< Pieśń nad Pieśniami 8 >
1 Obyżeś był jako bratem moim, pożywając piersi matki mojej! abym cię znalazłszy na dworzu, pocałowała cię, a nie była wzgardzona.
U long nim nang te a nu rhangsuk dongkah ka manuca cahni bangla n'khueh lah sue. Nang te poeng ah kam hmuh tih namah kam mok akhaw kai he n'hnoelrhoeng pawt sue.
2 Prowadziłabym cię, i wprowadziła do domu matki mojej, gdziebyś mię uczył; a jabym ci dała pić wino przyprawne i moszcz z jabłek moich granatowych.
Namah te kan hmaithawn vetih nang te kai aka tukkil a nu im la kang khuen lah mako. Nang te kamah kah tale thingtui, anhoi misur kan tul sue.
3 Lewica jego pod głową moją, a prawicą swoją obłapia mię.
A banvoei kut te ka lu hmuiah om saeh lamtah a bantang kut loh kai n'kop saeh.
4 Poprzysięgam was, córki Jeruzalemskie! abyście nie budziły ani przerywały snu miłego mego, dokąd nie zechce.
Jerusalem nu rhoek, nangmih te kan caeng lungnah te a ngaih hlan ah balae tih na haenghang eh?, balae tih na haenghang eh?
5 Któraż to jest, co występuje z puszczy, podparłszy się miłego swego? Pod jabłonią wzbudziłam cię, tam cię poczęła matka twoja, tam cię poczęła rodzicielka twoja.
Khosoek lamloh cet tih amah hlo dongah aka hangdang he unim? Thaihthawn hmui ah nang kang haeng tih te ah te na nu nang n'laikoi. Nang n'laikoi nah ah pahoi n'cun.
6 Przyłóż mię jako pieczęć na serce swoje, jako sygnet do ramienia swego! albowiem miłość mocna jest jako śmierć, twarda jako grób zawistna miłość; węgle jej jako węgle ogniste i jako płomień gwałtowny. (Sheol )
Kai he na lungbuei ah kutbuen bangla, na ban dongah kutbuen bangla n'khueh lah. Lungnah dueknah bangla tlung tih thatlainah khaw saelkhui bangla mangkhak. A hmaino tah hmairhong hmai kah hmaino bangla om. (Sheol )
7 Wody wielkie nie mogłyby zagasić tej miłości, ani rzeki zatopić; choćby kto wszystkę majętność domu swego dał za takową miłość, byłby pewnie wzgardzony.
Lungnah he tui yet loh thih hamla noeng pawt tih tuiva loh a yo moenih. Hlang loh a im kah boeirhaeng boeih te lungnah ham pae cakhaw amah te a hnoelrhoeng lam ni a hnoelrhoeng uh eh.
8 Mamy sistrę maluczką, która jeszcze nie ma piersi. Cóż uczynimy z siostrą naszą w dzień, którego o niej mowa będzie?
Mah taengkah ngannu tah noe pueng tih anih te rhangsuk om hlan. Anih te a thui khohnin vaengah mah ngannu ham balae n'saii eh?
9 Jeźliże jest murem, zbudujmyż na niej pałac srebrny; a jeźli jest drzwiami, oprawmyż ją deszczkami cedrowymi.
Anih te vongtung koinih a soah cak lumim n'sak sui tih anih te thohkhaih koinih a taengah lamphai thingphael n'dan pah sue.
10 Jam jest mur, a piersi moje jako wieże. Wtenczas byłam przed oczyma jego, jako ta, która znajduje pokój.
Kamah he vongtung tih ka rhangsuk he rhaltoengim bangla om. Te dongah a mikhmuh ah tah rhoepnah ka hmu la ka om.
11 Winnicę miał Salomon w Baalhamon, którą winnicę najął stróżom, aby każdy przynosił za owoc jej tysiąc srebrników.
Baalhamon ah Solomon kah misurdum om. Misurdum te lo hung taengla a paek. A thaih la hlang loh cak thawngkhat a khuen pah.
12 Ale winnica moja, którą mam, jest przedemną. Miej sobie tysiąc srebrników, Salomonie, a dwieście ci którzy strzegą owocu jej.
Kamah kah ka misurdum tah kamah mikhmuh ah om. Solomon nang ham thawngkhat saeh lamtah a thaih aka hung rhoek ham te yahnih saeh.
13 O ty, która mieszkasz w ogrodach! przyjaciele słyuchają głosu twego; ozwijże mi się!
Dum ah aka om mah hui rhoek loh na ol a hnatung bangla kai khaw n'yaak sak lah.
14 Pospiesz się, miły mój! a bądź podobnym sarnie, albo młodemu jelonkowi na górach ziół wonnych.
Kamah hlo oe yong laeh oe. Namah loh botui tlang ah rhangrhaeh ca neh kirhang khaw puet laeh oe.