Objawienie 14
1 I widziałem, a oto Baranek stał na górze Syońskiej, a z nim sto czterdzieści i cztery tysiące, mających imię Ojca jego napisane na czołach swoich.
Erah lih adi toonsok angdi, Jaion Kong ni Saapsah chap arah japtuptang; heh damdi 144,000 mina angta eno heh men nyia heh Wah men ah neng khang ni raang arah angta.
2 I słyszałem głos z nieba, jako głos wielu wód, i jako głos gromu wielkiego; i słyszałem głos cytrystów grających na cytrach swoich.
Eno rangmong ni ju reng datjan ah likhiik, rangmok ah likhiik nyia changding rengtomte ih rengtom ah likhiik ih chaatwaan tang.
3 A śpiewali, jakoby nową pieśń, przed stolicą i przed onem czworgiem zwierząt, i przed starcami, a żaden się nie mógł onej pieśni nauczyć, oprócz onych stu czterdziestu i czterech tysięcy, którzy są z ziemi kupieni.
Luuwang tongtheng ngathong adi 144,000 mina, ething jih ajaat baji, erah damdi mihak phokhoh ang rumta; neng loong ah ih neng luulu ih jat arah seehoon ena esiit se rumta. Eno mina mathan ah erah dung dowa neng luulu juuba hethaang koh ano rangdah nawa pang arah angta.
4 Cić są, którzy się z niewiastami nie pokalali; bo pannami są. Ci są, którzy naśladują Baranka, gdziekolwiek idzie. Ci kupieni są z ludzi, aby byli pierwiastkami Bogu i Barankowi.
Minuh damdi roomjup roomtong laje thang ih neng teewah saachamcham eh tongrum arah miwah loong ah; neng loong ah Saapsah maako kaatkah heh lilih ih karumla. Mina mathan ah erah loong dung dowa hethaang koh ano rangdah nawa pang arah, eno neng loong ah Rangte nyia Saapsah suh jaakhothoon koh ah.
5 A w ustach ich nie znalazła się zdrada; albowiem są bez zmazy przed stolicą Bożą.
Neng loong ah ih tiit hu baat mabah uh thaakjat muh; neng tiimdi uh thetmuh.
6 I widziałem drugiego Anioła, lecącego przez pośrodek nieba, mającego Ewangieliję wieczną, aby ją zwiastował mieszkającym na ziemi i wszelkiemu narodowi, i pokoleniu, i językowi, i ludowi, (aiōnios g166)
Erah lih adi rangsah echoongwah ni ehoh puh arah japtuptang. Eno arah hah dowa mina loong asuh, mirep miraang suh, jaaprep paatrep suh, deek akaan rookwet suh, jengrep kongrep jengla loong suh thaaraam thuk suh heh lak ni Ruurang mabah uh lathoon theng Ese tiitkhaap piita. (aiōnios g166)
7 Mówiącego głosem wielkim: Bójcie się Boga i chwałę mu dajcie, gdyż przyszła godzina sądu jego, a kłaniajcie się temu, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i źródła wód.
Heh erong rongwah ih jengta,” Rangte ah choomjoh anno heh rakkak tiit ah phoongpha an! Mina loong ah dande suh heh saapoot ah thok ehala. Rang nyi hah, juusih nyia juumik donghoonte ah soomtu an!”
8 A za nim szedł drugi Anioł, mówiąc: Upadł Babilon, ono miasto wielkie! bo winem gniewu wszeteczeństwa swego napoił wszystkie narody.
Heh lih dowa rangsah ah jaakhoh dowa rangsah lilih ih ano jengta, “Heh edattek e hala! Babiloon Elong ah datti hala! Mina loong asuh heh kham ah jok thuk rumta—erah kham ah langla heh teenuh roomjup roomtong ramka tenthun!”
9 A trzeci Anioł szedł za nimi, mówiąc głosem wielkim: Jeźli się kto pokłoni bestyi i obrazowi jej, i jeźli weźmie piętno na czoło swoje albo na rękę swoję,
Jaakhoh dowa rangsah anyi lilih ih rakte ah erongwah ih riita, “O ih siithinyakhah nyia heh laaphaang adoleh neng khang ni nyia lak ni raang choi loong ah ih
10 I ten pić będzie z wina gniewu Bożego, z wina szczerego i nalanego w kielich gniewu jego i będzie męczony w ogniu i siarce przed oblicznością Aniołów świętych i przed oblicznością Baranka.
Rangte kham ah uh jok ih ah, erah kham ah tenkhat thuk kham, heh tenkhat ah erah kham adi khoowaan siit woikeeha! Erah jokte loong ah esa rangsah nyia Saapsah ngathong nah we nyia koonthook khonah siiwi chamnaang thuk rum ah.
11 A dym męki ich występuje na wieki wieków, i nie mają odpoczynku we dnie i w nocy, którzy się kłaniają bestyi i obrazowi jej, i jeźli kto bierze piętno imienia jej. (aiōn g165)
Neng siiwi chamnaang thukte weekhot ah saarookwet ih khot ah. Siithinyakhah nyia heh laaphaang soomtuute loong nyia o khang ni heh men raang choi loong ah rangwu rangphe tathoon chamka ang ah. (aiōn g165)
12 Tuć jest cierpliwość świętych, tuć są ci, którzy chowają przykazania Boże i wiarę Jezusową.
Rangte mina o ih Rangte jengdang kap ha loong ah ih Jisu suh tuumaang ano enaan ejih ang ah.
13 I usłyszałem głos z nieba, mówiący do mnie: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę mówi Duch im, aby odpoczywali od prac swoich, a uczynki ich idą za nimi.
Eno rangmong nawa jeng arah miroot chaat tang, “Arah raang uh: Amah dowa ih Teesu mootkaat suh o tiila erah loong ah juuba tenroon!” “Elang eh ah!” Chiiala ah ih ngaakbaatta, “Neng loong ah mootchaan kaatchaan nawa naangtong e ah, tiimnge liidoh neng mootkaat thaang ah neng damdam ang ah.
14 I widziałem, a oto obłok biały; a na onym obłoku siedział podobny Synowi człowieczemu, który miał na głowie swojej koronę złotą, a w ręce swojej sierp ostry.
Eno toonsok etang adoh, jiimu puukoopkoop ni mina likhiik tongta, eno heh khoh ni hun khopok ah pok eta erah damdi heh lak ni khothep theramram ah pi eta.
15 A drugi Anioł wyszedł z kościoła, wołając głosem wielkim na tego, który siedział na obłoku: Zapuść sierp twój, a żnij, gdyż tobie przyszła godzina, abyś żął, ponieważ się dostało żniwo ziemi.
Erah lih adi rangsah wahoh rangsoomnok nawa dokkhoom haano jiimu khoni tongta ah damdi erongwah ih riiwaanta, “An khothep ah ih cham menla ah khan uh, tiimnge liidoh arah hah ah ekhan esuh emen ela!”
16 I zapuścił ten, który siedział na obłoku, sierp swój na ziemię i pożęta jest ziemia.
Eno jiimu khoni tongte warah ih khothep ah hah ni choondok kaat taha, eno hah dowa menta loong ah khanta.
17 A drugi Anioł wyszedł z kościoła onego, który jest w niebie, mając i ten sierp ostry.
Erah lih adi rangmong ni rangsoomnok nawa dokkhoomha rah rangsah wahoh we tuptang, heh jiinni uh khothep theramram angta.
18 Potem wyszedł drugi Anioł z ołtarza, który miał moc nad ogniem i zawołał głosem wielkim na tego, który miał sierp ostry, mówiąc: Zapuść ten sierp twój ostry, a zbieraj grona winnicy ziemi; bo dojrzałe są jagody jej.
Eno rangsah wahoh we sokboite angta ah romthong nawa dokkhoom ra taha. Khothep theramram ah pi ano rangsah asuh erongwah ih riibaatta, “An khothep ah ih phek dowa anggut tiik loong ah thiikhan kah uh, anggut tiik ah esum ela!”
19 Zapuścił tedy Anioł sierp swój ostry na ziemię i zebrał grona winnicy ziemi, i wrzucił je w prasę wielką gniewu Bożego.
Eno rangsah ah ih heh khothep ah hah ni choondok kaat taha, hebang dowa anggut loong ah thiikhan ano Rangte tenkhat anggut jittheng adi haatkaatta.
20 I tłoczona jest prasa przed miastem, i wyszła krew z prasy aż do wędzideł końskich przez tysiąc i sześćset stajan.
Samnuthung jiit ni anggut jittheng adi jitkaat kano sih ah bokjeng ra taha, eno meechaanyi loot eh jankata, echoong ko ah ngook bangnga angta.
