Psalmów 83

1 Pieśń i psalm Asafowy. O Boże! nie milczże, nie bądź jako ten, co nie słyszy, i nie chciej się uspokoić, o Boże!

Ein Lied, ein Psalm Asaphs. O Gott, halte dich nicht zurück,

2 Bo się oto nieprzyjaciele twoi burzą, a ci, którzy cię w nienawiści mają, podnoszą głowę.

Denn siehe, deine Feinde toben, und die dich hassen, tragen das Haupt hoch!

3 Przeciwko ludowi twemu wymyślili chytrą radę, a spiknęli się przeciw tym, których ty ochraniasz;

Gegen dein Volk ersinnen sie einen Anschlag und beraten sich gegen deine Schutzbefohlnen;

4 Mówiąc: Pójdźcie, a wytraćmy ich, niech nie będą narodem, tak, żeby i nie wspominano więcej imienia Izraelskiego.

sie sagen: »Kommt, wir wollen sie vertilgen als Volk: des Namens Israel soll man fürder nicht gedenken!«

5 Albowiem spiknęli się jednomyślnie, przymierze przeciwko tobie uczynili:

Ja, sie haben einmütigen Sinns sich beraten, ein Bündnis gegen dich geschlossen:

6 Namioty Edomczyków, i Ismaelczyków, Moabczyków, i Agareńczyków,

die Zelte Edoms und der Ismaeliter, Moab und die Hagriter,

7 Giebalczyków, i Ammonitczyków, i Amalekitczyków, także Filistyńczyków z tymi, którzy mieszkają w Tyrze;

Gebal und Ammon und Amalek, das Philisterland samt den Bewohnern von Tyrus.

8 Więc i Assyryjczycy złączyli się z nimi, będąc ramieniem synom Lotowym. (Sela)

Auch Assur hat sich zu ihnen gesellt, es leiht den Nachkommen Lots seinen Arm. (SELA)

9 Uczyńże im tak jako Madyjanczykom, jako Sysarze, jako Jabinowi u potoku Cyson.

Verfahre mit ihnen wie einst mit Midian, wie mit Sisera, wie mit Jabin am Bache Kison,

10 Którzy są wygładzeni w Endor; stali się jako gnój na ziemi.

die bei Endor den Untergang fanden, mit ihren Leibern das Erdreich düngten!

11 Obchodźże się z nimi, i z ich hetmanami, jako z Orebem, i jako z Zebą, i jako z Zebeem, i jako z Salmanem, ze wszystkimi książętami ich;

Mache sie, ihre Edlen, wie Oreb und Seeb, und wie Sebah und Zalmunna alle ihre Fürsten,

12 Bo rzekli: Posiądźmy dziedzicznie przybytki Boże.

die gesprochen hatten: »Wir wollen für uns erobern die Fluren Gottes!«

13 Boże mój! uczyńże ich jako koło, i jako źdźbło przed wiatrem.

Mein Gott, mache sie gleich dem verwehten Laub, wie Spreu vor dem Winde!

14 Jako ogień, który las pali, i jako płomień, który zapala góry.

Wie Feuer, das den Wald verzehrt, wie Flammen, welche die Berge versengen:

15 Tak ich ty wichrem twoim ścigaj, a burzą twą zatrwóż ich.

so verfolge sie mit deinem Sturm und schrecke sie mit deiner Windsbraut!

16 Napełnij twarze ich pohańbieniem, aby szukali imienia twego, Panie!

Laß Beschämung ihr Antlitz bedecken, auf daß sie nach deinem Namen fragen, o HERR!

17 Niech będą zawstydzeni i ustraszeni aż na wieki, a będąc pohańbieni niech zaginą.

Laß sie beschämt und erschreckt sein für immer, in Schande geraten und vergehn!

18 A tak niech poznają, żeś ty, którego imię jest Pan, tyś sam Najwyższym nad wszystką ziemią.

Sie müssen erkennen, daß du, dessen Name »HERR« ist, du allein der Höchste bist über die ganze Erde.