Psalmów 94
1 Boże pomst! Panie Boże pomst! rozjaśnij się!
Gott, der du Vergeltung übst, o Jahwe, / Gott, der du Vergeltung übst, erscheine im Lichtglanz!
2 Podnieś się, o Sędzio wszystkiej ziemi! a daj zapłatę pysznym.
Erhebe dich, Richter der Erde, / Vergilt den Stolzen nach ihrem Tun!
3 Dokądże niepobożni, Panie! dokądże niepobożni radować się będą?
Wie lange, Jahwe, sollen die Frevler, / Wie lange sollen die Frevler jauchzen?
4 Długoż będą świegotać i hardzie mówić, chlubiąc się wszyscy, którzy czynią nieprawość?
Sie stoßen trotzige Reden aus, / Alle Übeltäter prahlen.
5 Lud twój, Panie! trzeć, a dziedzictwo twoje trapić?
Dein Volk, o Jahwe, zertreten sie, / Und sie bedrücken dein Erbe.
6 Wdowy i przychodniów mordować? a sierotki zabijać?
Witwen und Fremdlinge würgen sie, / Und sie morden die Waisen.
7 Mówiąc: Nie widzi tego Pan, ani tego rozumie Bóg Jakóbowy.
Dabei denken sie noch: "Jah siehet es nicht." / Und: "Der Gott Jakobs beachtet es nicht."
8 Zrozumicież, o wy bydlęcy między ludźmi! a wy szaleni kiedyż zrozumiecie?
Merkt doch auf, ihr Toren im Volk, / Und ihr Narren — wann werdet ihr klug?
9 Izali ten, który szczepił ucho, nie słyszy? i który ukształtował oko, izali nie widzi?
Der das Ohr gepflanzt — er sollte nicht hören? / Oder der das Auge gebildet, sollte nicht sehn?
10 Izali ten, który ćwiczy narody, nie będzie karał? który uczy człowieka umiejętności.
Der Völker erziehet, sollte nicht strafen — / Er, der die Menschen Erkenntnis lehrt?
11 Pan zna myśli ludzkie, iż są szczerą marnością.
Jahwe kennt der Menschen Gedanken, / Er weiß: Sie sind nichts als leerer Wahn.
12 Błogosławiony jest mąż, którego ty ćwiczysz, Panie! a zakonu twego uczysz go.
Heil dem, den du zurechtweist, Jah, / Den du aus deinem Gesetze belehrst,
13 Abyś mu sprawił pokój od złych dni, ażby był wykopany dół niezbożnikowi.
Daß er ruhig bleibe in Unglückstagen, / Wenn dem Frevler die Grube gegraben wird.
14 Albowiem, nie opuści Pan ludu swego, a dziedzictwa swego nie zaniecha.
Denn nicht verstoßen wird Jahwe sein Volk / Und sein Erbe nimmer verlassen.
15 Ale aż ku sprawiedliwości obróci się sąd, a za nim wszyscy serca uprzejmego.
Denn das Recht wird zuletzt doch gerecht gehandhabt, / Und alle Redlichen werden das freudig begrüßen.
16 Któżby się był zastawił za mną przeciwko złośnikom? ktoby się był ujął o mnie przeciwko tym, którzy czynią nieprawość?
Wer wird mir beistehn gegen die Frevler, / Wer tritt für mich ein wider Übeltäter?
17 By mi był Pan nie przybył na pomoc, małoby była nie mieszkała dusza moja w milczeniu.
Wäre nicht Jahwe mein Helfer gewesen — / Ich läge beinahe in Todesstille.
18 Jużem był rzekł: Zachwiała się noga moja; ale miłosierdzie twoje, o Panie! zatrzymało mię.
Wenn ich dachte: "Es wankt mein Fuß", / So sützte mich, Jahwe, deine Hand.
19 W wielkości utrapienia mego, we wnętrznościach moich, pociechy twoje rozweselały duszę moję.
Wenn die Sorgen sich türmten in meinem Herzen, / Hast du mich mit deinem Troste erquickt.
20 Izali z tobą towarzyszy stolica nieprawości tych, którzy stanowią krzywdę miasto prawa?
Hat Gemeinschaft mit dir der verderbliche Stuhl, / Der Unheil schmiedet "nach dem Gesetz"?
21 Którzy się zbierają przeciwko duszy sprawiedliwego, a krew niewinną potępiają?
Sie bedrohten schon oft des Gerechten Leben / Und sprachen Unschuldige schuldig.
22 Ale Pan jest twierdzą moją, a Bóg mój skałą ufności mojej.
Doch Jahwe ward mir zur festen Burg, / Mein Gott zum schützenden Fels.
23 Onci obróci na nich nieprawość ich, a dla złości ich wytraci ich; wytraci ich Pan, Bóg nasz.
Ihren Frevel hast du ihnen heimgezahlt. / Ob ihrer Bosheit vernichtet er sie, / Es vernichtet sie Jahwe, unser Gott.
