Rzymian 14
1 A tego, który jest w wierze słaby, przyjmujcie, nie na sprzeczania około sporów.
யோ ஜநோ(அ)த்³ரு’ட⁴விஸ்²வாஸஸ்தம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸங்கி³நம்’ குருத கிந்து ஸந்தே³ஹவிசாரார்த²ம்’ நஹி|
2 Boć jeden wierzy, iż może jeść wszystko, a drugi będąc słaby, jarzynę jada.
யதோ நிஷித்³த⁴ம்’ கிமபி கா²த்³யத்³ரவ்யம்’ நாஸ்தி, கஸ்யசிஜ்ஜநஸ்ய ப்ரத்யய ஏதாத்³ரு’ஸோ² வித்³யதே கிந்த்வத்³ரு’ட⁴விஸ்²வாஸ: கஸ்²சித³பரோ ஜந: கேவலம்’ ஸா²கம்’ பு⁴ங்க்தம்’|
3 Ten, który je, niech lekce nie waży tego, który nie je; a który nie je, niech nie potępia tego, który je; albowiem go Bóg przyjął.
தர்ஹி யோ ஜந: ஸாதா⁴ரணம்’ த்³ரவ்யம்’ பு⁴ங்க்தே ஸ விஸே²ஷத்³ரவ்யபோ⁴க்தாரம்’ நாவஜாநீயாத் ததா² விஸே²ஷத்³ரவ்யபோ⁴க்தாபி ஸாதா⁴ரணத்³ரவ்யபோ⁴க்தாரம்’ தோ³ஷிணம்’ ந குர்ய்யாத், யஸ்மாத்³ ஈஸ்²வரஸ்தம் அக்³ரு’ஹ்லாத்|
4 Ktoś ty jest, co sądzisz cudzego sługę? Panu własnemu stoi, albo upada, a ostoi się; albowiem go Bóg może utwierdzić.
ஹே பரதா³ஸஸ்ய தூ³ஷயிதஸ்த்வம்’ க: ? நிஜப்ரபோ⁴: ஸமீபே தேந பத³ஸ்தே²ந பத³ச்யுதேந வா ப⁴விதவ்யம்’ ஸ ச பத³ஸ்த² ஏவ ப⁴விஷ்யதி யத ஈஸ்²வரஸ்தம்’ பத³ஸ்த²ம்’ கர்த்தும்’ ஸ²க்நோதி|
5 Bo jeden różność czyni między dniem a dniem, a drugi każdy dzień za równo sądzi; każdy niech będzie dobrze upewniony w zmyśle swoim.
அபரஞ்ச கஸ்²சிஜ்ஜநோ தி³நாத்³ தி³நம்’ விஸே²ஷம்’ மந்யதே கஸ்²சித்து ஸர்வ்வாணி தி³நாநி ஸமாநாநி மந்யதே, ஏகைகோ ஜந: ஸ்வீயமநஸி விவிச்ய நிஸ்²சிநோது|
6 Kto przestrzega dnia, Panu przestrzega; a kto nie przestrzega dnia, Panu nie przestrzega; kto je, Panu je, bo dziękuje Bogu; a kto nie je, Panu nie je, a dziękuje Bogu.
யோ ஜந: கிஞ்சந தி³நம்’ விஸே²ஷம்’ மந்யதே ஸ ப்ரபு⁴ப⁴க்த்யா தந் மந்யதே, யஸ்²ச ஜந: கிமபி தி³நம்’ விஸே²ஷம்’ ந மந்யதே ஸோ(அ)பி ப்ரபு⁴ப⁴க்த்யா தந்ந மந்யதே; அபரஞ்ச ய: ஸர்வ்வாணி ப⁴க்ஷ்யத்³ரவ்யாணி பு⁴ங்க்தே ஸ ப்ரபு⁴ப⁴க்தயா தாநி பு⁴ங்க்தே யத: ஸ ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ வக்தி, யஸ்²ச ந பு⁴ங்க்தே ஸோ(அ)பி ப்ரபு⁴ப⁴க்த்யைவ ந பு⁴ஞ்ஜாந ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ ப்³ரூதே|
7 Albowiem nikt z nas sobie nie żyje, i nikt sobie nie umiera.
அபரம் அஸ்மாகம்’ கஸ்²சித் நிஜநிமித்தம்’ ப்ராணாந் தா⁴ரயதி நிஜநிமித்தம்’ ம்ரியதே வா தந்ந;
8 Bo choć żyjemy, Panu żyjemy; choć umieramy, Panu umieramy; przetoż choć i żyjemy, choć i umieramy, Pańscy jesteśmy.
கிந்து யதி³ வயம்’ ப்ராணாந் தா⁴ரயாமஸ்தர்ஹி ப்ரபு⁴நிமித்தம்’ தா⁴ரயாம: , யதி³ ச ப்ராணாந் த்யஜாமஸ்தர்ஹ்யபி ப்ரபு⁴நிமித்தம்’ த்யஜாம: , அதஏவ ஜீவநே மரணே வா வயம்’ ப்ரபோ⁴ரேவாஸ்மஹே|
9 Gdyż na to Chrystus i umarł i powstał i ożył, aby i nad umarłymi i nad żywymi panował.
யதோ ஜீவந்தோ ம்ரு’தாஸ்²சேத்யுப⁴யேஷாம்’ லோகாநாம்’ ப்ரபு⁴த்வப்ராப்த்யர்த²ம்’ க்²ரீஷ்டோ ம்ரு’த உத்தி²த: புநர்ஜீவிதஸ்²ச|
10 Ale ty przeczże potępiasz brata twego? Albo też ty czemu lekceważysz brata twego, gdyż wszyscy staniemy przed stolicą Chrystusową?
கிந்து த்வம்’ நிஜம்’ ப்⁴ராதரம்’ குதோ தூ³ஷயஸி? ததா² த்வம்’ நிஜம்’ ப்⁴ராதரம்’ குதஸ்துச்ச²ம்’ ஜாநாஸி? க்²ரீஷ்டஸ்ய விசாரஸிம்’ஹாஸநஸ்ய ஸம்முகே² ஸர்வ்வைரஸ்மாபி⁴ருபஸ்தா²தவ்யம்’;
11 Bo napisano: Jako żyję Ja, mówi Pan, iż mi się każde kolano ukłoni, i każdy język wysławiać będzie Boga.
யாத்³ரு’ஸ²ம்’ லிகி²தம் ஆஸ்தே, பரேஸ²: ஸ²பத²ம்’ குர்வ்வந் வாக்யமேதத் புராவத³த்| ஸர்வ்வோ ஜந: ஸமீபே மே ஜாநுபாதம்’ கரிஷ்யதி| ஜிஹ்வைகைகா ததே²ஸ²ஸ்ய நிக்⁴நத்வம்’ ஸ்வீகரிஷ்யதி|
12 A przeto każdy z nas sam za się odda rachunek Bogu.
அதஏவ ஈஸ்²வரஸமீபே(அ)ஸ்மாகம் ஏகைகஜநேந நிஜா கதா² கத²யிதவ்யா|
13 A tak już nie sądźmy jedni drugich; ale raczej to rozsądzajcie, abyście nie kładli obrażenia, ani dawali zgorszenia bratu.
இத்த²ம்’ ஸதி வயம் அத்³யாரப்⁴ய பரஸ்பரம்’ ந தூ³ஷயந்த: ஸ்வப்⁴ராது ர்விக்⁴நோ வ்யாகா⁴தோ வா யந்ந ஜாயேத தாத்³ரு’ஸீ²மீஹாம்’ குர்ம்மஹே|
14 Wiem i upewnionym jest przez Pana Jezusa, iż nie masz nic przez się nieczystego, tylko temu, który mniema co być nieczystem, to temu nieczyste jest.
கிமபி வஸ்து ஸ்வபா⁴வதோ நாஸு²சி ப⁴வதீத்யஹம்’ ஜாநே ததா² ப்ரபு⁴நா யீஸு²க்²ரீஷ்டேநாபி நிஸ்²சிதம்’ ஜாநே, கிந்து யோ ஜநோ யத்³ த்³ரவ்யம் அபவித்ரம்’ ஜாநீதே தஸ்ய க்ரு’தே தத்³ அபவித்ரம் ஆஸ்தே|
15 Lecz jeźli dla pokarmu brat twój bywa zasmucony, już nie postępujesz według miłości; nie zatracaj pokarmem twoim tego, za którego Chrystus umarł.
அதஏவ தவ ப⁴க்ஷ்யத்³ரவ்யேண தவ ப்⁴ராதா ஸோ²காந்விதோ ப⁴வதி தர்ஹி த்வம்’ ப்⁴ராதரம்’ ப்ரதி ப்ரேம்நா நாசரஸி| க்²ரீஷ்டோ யஸ்ய க்ரு’தே ஸ்வப்ராணாந் வ்யயிதவாந் த்வம்’ நிஜேந ப⁴க்ஷ்யத்³ரவ்யேண தம்’ ந நாஸ²ய|
16 Niechże tedy dobro wasze bluźnione nie będzie.
அபரம்’ யுஷ்மாகம் உத்தமம்’ கர்ம்ம நிந்தி³தம்’ ந ப⁴வது|
17 Albowiem królestwo Boże nie jest pokarm ani napój, ale sprawiedliwość i pokój i radość w Duchu Świętym:
ப⁴க்ஷ்யம்’ பேயஞ்சேஸ்²வரராஜ்யஸ்ய ஸாரோ நஹி, கிந்து புண்யம்’ ஸா²ந்திஸ்²ச பவித்ரேணாத்மநா ஜாத ஆநந்த³ஸ்²ச|
18 Bo kto w tych rzeczach służy Chrystusowi, miły jest Bogu, a przyjemny ludziom.
ஏதை ர்யோ ஜந: க்²ரீஷ்டம்’ ஸேவதே, ஸ ஏவேஸ்²வரஸ்ய துஷ்டிகரோ மநுஷ்யைஸ்²ச ஸுக்²யாத: |
19 Przetoż tedy naśladujmy tego, co należy do pokoju i do społecznego budowania.
அதஏவ யேநாஸ்மாகம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ பரஸ்பரம் ஐக்யம்’ நிஷ்டா² ச ஜாயதே ததே³வாஸ்மாபி⁴ ர்யதிதவ்யம்’|
20 Dla pokarmu nie psuj sprawy Bożej. Wszystkoć wprawdzie jest czyste; ale złe jest człowiekowi, który je z obrażeniem.
ப⁴க்ஷ்யார்த²ம் ஈஸ்²வரஸ்ய கர்ம்மணோ ஹாநிம்’ மா ஜநயத; ஸர்வ்வம்’ வஸ்து பவித்ரமிதி ஸத்யம்’ ததா²பி யோ ஜநோ யத்³ பு⁴க்த்வா விக்⁴நம்’ லப⁴தே தத³ர்த²ம்’ தத்³ ப⁴த்³ரம்’ நஹி|
21 Dobrać jest, nie jeść mięsa i nie pić wina, ani żadnej rzeczy, którą się brat twój obraża albo gorszy albo słabieje.
தவ மாம்’ஸப⁴க்ஷணஸுராபாநாதி³பி⁴: க்ரியாபி⁴ ர்யதி³ தவ ப்⁴ராது: பாத³ஸ்க²லநம்’ விக்⁴நோ வா சாஞ்சல்யம்’ வா ஜாயதே தர்ஹி தத்³போ⁴ஜநபாநயோஸ்த்யாகோ³ ப⁴த்³ர: |
22 Ty wiarę masz? miejże ją sam u siebie przed Bogiem. Błogosławiony, który samego siebie nie sądzi w tem, co ma za dobre.
யதி³ தவ ப்ரத்யயஸ்திஷ்ட²தி தர்ஹீஸ்²வரஸ்ய கோ³சரே ஸ்வாந்தரே தம்’ கோ³பய; யோ ஜந: ஸ்வமதேந ஸ்வம்’ தோ³ஷிணம்’ ந கரோதி ஸ ஏவ த⁴ந்ய: |
23 Ale kto jest wątpliwy, jeźliby jadł, potępiony jest, iż nie je z wiary; albowiem cokolwiek nie jest z wiary, grzechem jest.
கிந்து ய: கஸ்²சித் ஸம்’ஸ²ய்ய பு⁴ங்க்தே(அ)ர்தா²த் ந ப்ரதீத்ய பு⁴ங்க்தே, ஸ ஏவாவஸ்²யம்’ த³ண்டா³ர்ஹோ ப⁴விஷ்யதி, யதோ யத் ப்ரத்யயஜம்’ நஹி ததே³வ பாபமயம்’ ப⁴வதி|
