Psalmów 90
1 Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie! tyś bywał ucieczką naszą od narodu do narodu.
“BOOK IV. A prayer of Moses, the man of God.” LORD! thou hast been our dwelling-place In all generations!
2 Pierwej niżli góry stanęły i niżliś wykształtował ziemię, i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.
Before the mountains were brought forth, Or ever thou hadst formed the earth and the world, Even from everlasting to everlasting thou art God!
3 Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.
But man thou turnest again to dust, And sayst, “Return, ye children of men!”
4 Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzień wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.
For a thousand years are, in thy sight, As yesterday when it is past, And as a watch in the night.
5 Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.
Thou carriest him away as with a flood; He is a dream; In the morning he springeth up like grass,
6 Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.
Which flourisheth and shooteth up in the morning, And in the evening is cut down, and withered.
7 Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.
For we are consumed by thine anger, And by thy wrath are we destroyed.
8 Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tajne występki nasze przed jasnością oblicza twego.
Thou settest our iniquities before thee, Our secret sins in the light of thy countenance.
9 Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.
By reason of thine anger all our days vanish away; We spend our years like a thought.
10 Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.
The days of our life are threescore years and ten, And, by reason of strength, may be fourscore years: Yet is the pride of them weariness and sorrow; For it vanisheth swiftly, and we fly away.
11 Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?
Yet who attendeth to the power of thine anger? Who with due reverence regardeth thine indignation?
12 Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.
Teach us so to number our days, That we may apply our hearts to wisdom!
13 Nawróćże się, Panie! dokądże odwłaczasz? zlitujże się nad sługami twymi.
Desist, O LORD! How long—? Have compassion upon thy servants!
14 Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twojem; tak, abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.
Satisfy us speedily with thy mercy, That we may rejoice and be glad all our days!
15 Rozweselże nas według dni, którycheś nas utrapił, według lat, którycheśmy doznali złego.
Make us glad according to the time in which thou hast afflicted us; According to the years in which we have seen adversity!
16 Niech będzie znaczna przy sługach twoich sprawa twoja, a chwała twoja przy synach ich.
Let thy deeds be known to thy servants, And thy glory to their children!
17 Niech będzie przyjemność Pana, Boga naszego, przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!
Let the favor of the LORD our God be upon us, And establish for us the work of our hands; Yea, the work of our hands, establish thou it!
