Psalmów 94
1 Boże pomst! Panie Boże pomst! rozjaśnij się!
Psalmus ipsi David, quarta sabbati. Deus ultionum Dominus; Deus ultionum libere egit.
2 Podnieś się, o Sędzio wszystkiej ziemi! a daj zapłatę pysznym.
Exaltare, qui judicas terram; redde retributionem superbis.
3 Dokądże niepobożni, Panie! dokądże niepobożni radować się będą?
Usquequo peccatores, Domine, usquequo peccatores gloriabuntur;
4 Długoż będą świegotać i hardzie mówić, chlubiąc się wszyscy, którzy czynią nieprawość?
effabuntur et loquentur iniquitatem; loquentur omnes qui operantur injustitiam?
5 Lud twój, Panie! trzeć, a dziedzictwo twoje trapić?
Populum tuum, Domine, humiliaverunt, et hæreditatem tuam vexaverunt.
6 Wdowy i przychodniów mordować? a sierotki zabijać?
Viduam et advenam interfecerunt, et pupillos occiderunt.
7 Mówiąc: Nie widzi tego Pan, ani tego rozumie Bóg Jakóbowy.
Et dixerunt: Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Jacob.
8 Zrozumicież, o wy bydlęcy między ludźmi! a wy szaleni kiedyż zrozumiecie?
Intelligite, insipientes in populo; et stulti, aliquando sapite.
9 Izali ten, który szczepił ucho, nie słyszy? i który ukształtował oko, izali nie widzi?
Qui plantavit aurem non audiet? aut qui finxit oculum non considerat?
10 Izali ten, który ćwiczy narody, nie będzie karał? który uczy człowieka umiejętności.
Qui corripit gentes non arguet, qui docet hominem scientiam?
11 Pan zna myśli ludzkie, iż są szczerą marnością.
Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanæ sunt.
12 Błogosławiony jest mąż, którego ty ćwiczysz, Panie! a zakonu twego uczysz go.
Beatus homo quem tu erudieris, Domine, et de lege tua docueris eum:
13 Abyś mu sprawił pokój od złych dni, ażby był wykopany dół niezbożnikowi.
ut mitiges ei a diebus malis, donec fodiatur peccatori fovea.
14 Albowiem, nie opuści Pan ludu swego, a dziedzictwa swego nie zaniecha.
Quia non repellet Dominus plebem suam, et hæreditatem suam non derelinquet,
15 Ale aż ku sprawiedliwości obróci się sąd, a za nim wszyscy serca uprzejmego.
quoadusque justitia convertatur in judicium: et qui juxta illam, omnes qui recto sunt corde.
16 Któżby się był zastawił za mną przeciwko złośnikom? ktoby się był ujął o mnie przeciwko tym, którzy czynią nieprawość?
Quis consurget mihi adversus malignantes? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem?
17 By mi był Pan nie przybył na pomoc, małoby była nie mieszkała dusza moja w milczeniu.
Nisi quia Dominus adjuvit me, paulominus habitasset in inferno anima mea. (questioned)
18 Jużem był rzekł: Zachwiała się noga moja; ale miłosierdzie twoje, o Panie! zatrzymało mię.
Si dicebam: Motus est pes meus: misericordia tua, Domine, adjuvabat me.
19 W wielkości utrapienia mego, we wnętrznościach moich, pociechy twoje rozweselały duszę moję.
Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo, consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.
20 Izali z tobą towarzyszy stolica nieprawości tych, którzy stanowią krzywdę miasto prawa?
Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis, qui fingis laborem in præcepto?
21 Którzy się zbierają przeciwko duszy sprawiedliwego, a krew niewinną potępiają?
Captabunt in animam justi, et sanguinem innocentem condemnabunt.
22 Ale Pan jest twierdzą moją, a Bóg mój skałą ufności mojej.
Et factus est mihi Dominus in refugium, et Deus meus in adjutorium spei meæ.
23 Onci obróci na nich nieprawość ich, a dla złości ich wytraci ich; wytraci ich Pan, Bóg nasz.
Et reddet illis iniquitatem ipsorum, et in malitia eorum disperdet eos: disperdet illos Dominus Deus noster.
