Rzymian 13

1 Każda dusza niech będzie zwierzchnościom wyższym poddana: boć nie masz zwierzchności, tylko od Boga; a te, które są zwierzchności, od Boga są postanowione.

ยุษฺมากมฺ เอไกกชน: ศาสนปทสฺย นิคฺโหฺน ภวตุ ยโต ยานิ ศาสนปทานิ สนฺติ ตานิ สรฺวฺวาณีศฺวเรณ สฺถาปิตานิ; อีศฺวรํ วินา ปทสฺถาปนํ น ภวติฯ

2 A tak, kto się zwierzchności sprzeciwia, Bożemu się postanowieniu sprzeciwia; a którzy się sprzeciwiają, sami sobie potępienie zjednają.

อิติ เหโต: ศาสนปทสฺย ยตฺ ปฺราติกูลฺยํ ตทฺ อีศฺวรียนิรูปณสฺย ปฺราติกูลฺยเมว; อปรํ เย ปฺราติกูลฺยมฺ อาจรนฺติ เต เสฺวษำ สมุจิตํ ทณฺฑํ สฺวยเมว ฆฏยนฺเตฯ

3 Albowiem przełożoni nie są na postrach dobrym uczynkom, ale złym. A chcesz się nie bać zwierzchności, czyń, co jest dobrego, a będziesz miał pochwałę od niej;

ศาสฺตา สทาจาริณำ ภยปฺรโท นหิ ทุราจาริณาเมว ภยปฺรโท ภวติ; ตฺวํ กึ ตสฺมานฺ นิรฺภโย ภวิตุมฺ อิจฺฉสิ? ตรฺหิ สตฺกรฺมฺมาจร, ตสฺมาทฺ ยโศ ลปฺสฺยเส,

4 Bożym bowiem jest sługą tobie ku dobremu. Ale jeźli uczynisz, co jest złego, bój się; boć nie darmo miecz nosi, gdyż jest sługą Bożym, mszczącym się w gniewie nad czyniącym, co jest złego.

ยตสฺตว สทาจรณาย ส อีศฺวรสฺย ภฺฤโตฺย'สฺติฯ กินฺตุ ยทิ กุกรฺมฺมาจรสิ ตรฺหิ ตฺวํ ศงฺกสฺว ยต: ส นิรรฺถกํ ขงฺคํ น ธารยติ; กุกรฺมฺมาจาริณํ สมุจิตํ ทณฺฑยิตุมฺ ส อีศฺวรสฺย ทณฺฑทภฺฤตฺย เอวฯ

5 Przetoż trzeba być poddanym nie tylko dla gniewu, ale i dla sumienia.

อเตอว เกวลทณฺฑภยานฺนหิ กินฺตุ สทสทฺโพธาทปิ ตสฺย วเศฺยน ภวิตวฺยํฯ

6 Albowiem dla tego też podatki dajecie, gdyż są sługami Bożymi, którzy tego samego ustawicznie pilnują.

เอตสฺมาทฺ ยุษฺมากํ ราชกรทานมปฺยุจิตํ ยสฺมาทฺ เย กรํ คฺฤหฺลนฺติ ต อีศฺวรสฺย กิงฺกรา ภูตฺวา สตตมฺ เอตสฺมินฺ กรฺมฺมณิ นิวิษฺฏาสฺติษฺฐนฺติฯ

7 Oddawajcież tedy każdemu, cobyście powinni: komu podatek, temu podatek, komu cło, temu cło, komu bojaźń, temu bojaźń; komu cześć, temu cześć.

อสฺมาตฺ กรคฺราหิเณ กรํ ทตฺต, ตถา ศุลฺกคฺราหิเณ ศุลฺกํ ทตฺต, อปรํ ยสฺมาทฺ เภตวฺยํ ตสฺมาทฺ พิภีต, ยศฺจ สมาทรณียสฺตํ สมาทฺริยธฺวมฺ; อิตฺถํ ยสฺย ยตฺ ปฺราปฺยํ ตตฺ ตไสฺม ทตฺตฯ

8 Nikomu nic winni nie bądźcie, tylko abyście się społecznie miłowali; bo kto miłuje bliźniego, zakon wypełnił.

ยุษฺมากํ ปรสฺปรํ เปฺรม วินา 'นฺยตฺ กิมปิ เทยมฺ ฤณํ น ภวตุ, ยโต ย: ปรสฺมินฺ เปฺรม กโรติ เตน วฺยวสฺถา สิธฺยติฯ

9 Gdyż to przykazanie: Nie będziesz cudzołożył, nie będziesz zabijał, nie będziesz kradł, nie będziesz fałszywie świadczył, nie będziesz pożądał, i jeźli które insze jest przykazanie, w tem słowie sumownie się zamyka, mianowicie: Będziesz miłował bliźniego twego, jako siebie samego.

วสฺตุต: ปรทารานฺ มา คจฺฉ, นรหตฺยำ มา การฺษี: , ไจรฺยฺยํ มา การฺษี: , มิถฺยาสากฺษฺยํ มา เทหิ, โลภํ มา การฺษี: , เอตา: สรฺวฺวา อาชฺญา เอตาโภฺย ภินฺนา ยา กาจิทฺ อาชฺญาสฺติ สาปิ สฺวสมีปวาสินิ สฺววตฺ เปฺรม กุรฺวฺวิตฺยเนน วจเนน เวทิตาฯ

10 Miłość bliźniemu złości nie wyrządza; a tak wypełnieniem zakonu jest miłość.

ยต: เปฺรม สมีปวาสิโน'ศุภํ น ชนยติ ตสฺมาตฺ เปฺรมฺนา สรฺวฺวา วฺยวสฺถา ปาลฺยเตฯ

11 A to czyńcie, wiedząc czas, iż już przyszła godzina, abyśmy się ze snu ocucili; albowiem teraz bliższe nas jest zbawienie, aniżeli kiedyśmy uwierzyli.

ปฺรตฺยยีภวนกาเล'สฺมากํ ปริตฺราณสฺย สามีปฺยาทฺ อิทานีํ ตสฺย สามีปฺยมฺ อวฺยวหิตํ; อต: สมยํ วิวิจฺยาสฺมาภิ: สามฺปฺรตมฺ อวศฺยเมว นิทฺราโต ชาครฺตฺตวฺยํฯ

12 Noc przeminęła, a dzień się przybliżył; odrzućmyż tedy uczynki ciemności, a obleczmy się w zbroję światłości.

พหุตรา ยามินี คตา ปฺรภาตํ สนฺนิธึ ปฺราปฺตํ ตสฺมาตฺ ตามสียา: กฺริยา: ปริตฺยชฺยาสฺมาภิ รฺวาสรียา สชฺชา ปริธาตวฺยาฯ

13 Chodźmy uczciwie jako we dnie, nie w biesiadach i w pijaństwach, nie we wszeteczeństwach i rozpustach, nie w poswarkach ani w zazdrości;

อโต เหโต รฺวยํ ทิวา วิหิตํ สทาจรณมฺ อาจริษฺยาม: ฯ รงฺครโส มตฺตตฺวํ ลมฺปฏตฺวํ กามุกตฺวํ วิวาท อีรฺษฺยา ไจตานิ ปริตฺยกฺษฺยาม: ฯ

14 Ale obleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa, a nie czyńcie starania o ciele ku wykonywaniu pożądliwości.

ยูยํ ปฺรภุยีศุขฺรีษฺฏรูปํ ปริจฺฉทํ ปริธทฺธฺวํ สุขาภิลาษปูรณาย ศารีริกาจรณํ มาจรตฯ