Psalmów 81
1 Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt, Asafowi. Wesoło śpiewajcie Bogu mocy naszej; wykrzykajcie Bogu Jakóbowemu.
Til Sangmesteren; til Githith; af Asaf.
2 Weźmijcie psalm, przydajcie bębęn, i wdzięczną harfę z lutnią.
Synger med Fryd for Gud, vor Styrke, raaber med Glæde for Jakobs Gud!
3 Zatrąbcie w trąbę na nowiu miesiąca, czasu ułożonego, w dzień święta naszego uroczystego.
Istemmer Lovsang, og giver Trommen, den liflige Harpe med Psalteren hid!
4 Albowiem jest postanowienie w Izraelu, prawo Boga Jakóbowego.
Blæser i Trompeten ved Nymaane, ved Fuldmaane, til vor Højtidsdag!
5 Na świadectwo w Józefie wystawił je, kiedy był wyszedł przeciw ziemi egipskiej, kędym słyszał język, któregom nie rozumiał.
Thi den er en Skik i Israel, en Lov for Jakobs Gud.
6 Wybawiłem, mówi Bóg, od brzemienia ramię jego, a ręce jego od dźwigania kotłów uwolnione.
Den satte han til et Vidnesbyrd i Josef, der han drog ud imod Ægyptens Land; jeg hørte en Røst, som jeg ikke kendte:
7 Gdyś mię w ucisku wzywał. wyrwałem cię, i wysłuchałem cię w skrytości gromu, doświadczałem cię u wód poswarku. (Sela)
„Jeg tog Byrden bort fra hans Skuldre, hans Hænder bleve befriede fra Bærekurven.
8 Tedym rzekł: Słuchaj, ludu mój! a oświadczę się przeciwko tobie, o Izraelu! będzieszli mię słuchał.
Du paakaldte i Nøden, og jeg udfriede dig; jeg bønhørte dig fra Tordenskyens Skjul, jeg prøvede dig ved Meriba Vande. (Sela)
9 I nie będziesz miał boga cudzego, ani się będziesz kłaniał bogu obcemu;
Hør, mit Folk! og jeg vil vidne imod dig; Israel! gid du vilde høre mig.
10 (Albowiem Jam Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi Egipskiej; ) otwórz usta twoje, a napełnięć je.
Der skal ingen fremmed Gud være hos dig, og du skal ikke tilbede andre Folks Gud.
11 Ale lud mój nie usłuchał głosu mego, a Izrael nie przestał na mnie.
Jeg er Herren din Gud, som førte dig op fra Ægyptens Land; lad din Mund vidt op, og jeg vil fylde den.
12 Przetoż puściłem ich za żądzami serca ich, i chodzili za radami swemi.
Men mit Folk hørte ikke min Røst, og Israel vilde ikke tjene mig.
13 Oby mię był lud mój posłuchał, a Izrael drogami mojemi chodził!
Og jeg lod dem fare i deres Hjertes Stivhed; de vandrede efter deres egne Raad.
14 W krótkim czasie bym był nieprzyjaciół ich poniżył, a przeciw nieprzyjaciołom ich obróciłbym rękę swą.
Gid mit Folk vilde høre mig! gid Israel vilde vandre paa mine Veje!
15 Ci, którzy w nienawiści mają Pana, choć obłudnie, poddaćby się im musieli, i byłby czas ich aż na wieki.
Da vilde jeg om et lidet ydmyge deres Fjender og vende min Haand imod deres Modstandere.
16 I karmiłbym ich tłustością pszenicy, a miodem z opoki nasyciłbym ich.
De, som hade Herren, skulde smigre for det, og deres Tid skulde vare evindelig. Og jeg skulde bespise det med den bedste Hvede, ja, jeg vilde mætte dig med Honning af en Klippe‟.
