [jest]? Tak samo i tego, co jest w Bogu, nikt nie zna, oprócz Ducha Bożego.
Aveni madaki ma rosi imumu sa iraa anyimo iruba i uyeh, indaki bibe bi meme? ane ani izi, unu urosa ubassa ababga Asere mazoni bibe basere bini bizicas.
12 My zaś nie przyjęliśmy ducha świata, lecz Ducha, który [jest] z Boga, żebyśmy wiedzieli, które rzeczy są nam od Boga darowane.
Harume inzo bibe bunee bini tizin inu kaba me ba, indaki bibe begibesa bira a hira Asere, barki tirose tire timumun sa Ugomo asere ma nyan duru in ni ruba inde.
13 A o tym też mówimy nie słowami, których naucza ludzka mądrość, lecz których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe.
Tizin inu bo ushi timumu, azo agburang sa azi nu bezi usuro urosa unu booba indaki ubibe, ahira ubezi imum be sa an de sa wazin bibiu.
14 Lecz cielesny człowiek nie pojmuje tych [rzeczy], które są Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo.
Uni gebe sa bibe ba sere bitarsa imeba ma daki makabi tize tibibe ba sere, ahira ameme imummu ibabba na ini madaki ire ini ba, usuro ahira abibe ba sere bini aka rosi.
15 [Człowiek] duchowy zaś rozsądza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony.
Unubesa bibee be tarsan me, madaki ma mansa kondi nyani, unu mansa ume marani ba.
16 Kto bowiem poznał umysł Pana? Kto go będzie pouczał? Ale my mamy umysł Chrystusa.
“Aveni ma daki marose iruba Ugomo Asere harsa madaki bizizi me? haro me mure bamurome mu muraa ahira Asere ani.
