Psalmów 78
1 Pieśń wyuczająca podana Asafowi. Słuchaj, ludu mój! zakonu mego; nakłońcież uszów swych do słów ust moich.
Intellectus Asaph. Attendite popule meus legem meam: inclinate aurem vestram in verba oris mei.
2 Otworzę w podobieństwie usta moje, a będę opowiadał przypowiastki starodawne.
Aperiam in parabolis os meum: loquar propositiones ab initio.
3 Cośmy słyszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali.
Quanta audivimus et cognovimus ea: et patres nostri narraverunt nobis.
4 Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Pańskie, i moc jego, i cuda jego, które uczynił.
Non sunt occultata a filiis eorum, in generatione altera. Narrantes laudes Domini, et virtutes eius, et mirabilia eius quæ fecit.
5 Bo wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon wydał w Izraelu; przykazał ojcom naszym, aby to do wiadomości podawali synom swoim,
Et suscitavit testimonium in Iacob: et legem posuit in Israel. Quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis:
6 Aby poznał wiek potomny, synowie, którzy się narodzić mieli, a oni zaś powstawszy, aby to opowiadali synom swoim;
ut cognoscat generatio altera. Filii qui nascentur, et exurgent, et narrabunt filiis suis,
7 Aby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali na sprawy Boże, ale strzegli przykazań jego;
Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei: et mandata eius exquirant.
8 Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego.
Ne fiant sicut patres eorum: generatio prava et exasperans. Generatio, quæ non direxit cor suum: et non est creditus cum Deo spiritus eius.
9 Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, którzy, choć umieli z łuku strzelać, wszakże w dzień wojny tył podali.
Filii Ephrem intendentes et mittentes arcum: conversi sunt in die belli.
10 Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu jego zbraniali się chodzić.
Non custodierunt testamentum Dei, et in lege eius noluerunt ambulare.
11 Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzieła jego, które im pokazywał.
Et obliti sunt benefactorum eius, et mirabilium eius quæ ostendit eis.
12 Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan.
Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos.
13 Rozdzielił morze, i przeprowadził ich, i sprawił, że stanęły wody jako kupa.
Interrupit mare, et perduxit eos: et statuit aquas quasi in utre.
14 Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu.
Et deduxit eos in nube diei: et tota nocte in illuminatione ignis.
15 Rozszczepił skały na puszczy, a napoił ich, jako z przepaści wielkich.
Interrupit petram in eremo: et adaquavit eos velut in abysso multa.
16 Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.
Et eduxit aquam de petra: et deduxit tamquam flumina aquas.
17 A wszakże oni przyczynili grzechów przeciwko niemu, a wzruszyli Najwyższego na puszczy do gniewu;
Et apposuerunt adhuc peccare ei: in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
18 I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.
Et tentaverunt Deum in cordibus suis: ut peterent escas animabus suis.
19 A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?
Et male locuti sunt de Deo: dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
20 Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?
Quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?
21 Przetoż usłyszawszy to Pan, rozgniewał się, a ogień się zapalił przeciw Jakóbowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi;
Ideo audivit Dominus, et distulit: et ignis accensus est in Iacob, et ira ascendit in Israel:
22 Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.
Quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari eius:
23 Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył.
Et mandavit nubibus desuper, et ianuas cæli aperuit.
24 I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.
Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis.
25 Chleb mocarzów jadł człowiek, a zesłał im pokarmów do sytości.
Panem angelorum manducavit homo: cibaria misit eis in abundantia.
26 Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;
Transtulit Austrum de cælo: et induxit in virtute sua Africum.
27 I spuścił na nich mięso jako proch, i ptastwo skrzydlate jako piasek morski;
Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.
28 Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.
Et ceciderunt in medio castrorum eorum: circa tabernacula eorum.
29 I jedli, a nasyceni byli hojnie, i dał im, czego żądali.
Et manducaverunt et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis:
30 A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:
non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,
31 Tedy zapalczywość Boża przypadła na nich, i pobił tłustych ich, a przedniejszych z Izraela poraził.
et ira Dei ascendit super eos. Et occidit pingues eorum, et electos Israel impedivit.
32 Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego;
In omnibus his peccaverunt adhuc: et non crediderunt in mirabilibus eius.
33 Przetoż sprawił, że marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu.
Et defecerunt in vanitate dies eorum: et anni eorum cum festinatione.
34 Gdy ich tracił, jeźliże go szukali, i nawracali się, a szukali z rana Boga,
Cum occideret eos, quærebant eum: et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.
35 Przypominając sobie, iż Bóg był skałą ich, a Bóg najwyższy odkupicielem ich:
Et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum: et Deus excelsus redemptor eorum est.
36 (Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i językiem swoim kłamali mu;
Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei:
37 A serce ich nie było szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu jego.)
Cor autem eorum non erat rectum cum eo: nec fideles habiti sunt in testamento eius.
38 On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;
Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum: et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam: et non accendit omnem iram suam:
39 Bo pamiętał, że są ciałem, wiatrem, który odchodzi, a nie wraca się zaś.
Et recordatus est quia caro sunt: spiritus vadens, et non rediens.
40 Jako go często draźnili na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?
Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso?
41 Bo coraz kusili Boga, a Świętemu Izraelskiemu granice zamierzali.
Et conversi sunt, et tentaverunt Deum: et Sanctum Israel exacerbaverunt.
42 Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzień, w który ich wybawił z utrapienia;
Non sunt recordati manus eius, die qua redemit eos de manu tribulantis,
43 Gdy czynił w Egipcie znaki swoje, a cuda swe na polu Soan;
Sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos.
44 Gdy obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli.
Et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.
45 Przepuścił na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich gubiły:
Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos: et ranam, et disperdidit eos.
46 I dał chrząszczom urodzaje ich, a prace ich szarańczy.
Et dedit ærugini fructus eorum: et labores eorum locustæ.
47 Potłukł gradem szczepy ich, a drzewa leśnych fig ich gradem lodowym.
Et occidit in grandine vineas eorum: et moros eorum in pruina.
48 I podał gradowi bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.
Et tradidit grandini iumenta eorum: et possessionem eorum igni.
49 Posłał na nich gniew zapalczywości swojej, popędliwość, i rozgniewanie, i uciśnienie, przypuściwszy na nich aniołów złych.
Misit in eos iram indignationis suæ: indignationem, et iram, et tribulationem: immissiones per angelos malos.
50 Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich powietrze dopuścił;
Viam fecit semitæ iræ suæ, non pepercit a morte animabus eorum: et iumenta eorum in morte conclusit.
51 I pobił wszystko pierworodztwo w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych;
Et percussit omne primogenitum in terra Ægypti: primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham.
52 Ale jako owce wyprowadził lud swój, a wodził ich jako stada po puszczy.
Et abstulit sicut oves populum suum: et perduxit eos tamquam gregem in deserto.
53 Wodził ich w bezpieczeństwie, tak, że się nie lękali, (a nieprzyjaciół ich okryło morze, )
Et deduxit eos in spe, et non timuerunt: et inimicos eorum operuit mare.
54 Aż ich przywiódł do świętej granicy swojej, na onę górę, której nabyła prawica jego.
Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem, quem acquisivit dextera eius. Et eiecit a facie eorum Gentes: et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis.
55 I wyrzucił przed twarzą ich narody, i sprawił, że im przyszły na sznur dziedzictwa ich, ażeby mieszkały w przybytkach ich pokolenia Izraelskie.
Et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.
56 A wszakże przecież kusili i draźnili Boga najwyższego, a świadectwa jego nie strzegli.
Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum: et testimonia eius non custodierunt.
57 Ale się odwrócili, i przewrotnie się obchodzili, jako i ojcowie ich; wywrócili się jako łuk omylny.
Et averterunt se, et non servaverunt pactum: quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
58 Bo go wzruszyli do gniewu wyżynami swemi, a rytemi bałwanami swemi pobudzili go do zapalczywości.
In iram concitaverunt eum in collibus suis: et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.
59 Co słysząc Bóg rozgniewał się, i zbrzydził sobie bardzo Izraela,
Audivit Deus, et sprevit: et ad nihilum redegit valde Israel.
60 Tak, że opuściwszy przybytek w Sylo, namiot, który postawił między ludźmi,
Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
61 Podał w niewolę moc swoję, i sławę swoję w ręce nieprzyjacielskie.
Et tradidit in captivitatem virtutem eorum: et pulchritudinem eorum in manus inimici.
62 Dał pod miecz lud swój, a na dziedzictwo swoje rozgniewał się.
Et conclusit in gladio populum suum: et hereditatem suam sprevit.
63 Młodzieńców jego ogień pożarł, a panienki jego nie były uczczone.
Iuvenes eorum comedit ignis: et virgines eorum non sunt lamentatæ.
64 Kapłani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie płakały.
Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt: et viduæ eorum non plorabantur.
65 Lecz potem ocucił się Pan jako ze snu, jako mocarz wykrzykający od wina.
Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.
66 I zaraził nieprzyjaciół swoich na pośladkach, a na wieczną hańbę podał ich.
Et percussit inimicos suos in posteriora: opprobrium sempiternum dedit illis.
67 Ale choć wzgardził namiotem Józefowym, a pokolenia Efraimowego nie obrał,
Et repulit tabernaculum Ioseph: et tribum Ephraim non elegit:
68 Wszakże obrał pokolenie Judowe, i górę Syon, którą umiłował.
Sed elegit tribum Iuda, montem Sion quem dilexit.
69 I wystawił sobie jako pałac wysoki świątnicę swoję, jako ziemię, którą ugruntował na wieki.
Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum in terra, quam fundavit in sæcula.
70 I obrał Dawida sługę swego, wziąwszy go z obór owczych;
Et elegit David servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium: de post fœtantes accepit eum.
71 Gdy chodził za owcami kotnemi, przyprowadził go, aby pasł Jakóba, lud jego, i Izraela, dziedzictwo jego;
Pascere Iacob servum suum, et Israel hereditatem suam:
72 Który ich pasł w szczerości serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził ich.
Et pavit eos in innocentia cordis sui: et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.
