Objawienie 5
1 I widziałem po prawej ręce siedzącego na stolicy księgi napisane, wewnątrz i zewnątrz zapieczętowane siedmioma pieczęciami.
Titia moi dikhise singhason te bohi kene thaka Isor laga dyna hathte kitab ase, juntu te age aru pichete bhi likhi kene thakise, aru sat-ta chihna pora mari kene thakise.
2 I widziałem Anioła mocnego, wołającego głosem wielkim: Kto jest godzien otworzyć te księgi i odpieczętować pieczęci ich?
Aru moi dikhise ekjon mohan sorgodoth dangor awaj pora koi thakise, “Kun etu kitab laga chihna to bhangi bole nimite yogya ase?”
3 A nikt nie mógł ani w niebie, ani na ziemi, ani pod ziemią otworzyć onych ksiąg, ani wejrzeć w nie.
Kintu kunbi sorgo aru prithibi aru prithibi laga nichete etu kitab khuli kene puribole para nai.
4 I płakałem bardzo, iż nikt nie był znaleziony godny, aby otworzył i czytał księgi, i wejrzał w nie.
Titia moi bisi mon dukh kori kene kandise kelemane etu khuli kene puri bo nimite kun manu bhi thaka nai.
5 Tedy mi jeden z onych starców rzekł: Nie płacz! Oto zwyciężył lew, który jest z pokolenia Judowego, korzeń Dawidowy, aby otworzył księgi i odpieczętował siedm pieczęci ich.
Kintu ekjon bura manu moike koise, “Tumi nakandibi. Sabi! Judah jat laga Bagh, David laga Jor, Tai he etu sob to jiti loise. Tai he etu kitab to khuli bole pare aru ta te lagai kene thaka sat-ta chihna Tai he khuli bole pare.”
6 I spojrzałem, a oto między stolicą i czterema onemi zwierzętami, i między onymi starcami Baranek stał jako zabity, mając siedm rogów i siedm oczy, które są siedm duchów Bożych, posłanych na wszystkę ziemię.
Titia moi ekta Mer laga bacha ke dikhise, jun singhason laga majot khara hoi kene thakise aru charta janwar khan majot khara thakise aru bura manu khan majote khara thakise, Taike morai diya nisena dikhise. Tai laga sat-ta seing aru sat-ta suku thakise, juntu Isor laga sat-ta atma khan thakise, kunkhan ke prithibi laga sob jagate pathai dise.
7 Ten przyszedł i wziął one księgi z prawej ręki siedzącego na stolicy.
Tai jai kene singhason te bohi thaka ekjon laga dyna hath pora etu kitab loise.
8 A gdy wziął one księgi, zaraz ono czworo zwierząt i oni dwadzieścia i cztery starcy upadli przed Barankiem, mając każdy z nich cytry i czasze złote, pełne wonnych rzeczy, które są modlitwy świętych.
Jitia Tai etu kitab loise, charta jinda thaka janwar aru choubees bura manu Mer laga bacha usorte athukari jaise. Taikhan logote nijor laga veena aru suna laga bati te joli kene mitha sugandh thaka pora bhorta hoi kene thaka dikhise, eitu khan to pobitro manu khan laga prathana khan thakise.
9 I śpiewali nową pieśń, mówiąc: Godzieneś jest wziąć księgi i otworzyć pieczęci ich, żeś był zabity i odkupiłeś nas Bogu przez krew swoję ze wszelkiego pokolenia i języka, i ludu, i narodu:
Taikhan notun gana korise, “Apuni etu kitab to lobole nimite yogya ase, Aru ta te chihna mari kene thaka khuli bole nimite takot ase. Kelemane apuni ke morai disele aru apuni laga khun pora Isor manu khan ke kini loise. Aru sob jati, bhasa, manu aru desh pora.
10 I uczyniłeś nas Bogu naszemu królami i kapłanami, i królować będziemy na ziemi.
Apuni taikhan ke ekta rajyo aru Apuni ke shewa kori bole nimite purohit bonai dise, Aru taikhan duniya te raj koribo.”
11 I widziałem, i słyszałem głos wielu Aniołów około onej stolicy, i onych zwierząt i onych starców; a była liczba ich tysiąckroć sto tysięcy i dziesięćkroć sto tysięcy,
Titia moi saise aru bisi sorgodoth laga awaj hunise taikhan etu singhason usorte thakise aru jinda thaka janwar aru bura manu khan, sob mili kene dos hajar aru hajar-hajar thakise.
12 Mówiących głosem wielkim: Godzien jest ten Baranek zabity, wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo.
Taikhan dangor awaj pora koise, “Etu Mer laga Bacha yogya ase kun manu pora morai dise takot aru sob dhun pabole nimite aru gyaan, takot, adar aru sonman pabole nimite.”
13 A wszelkie stworzenie, które jest na niebie i na ziemi, i pod ziemią i w morzu, i wszystko, co w nich jest, słyszałem mówiące: Siedzącemu na stolicy i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i siła na wieki wieków. (aiōn g165)
Titia moi hunise sob bonai diya saman jun to sorgo aru prithibi te thakise, aru prithibi laga bhitor te thakise, aru samundar te aru kiman saman ta te thakise, taikhan koi thakise, “Tai ekjon kun singhason te bohi ase aru etu Mer bacha ke adar aru prosansa aru raj kori bole takot, hodai aru hodai nimite thakibi.” (aiōn g165)
14 A czworo onych zwierząt rzekło: Amen. A oni dwadzieścia i cztery starcy upadli i kłaniali się żyjącemu na wieki wieków.
Aru charta jinda thaka janwar para koise, “Amen!” Aru titia cholawta khan athukari kene Taike aradhana korise.
