Rzymian 9
1 Prawdę mówię w Chrystusie, a nie kłamię, w czem mi poświadcza sumienie moje przez Ducha Świętego:
ʻOku ou lea moʻoni ʻia Kalaisi, ʻoku ʻikai te u loi, pea ʻoku fakamoʻoni au foki ʻi hoku loto ʻi he Laumālie Māʻoniʻoni,
2 Że mam wielki smutek i nieustawający ból w sercu mojem.
ʻOku ou māfasia lahi pea mamahi maʻuaipē ʻi hoku loto.
3 Albowiem żądałbym sam, abym się stał odłączonym od Chrystusa za braci moich, za pokrewnych moich według ciała.
(He kuo u meimei fakaʻamu ke tuku au ko e motuhi meia Kalaisi), koeʻuhi ko hoku kāinga, ʻa hoku kāinga fakakakano:
4 Którzy są Izraelczycy, których jest przysposobienie synowskie i chwała, i przymierza, i zakonu danie, i służba Boża, i obietnice;
Ko e kakai ʻIsileli ʻakinautolu; ʻoku ʻonautolu ʻae ohia, mo e nāunau, mo e ngaahi fuakava, mo e foaki ʻoe fono, mo e ngāue fakalotu, mo e ngaahi talaʻofa;
5 Których są ojcowie i z których poszedł Chrystus ile według ciała, który jest nad wszystkimi Bóg błogosławiony na wieki. Amen. (aiōn g165)
ʻOku ʻanautolu ʻae ngaahi tamai, ʻakinautolu naʻe mei ai ʻae sino ʻo Kalaisi, ʻaia ʻoku māʻolunga taha pē, ko e ʻOtua monūʻia ʻo taʻengata. ʻEmeni. (aiōn g165)
6 Lecz nie można, żeby miało upaść słowo Boże; albowiem nie wszyscy, którzy są z Izraela, są Izraelem;
Ka ʻoku ʻikai ke hangē kuo taʻeʻaonga ʻaupito ʻae folofola ʻae ʻOtua. He ʻoku ʻikai ko e ʻIsileli kotoa pē, ʻaia ʻoku meia ʻIsileli:
7 Ani iż są nasieniem Abrahamowem, wszyscy są dziećmi; ale rzeczono: W Izaaku będzie tobie nazwane nasienie;
Pea ʻoku ʻikai ko e fānau kotoa pē. Koeʻuhi ko e hako ʻakinautolu ʻo ʻEpalahame: ka, “Ko ʻAisake ʻe ui ai ho hako.”
8 To jest, nie dzieci ciała są dziećmi Bożymi; ale dzieci obietnicy bywają w nasienie policzone.
Ko hono ʻuhinga, ʻIlonga ʻae fānau ʻae kakano, ʻoku ʻikai ko e fānau ʻae ʻOtua ʻakinautolu: kae lau ko e hako ʻae fānau pē ʻoe talaʻofa.
9 Albowiem obietnicy słowo to jest: O tym właśnie czasie przyjdę, a Sara będzie miała syna;
He ko e lea eni ʻoe talaʻofa, “ʻI he kuonga ni te u haʻu, pea ʻe maʻu ʻe Sela ha tama.”
10 A nie tylko to, ale i Rebeka, gdy z jednego ojca naszego Izaaka brzemienną została.
Pea ʻoku ʻikai ko ia pē, ka ʻi he feitama ʻa Lepeka mei he tokotaha, ko ʻetau tamai ko ʻAisake;
11 Gdy się jeszcze były dziatki nie narodziły, ani co dobrego albo złego uczyniły, aby się ostało postanowienie Boże według wybrania, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje,
(He naʻe teʻeki ai ke fanauʻi ʻakinaua, pea teʻeki fai ha lelei pe ha kovi, pea koeʻuhi ke tuʻumaʻu ʻae tuʻutuʻuni ʻae ʻOtua, ʻo fakatatau ki he fili, ʻikai ʻi he ngaahi ngāue, kae ʻiate ia ʻoku ne ui; )
12 Rzeczono jej, że większy będzie służył mniejszemu;
Naʻe pehē kiate ia, “ʻE tauhi ʻe he ʻuluaki ʻae kimui.”
13 Jako napisano: Jakóbam umiłował, alem Ezawa miał w nienawiści.
ʻO hangē ko ia kuo tohi, “Kuo u ʻofa kia Sēkope, ka kuo u fehiʻa kia ʻIsoa.”
14 Cóż tedy rzeczemy? Jestże niesprawiedliwość u Boga? Nie daj tego Boże!
Pea ka ko ia, pea tau pehē ko e hā? ʻOku ʻi he ʻOtua ʻae taʻeangatonu? ʻIkai ʻaupito.
15 Albowiem do Mojżesza mówi: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję; a zlituję się, nad kim się zlituję.
He naʻe pehē ʻe ia kia Mōsese, “Te u ʻaloʻofa kiate ia ʻoku ou loto ke u ʻaloʻofa ki ai, pea te u angaʻofa kiate ia ʻoku ou loto ke u angaʻofa ki ai.”
16 A przetoż nie zależy na tym co chce, ani na tym, co bieży, ale na Bogu, który się zmiłowywa.
Pea ko ia, ʻoku ʻikai meiate ia ʻoku loto, pe meiate ia ʻoku lele, kae mei he ʻOtua ʻoku fakahā ʻae ʻaloʻofa.
17 Albowiem mówi Pismo do Faraona: Na tom cię samo wzbudził, abym okazał moc moję na tobie, a iżby opowiadane było imię moje po wszystkiej ziemi.
He ʻoku pehē ʻae tohi kia Felo, “Ko e meʻa ni pē kuo u fokotuʻu hake ai koe, koeʻuhi ke u fakahā ʻiate koe hoku mālohi, pea koeʻuhi ke ongoongoa ai hoku hingoa ʻi māmani kotoa pē.”
18 A tak nad kim chce, zmiłowywa się, a kogo chce, zatwardza.
Pea ko ia, ʻoku ʻaloʻofa ia kiate ia ʻoku ne loto ki ai, pea ʻoku ne fakafefeka ʻaia ʻoku loto ia ki ai.
19 Ale mi rzeczesz: Przeczże się jeszcze uskarża? bo któż się sprzeciwił woli jego?
Pea te ke pehē ai kiate au, “Pea ko e hā ʻoku ne kei lāunga ai? Pe ko hai kuo ne taʻofia hono loto?”
20 I owszem, o człowiecze! któżeś ty jest, który spór wiedziesz z Bogiem? Izali lepianka rzecze lepiarzowi: Przeczżeś mię tak uczynił?
ʻIkai, ʻe tangata, he ko hai koe ʻoku ke kikihi ki he ʻOtua? ʻE lea ʻae meʻa kuo ngaohi kiate ia naʻa ne ngaohi ia, “Ko e hā kuo ke ngaohi ai au ke pehē ni?”
21 Izali nie ma mocy garncarz nad gliną, żeby z tejże gliny uczynił jedno naczynie ku uczciwości, a drugie ku zelżywości?
He ʻikai ʻoku ʻi he ʻumea, ke ne ngaohi mei he takaonga pe taha ʻae ipu ʻe taha ke ʻaonga lahi, mo e taha ke ʻaonga siʻi?
22 A jeźliż Bóg chcąc okazać gniew i znajomą uczynić możność swoję, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu na zginienie zgotowane,
Pea kapau kuo finangalo ʻae ʻOtua ke fakahā hono houhau, pea fakaʻilo mo hono mālohi, naʻa ne kātaki ʻi he kātaki fuoloa ʻae ngaahi ipu ʻoe houhau naʻe taau mo e malaʻia:
23 A iżby znajome uczynił bogactwo chwały swojej nad naczyniem miłosierdzia, które zgotował ku chwale;
Pea koeʻuhi ke ne fakahā hono lahi ʻo ʻene lelei ki he ngaahi ipu ʻoe ʻaloʻofa, ʻakinautolu naʻa ne tomuʻa teuʻi ki he hakeakiʻi,
24 Których i powołał, to jest nas, nie tylko z Żydów, ale i z poganów.
ʻIo, ʻakitautolu kuo ne ui, ʻikai mei he kakai Siu pē, ka mei he kakai Senitaile foki?
25 Jako też u Ozeasza mówi: Nazwię lud, który nie był moim, ludem moim, a onę, która nie była umiłowaną, nazwię umiłowaną.
ʻO hangē ko ʻene folofola ʻia Hosea, “Te u ui ʻakinautolu ‘Ko hoku kakai,’ ʻaia naʻe ʻikai ko hoku kakai; pea ‘Ko e ʻofeina ia,’ ʻaia naʻe ʻikai ko e ʻofeina.
26 I stanie się, że na tem miejscu, gdzie im mawiano: Nie jesteście wy ludem moim, tam nazwani będą synami Boga żywego.
Pea ʻe pehē, ʻi he potu ko ia naʻe pehē ai kiate kinautolu, ‘ʻOku ʻikai ko hoku kakai ʻakimoutolu;’ ʻe ui ai ʻakinautolu ko e fānau ʻae ʻOtua moʻui.
27 A Izajasz woła nad Izraelem, mówiąc: Choćby liczba synów Izraelskich była jako piasek morski, ostatki zachowane będą.
ʻOku kalanga foki ʻa ʻIsaia ʻia ʻIsileli, [ʻo pehē], “Kapau ʻe tatau hono lau ʻoe fānau ʻa ʻIsileli mo e ʻoneʻone ʻoe tahi, ko e toenga pē ʻe fakamoʻui:
28 Albowiem sprawę skończy i skróci w sprawiedliwości; sprawę zaiste skróconą uczyni Pan na ziemi.
He te ne fakaʻosi mo tuʻusi ke vave ʻae ngāue ʻi he māʻoniʻoni: koeʻuhi ʻe fakatoʻotoʻo ʻae ngāue ʻa Sihova ʻi he māmani.”
29 I jako przedtem powiedział Izajasz: By nam był Pan zastępów nie zostawił nasienia, bylibyśmy się stali jako Sodoma i Gomorze bylibyśmy podobni.
Pea hangē ko e tomuʻa lea ʻa ʻIsaia, “Ka ne taʻeʻoua ʻae fakatoe ʻe Sihova ʻoe ngaahi tokolahi ha hako kiate kitautolu, pehē, kuo tau tatau mo Sotoma, pea ngaohi ʻo fakatatau mo Komola.”
30 Cóż tedy rzeczemy? To, iż poganie, którzy nie szukali sprawiedliwości, dostąpili sprawiedliwości, a sprawiedliwości, która jest z wiary.
Pea ka ko ia, pea tau pehē ko e hā? Ko eni, ko e kakai Senitaile, naʻe ʻikai tuli ki he fakatonuhia, kuo lavaʻi ʻekinautolu ʻae fakatonuhia, ʻio, ʻae fakatonuhia ʻoku ʻi he tui.
31 A Izrael szukając zakonu sprawiedliwości, nie doszedł zakonu sprawiedliwości.
Ka ko ʻIsileli, naʻe tuli ki he fono māʻoniʻoni, kuo ʻikai lavaʻi ʻe ia ʻae fono māʻoniʻoni.
32 Dlaczegoż? Iż nie z wiary, ale jako z uczynków zakonu jej szukali; albowiem się obrazili o kamień obrażenia,
Ko e hā naʻe pehē ai? Koeʻuhi naʻe ʻikai ha tui, ka ko e ngāue pe. He naʻa nau tūkia ʻi he “Maka tūkiaʻanga” ko ia;
33 Jako napisano: Oto kładę w Syonie kamień obrażenia i opokę otrącenia, a wszelki, który w niego wierzy, nie będzie pohańbiony.
ʻO hangē ko ia kuo tohi, “Vakai, ʻoku ou ʻai ʻi Saione ʻae maka tūkiaʻanga mo e maka fakaʻita: pea ko ia ʻe tui kiate ia ʻe ʻikai te ne mā.”
