Psalmów 9
1 Przedniejszemu śpiewakowi, na Halmutlabben pieśń Dawidowa. Będę wysławiał Pana ze wszystkiego serca mego; opowiadać będę wszysteki cuda twoje.
Pakai kalungthim pumpin nangma thangvah ing-kate. Thil loupi nabol ho hi seiphongle-inge.
2 Rozweselę się, i rozraduję się w tobie; będę śpiewał imieniowi twemu, o Najwyższy!
Nangma jal a kipana a kadimset ding ahi. Namin in vahchoi la sang e, O Pakai Hatchungnung.
3 Że się obrócili nieprzyjaciele moi na wstecz: upadli i poginęli od obliczności twojej.
Nang nahung dindoh teng kagal mite anungjam jiuvin, akiseplhu vin na angsunga athiden jitaove.
4 Boś ty odprawił sąd mój, i sprawę moję; zasiadłeś na stolicy, Sędzia sprawiedliwy.
Ajeh chu nangin kadih nalam a thu neitan pehin, navan laltouna’a kon’in thu adih’in nahin tan e.
5 Rozgromiłeś pogan, zatraciłeś złośnika, imię ich wygładziłeś na wieki wieczne.
Nangman namtin vaipi nalethuh in migiloute nasu-mang’in, amin’u tonsot’a din nathai mangtai.
6 O nieprzyjacielu! azaż wykonane są spustoszenia twoie na wieczność? Poburzyłżeś miasta? i owszem ich samych pamiątka zginęła z niemi.
Melmate chu nangin a-itih’a dingin nasumang in, khopi nasuh mang ho jong tun suhmil’in aumgam-tauve.
7 Ale Pan na wieki trwa; zgotował stolicę swoję na sąd.
Ahinlah Pakai hi tonsot leng ahin, thutanna dingin alaltouna atungdoh’in ahi.
8 On będzie sądził okrąg ziemi w sprawiedliwości, i osądzi narody w prawości.
Aman leiset hi thudih’a achungthu atan a, namtin vaipi chunga hi dihtah’a vai ahop ding ahi.
9 I będzie Pan ucieczką ubogiemu, ucieczką czasu ucisku.
Pakaihi bolgentheija umho dinga hoidohna ahin, hahsatna nikho hoa dinga kicholdona kulpi ahi.
10 I będą ufać w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukają.
Namin heho jousen nahin tahsan ui, ajeh chu, O Pakai nangin nangma holte chu nadalha ngaipoi.
11 Śpiewajcież Panu, który mieszka na Syonie; opowiadajcie między narodami sprawy jego.
Jerusalem’a vaihom Pakai vahchoinan lasauvin. Suhmil theilou atohdoh ho namtin jah a seiphongun.
12 Boć on szuka krwi, i mają w pamięci, a nie zapomina wołania utrapionych.
Ajeh chu aman tolthat ho aphu alahjin, panpi beiho apanpin ji. Aman migentheiho kana jong nahsah mon akoijipoi.
13 Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.
Neikho to teijin O Pakai; eibose teuvin ichan a eisuh genthei u hitam, thina kokhuh a kon’in neiloidoh’in.
14 Abym opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiej, weseląc się w zbawieniu twojem.
Zion chanu kelkot phunghoa lhangphong tah’a kathangvah theina dingin neihuhdoh’in, chutengleh neihuh doh jal a kakipa thanom ding ahi.
15 Zanurzeni są poganie w dole, który uczynili; w sieci, którą skrycie zastawili, uwięzła noga ich.
Midangho lhahlut nadia asem u kokhuh a chun Namtin vaipi alhalut un, athang kam uva chun amaho keng joh a ohtai.
16 Oznajmił się Pan, gdy uczynił sąd; w sprawie rąk swoich się złośnik usidlił. Rzecz godna rozmyślania! (Sela)
Pakai hi athutan dihna’a kon’in akilangdoh jin: Migilouho vang amaho thang-kamna’a a-ohden jiuvin ahi. (Selah)
Migilouho vang lhankhuh a lhalut untin, hichu Pathen nahsah lou namtin vaipiho chuna vhu got na jong ahi. (Sheol h7585)
18 Bo nie będzie na wieki zapamiętany ubogi; oczekiwanie nędznych nie zginie na wieki.
Ahinlah panpi ngaichaho chu nahsahmoa umjom jing loudiu: chule migenthei te kinepna jong tonsot'a suhmil-a umlou ding ahi.
19 Powstańże, Panie! niech się nie zmacnia śmiertelny człowiek; a niech narody osądzone będą przed tobą.
Hungthou vin, O Pakai! Mihemho kinoise sah-hih beh’in! Nangma ginglou namtin vaipi ho chungthu hi tanin!
20 Panie! puść na nie strach, aby poznały narody, iż są ludźmi śmiertelnymi. (Sela)
Ama hohi tijatnan lungkham sah’in, O Pakai. Namtin vaipi hi mihem maimai ahiu kihetdoh sah’in.
