Pieśń nad Pieśniami 4
1 O jakoś ty piękna, przyjaciółko moja; o jakoś ty piękna! Oczy twoje jako oczy gołębicy między kędzierzami twemi; włosy twoje jako trzoda kóz, które widać na górze Galaad.
Vakai, ʻoku ke hoihoifua, ʻE hoku ʻofaʻanga; vakai, ʻoku ke hoihoifua; ʻoku tatau ho mata mo e mata ʻoe lupe ʻoku fakalilo ʻaki ho louʻulu: pea ko ho louʻulu ʻoku hangē ko e louʻulu ʻoe fanga kosi, ʻoku fafanga ʻi he moʻunga ko Kiliati.
2 Zęby twoje jako stado owiec jednakich, gdy wychodzą z kąpieli, z których każda miewa po dwojgu, a niepłodnej niemasz między niemi.
ʻOku tatau ho kaunifo mo e fanga sipi kuo kosikosi, pea ʻoku ʻalu hake mei he kaukauʻi; he ʻoku taki ʻuhiua ʻa honau ʻuhiki, pea ʻoku ʻikai ke paʻa ha taha ʻi ai.
3 Wargi twoje jako sznur karmazynowy, a wymowa twoja wdzięczna; skronie twoje między kędzierzami twemi są jako sztuka jabłka granatowego.
ʻOku tatau mo e afo kulokula ho loungutu; pea ʻoku mālie ho leʻo; pea ʻoku tatau mo e konga pomikanite ʻa ho manifinifihanga ʻoku fakalilo ʻaki ho louʻulu.
4 Szyja twoja jako wieża Dawidowa z obronami wystawiona, w której tysiąc tarczy wisi, i wszystka broń mocarzów.
ʻOku tatau ho kia mo e fale māʻolunga naʻe langa ʻe Tevita ko e tukuʻanga ʻoe mahafutau, ʻaia ʻoku tautau ai ʻae fakaū ʻe afe, ʻae pā kotoa pē ʻoe kau tangata toʻa.
5 Obie piersi twoje jako dwoje bliźniąt sarnich, które się pasą między lilijami;
ʻOku tatau ho ongo huhu mo e ongo kāseli mui ʻoku na tatau, ʻaia ʻoku kai ʻi he potu ʻoe ngaahi lile.
6 Ażby się okazał ten dzień, a cienie przeminęły, wnijdę na górę myrry, i na pagórek kadzidła.
Te u ʻalu au ki he moʻunga ʻoe mula, mo e moʻunga ʻoe laipeno, pea te u ʻi ai ʻo aʻu ki he maʻa hake ʻae ʻaho, mo e puna atu ʻoe fakapoʻuli.
7 Wszystkaś ty jest piękna, przyjaciółko moja! a zmazy niemasz na tobie.
ʻE hoku ʻofaʻanga, ʻoku ke hoihoifua haohaoa; ʻoku ʻikai ha mele ʻiate koe.
8 Pójdziesz ze mną z Libanu, o oblubienico moja! ze mną z Libanu pójdziesz, a spojrzysz z wierzchu góry Amana, z wierzchu góry Sanir i Hermon, z jaskiń lwich, i z gór lampartowych.
Haʻu mo au mei Lepanoni, ʻE hoku uaifi, haʻu mo au mei Lepanoni; sio hifo mei he tumutumu ʻo ʻAmana, mei he tumutumu ʻo Senila mo Heamoni, mei he ʻana ʻoe fanga laione, mei he ngaahi moʻunga ʻoe fanga lēpati.
9 Ujęłaś serce moje, siostro moja, oblubienico moja! ujęłaś serce moje jednem okiem twojem, i jednym łańcuszkiem na szyi twojej.
ʻE hoku tuofefine mo hoku uaifi, kuo kavea hoku loto kiate koe; kuo mole hoku loto ʻi he sio mai tuʻo taha pe ʻa ho mata, mo e kahoa pe taha ʻi ho kia.
10 O jakoż są ucieszne miłości twoje, siostro moja! oblubienico moja! O jako daleko zacniejsze miłości twoje, niż wino, a wonność maści twoich nad wszystkie rzeczy wonne!
Hono ʻikai matamatalelei ʻa hoʻo ʻofa, ʻE hoku tuofefine mo hoku uaifi! Hono ʻikai lelei hake hoʻo ʻofa ʻi he uaine, mo e nanamu ʻo hoʻo ngaahi meʻa tākai ʻi he meʻa namu kakala kotoa pē.
11 Plastrem miodu opływają wargi twoje, oblubienico moja! miód i mleko pod językiem twoim, a wonność szat twoich, jako wonność Libanu.
ʻE hoku uaifi, ʻoku toʻi ho loungutu ʻo hangē ko e hone mei hono ngeʻesi: ʻoku ʻi lalo ʻi ho ʻelelo ʻae hone mo e huʻahuhu; pea ko e nanamu ʻo ho ngaahi kofu ʻoku tatau mo e nanamu ʻo Lepanoni.
12 Ogrodem zamknionym jesteś, siostro moja, oblubienico moja! źródło zamknione, zdrój zapieczętowany.
ʻOku tatau mo e ngoue kuo ʻāʻi, ʻa hoku tuofefine mo hoku uaifi; ko e vai mapunopuna ia kuo taʻofia, ko e matavai ia kuo tāpuni ke maʻu.
13 Szczepki twoje są sadem jabłek granatowych z owocem wdzięcznym cyprysu i szpikanardu;
Ko ia ʻoku tupu ʻiate koe ʻoku tatau mo e ngoue pomikanite mo hono ngaahi fua lelei; ko e saipalesi mo e naatosi,
14 Szpikanardu, i szafranu, kasyi, i cynamonu, ze wszystkiemi drzewami kadzidło przynoszącemi! myrry, i aloesu, ze wszystkiemi osobliwemi rzeczami wonnemi.
Ko e naatosi mo e kakosi; ko e kalamusi mo e sinamoni, mo e ʻakau kotoa pē ʻoku namu lelei; ko e mula mo e ʻalosi, mo e fungani hake ʻoe ngaahi kakala kotoa pē:
15 O źródło ogrodne, zdroju wód żywych, które płyną z Libanu!
Ko e matavai ʻi he ngaahi ngoue, ko e matavai ʻoe ngaahi vai moʻui, mo e ngaahi vaitafe mei Lepanoni.
16 Powstań wietrze północny, a przyjdź wietrze z południa, przewiej ogród mój; niech płyną wonności jego, niech przjdzie miły mój do ogrodu swego, a niech je rozkoszne owoce swoje.
ʻE matangi tokelau, ke ke ʻaa pea haʻu mo e tonga; ʻo havilivili ki heʻeku ngoue, koeʻuhi ke ngangatu mei ai ʻae ngaahi namu kakala. Tuku ke haʻu ʻa hoku ʻofaʻanga ki heʻene ngoue, mo ne kai ai hono ngaahi fua lelei.
