Psalmów 78
1 Pieśń wyuczająca podana Asafowi. Słuchaj, ludu mój! zakonu mego; nakłońcież uszów swych do słów ust moich.
Asaph kah Hlohlai Ka pilnam aw ka olkhueng he hnatun uh lah. Ka ka lamkah olthui dongah na hna hooi uh lah.
2 Otworzę w podobieństwie usta moje, a będę opowiadał przypowiastki starodawne.
Hlamat lamkah olkael te ka ka dongkah neh ka ong vetih ka thaa dae ni.
3 Cośmy słyszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali.
Tekah te n'yaak uh tih m'ming uh vanbangl a a pa rhoek loh mamih taengah han thui uh.
4 Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Pańskie, i moc jego, i cuda jego, które uczynił.
BOEIPA koehnah, a tlungalnah neh khobaerhambae a saii te, aka thui rhoek loh a ca rhoek lamkah hmailong cadilcahma taengah khaw phah uh boel sih.
5 Bo wzbudził świadectwo w Jakóbie, a zakon wydał w Izraelu; przykazał ojcom naszym, aby to do wiadomości podawali synom swoim,
Jakob ham laipainah a khueng tih Israel dongah olkhueng la a ling te ni a ca rhoek taengah patoeng ming sak ham a pa rhoek a uen.
6 Aby poznał wiek potomny, synowie, którzy się narodzić mieli, a oni zaś powstawszy, aby to opowiadali synom swoim;
Te daengah ni caldilcahma loh a ming uh eh. Hmailong ah a cun camoe rhoek long khaw a thoh uh puei vetih a ca rhoek taengah a tae pa eh.
7 Aby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali na sprawy Boże, ale strzegli przykazań jego;
Te vaengah a uepnah khaw Pathen pum ah a khueh uh vetih Pathen kah khoboe te hnilh uh mah pawh. A olpaek khaw a kueinah uh.
8 Aby się nie stali jako ojcowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch jego.
A napa rhoek bangla thinthah neh hlang koek cadil, a lungbuei aka cikngae pawt tih a mueihla loh Pathen aka tangnah mueh cadil la om uh pawt sue.
9 Albo jako synowie Efraimowi zbrojni, którzy, choć umieli z łuku strzelać, wszakże w dzień wojny tył podali.
Liv a aka muk tih aka kaap Ephraim ca rhoek khaw caemrhal tue vaengah a hnuk la bung uh.
10 Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu jego zbraniali się chodzić.
Pathen kah paipi te ngaithuen uh pawt tih a olkhueng neh pongpa ham khaw a aal uh.
11 Zapomnieli na sprawy jego, i na dziwne dzieła jego, które im pokazywał.
Te dongah amah kah bibi neh khobaerhambae amih a tueng te a hnilh uh.
12 Przed ojcami ich czynił cuda w ziemi Egipskiej, na polu Soan.
Egypt kho Zoan hmuen kah a napa rhoek mikhmuh ah khobaerhambae a saii pah.
13 Rozdzielił morze, i przeprowadził ich, i sprawił, że stanęły wody jako kupa.
Tuitunli te a phih pah tih amih a kat puei vaengah tui khaw som bangla pai.
14 Prowadził ich w obłoku we dnie, a każdej nocy w jasnym ogniu.
Te phoeiah amih te khothaih ah cingmai neh khoyin puet te hmai vang neh a mawt.
15 Rozszczepił skały na puszczy, a napoił ich, jako z przepaści wielkich.
Khosoek ah lungpang rhoek te a hep pah tih tuidung bangla muep a tul.
16 Wywiódł strumienie ze skały, a uczynił, że wody ciekły jako rzeki.
Thaelpang khuikah tuicip a thoeng sak tih tuiva tui bangla a hlawn.
17 A wszakże oni przyczynili grzechów przeciwko niemu, a wzruszyli Najwyższego na puszczy do gniewu;
Tedae rhamrhae ah Khohni te a koek uh tih a taengah tholh ham koep a koei uh.
18 I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.
Amih kah hinglu dongah caak a hoe uh te khaw a thinko neh Pathen ni a noemcai uh.
19 A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?
Pathen taengah khaw, “Khosoek khuiah caboei phaih ham Pathen te coeng thai aya?
20 Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?
Lungpang a boh tih tui a phuet vaengah soklong la long coeng ke. A pilnam ham buh khaw a paek thai vetih maeh a tael pah venim?,” a ti uh tih a thui uh.
21 Przetoż usłyszawszy to Pan, rozgniewał się, a ogień się zapalił przeciw Jakóbowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi;
BOEIPA loh a yaak vaengah a paan tih Jakob te hmai neh a kolh. Israel taengah khaw thintoek a khuen bal.
22 Przeto, iż nie wierzyli Bogu, a nie mieli nadziei w zbawieniu jego.
Pathen te tangnah uh pawt tih Boeipa kah khangnah dongah a pangtung uh pawt dongah ni.
23 Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył.
Tedae a sokah khomong te a uen tih vaan thohkhaih rhoi te a ong.
24 I spuścił im jako deszcz mannę ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.
Te dongah amih kah a cak ham manna a tlan sak tih amih te vaan cangpai a paek.
25 Chleb mocarzów jadł człowiek, a zesłał im pokarmów do sytości.
Hlang loh rhaelnu buh a caak tih lampu khaw amih ham kodam la a thak pah.
26 Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;
Vaan lamkah kanghawn a hlah tih a sarhi neh tuithim yilh khaw a thawn.
27 I spuścił na nich mięso jako proch, i ptastwo skrzydlate jako piasek morski;
Te dongah maeh loh laipi bangla, vaa mul long khaw tuitunli kah laivin bangla amih soah tlan tih,
28 Spuścił je w pośród obozu ich, wszędy około namiotów ich.
a dap kaepvai kah a lambong lakli ah a hlak pah.
29 I jedli, a nasyceni byli hojnie, i dał im, czego żądali.
Te dongah a caak uh tih muep cung uh. Amih kah ngaihlihnah vanbangla amih te a paek.
30 A gdy jeszcze nie wypełnili żądości swej, gdy jeszcze pokarm był w ustach ich:
A ka dongah caak a paem uh pueng akhaw amamih kah hoehhamnah te kholong uh tak pawh.
31 Tedy zapalczywość Boża przypadła na nich, i pobił tłustych ich, a przedniejszych z Izraela poraził.
Te dongah Pathen thintoek amih taengla pai. Te vaengah amih khuikah thaomthathueng rhoek te a ngawn tih Israel cadongcaloe rhoek te a tulh.
32 Ale w tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego;
Te boeih khui lamkah tholh uh bal pueng tih Boeipa kah khobaerhambae te tangnah uh pawh.
33 Przetoż sprawił, że marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu.
Te dongah amih kah khohnin loh a honghi la, a kum khaw lungmitnah neh thok.
34 Gdy ich tracił, jeźliże go szukali, i nawracali się, a szukali z rana Boga,
Amih te a ngawn van daengah ni Boeipa te a tlap uh. Mael uh tih Pathen a toem uh.
35 Przypominając sobie, iż Bóg był skałą ich, a Bóg najwyższy odkupicielem ich:
Te daengah amih kah lungpang Pathen neh amih aka tlan Khohni Pathen te a ngaidam uh.
36 (Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i językiem swoim kłamali mu;
Tedae amah te a ka neh a hloih uh tih a lai neh a taengah laithae uh.
37 A serce ich nie było szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu jego.)
Amih kah lungbuei te khaw Boeipa taengah hong pawt tih a paipi te tangnah uh pawh.
38 On jednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swój, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;
A thinphoei lothaesainah khaw a dawth tih amih te phae pawh. Te dongah a thintoek khaw puet a hnop tih a kosi khaw boeih sah pawh.
39 Bo pamiętał, że są ciałem, wiatrem, który odchodzi, a nie wraca się zaś.
Amih te pumsa lah om tih yilh loh a khum phoeiah ha mael pawt te khaw a poek.
40 Jako go często draźnili na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?
Khosoek ah Boeipa mat a koek uh vanbangla khopong ah Boeipa te a noih uh.
41 Bo coraz kusili Boga, a Świętemu Izraelskiemu granice zamierzali.
Te dongah Pathen te koekthoek a noemcai uh tih Israel kah hlang Cim te a phen uh.
42 Nie pamiętali na rękę jego, i na on dzień, w który ich wybawił z utrapienia;
Rhal khui lamkah Boeipa kut loh amih a lat khohnin te poek uh pawh.
43 Gdy czynił w Egipcie znaki swoje, a cuda swe na polu Soan;
Amah kah miknoek te Egypt ah, kopoekrhai hno khaw Zoan hmuen ah a tueng sak.
44 Gdy obrócił w krew rzeki ich, i strumienie ich, tak, że z nich pić nie mogli.
A sokko khaw thii la a poeh sak tih tuicip kangna khaw o uh thai pawh.
45 Przepuścił na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich gubiły:
Amih aka yok ham pil neh amih aka phae ham bukak khaw a hlah pah.
46 I dał chrząszczom urodzaje ich, a prace ich szarańczy.
A cangthaih te phol taengla, a thaphu khaw kaisih taengla a paek pah.
47 Potłukł gradem szczepy ich, a drzewa leśnych fig ich gradem lodowym.
Amih kah misur te rhael neh, a thaihae khaw tlansing neh a ngawn pah.
48 I podał gradowi bydło ich, a majętność ich węglu ognistemu.
A rhamsa te rhael taengla, a boiva khaw rhaekhmai taengla a uup pah.
49 Posłał na nich gniew zapalczywości swojej, popędliwość, i rozgniewanie, i uciśnienie, przypuściwszy na nich aniołów złych.
A thintoek thinsa kah a thinpom khaw, yoethae puencawn rhoi at kah kosi neh citcai te khaw amih taengah a sah.
50 Wyprostował ścieżkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich powietrze dopuścił;
A thintoek ham a hawn a saelh coeng. Amih kah hinglu te dueknah lamkah khaw hnaih pawh. Te dongah a hingnah te duektahaw taengla a paek pah.
51 I pobił wszystko pierworodztwo w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych;
Egypt kah caming boeih neh Ham dap kah thahuem tanglue te a ngawn pah.
52 Ale jako owce wyprowadził lud swój, a wodził ich jako stada po puszczy.
Tedae a pilnam te boiva bangla a khuen tih khosoek khuiah tuping bangla a hmaithawn.
53 Wodził ich w bezpieczeństwie, tak, że się nie lękali, (a nieprzyjaciół ich okryło morze, )
Amih te ngaikhuek la a mawt tih rhih uh pawt dae a thunkha rhoek te tuitunli loh a khuk.
54 Aż ich przywiódł do świętej granicy swojej, na onę górę, której nabyła prawica jego.
Te dongah amah kah bantang kut neh a men tlang cim khorhi la amih te a khuen.
55 I wyrzucił przed twarzą ich narody, i sprawił, że im przyszły na sznur dziedzictwa ich, ażeby mieszkały w przybytkach ich pokolenia Izraelskie.
Namtom rhoek te amih hmai lamkah a haek pah tih rho la rhilong te a suem pah. Te dongah Israel koca loh amih kah dap ah kho a sakuh.
56 A wszakże przecież kusili i draźnili Boga najwyższego, a świadectwa jego nie strzegli.
Tedae Khohni Pathen te a noemcai uh tih a koek uh, a olphong khaw khoem uh pawh.
57 Ale się odwrócili, i przewrotnie się obchodzili, jako i ojcowie ich; wywrócili się jako łuk omylny.
A napa rhoek bangla balkhong uh tih hnukpoh uh. Lii a pawl la poeh uh.
58 Bo go wzruszyli do gniewu wyżynami swemi, a rytemi bałwanami swemi pobudzili go do zapalczywości.
A hmuensang neh Boeipa a veet uh tih a mueidaep neh a thatlai sakuh.
59 Co słysząc Bóg rozgniewał się, i zbrzydził sobie bardzo Izraela,
Pathen loh a yaak vaengah lungoe tih Israel te rhep a hnawt.
60 Tak, że opuściwszy przybytek w Sylo, namiot, który postawił między ludźmi,
Te dongah Shiloh pohmuen neh hlang lakli kah a khueh dap te a phap sut.
61 Podał w niewolę moc swoję, i sławę swoję w ręce nieprzyjacielskie.
A sarhi te tamna la, a thangpomnah khaw rhal kut khuila a paek pah.
62 Dał pod miecz lud swój, a na dziedzictwo swoje rozgniewał się.
A pilnam te cunghang taengla a tloeng tih a rho taengah khaw lungoe.
63 Młodzieńców jego ogień pożarł, a panienki jego nie były uczczone.
Tongpang rhoek te hmai loh a hlawp dongah oila rhoek thangthen uh pawh.
64 Kapłani jego od miecza polegli, a wdowy jego nie płakały.
A khosoih rhoek te cunghang dongah cungku uh tih a nuhmai rhoek khaw rhap uh pawh.
65 Lecz potem ocucił się Pan jako ze snu, jako mocarz wykrzykający od wina.
Te vaengah Boeipa loh aka ip muelh bangla, misurtui neh aka tamhoe hlangrhalh bangla haenghang.
66 I zaraził nieprzyjaciół swoich na pośladkach, a na wieczną hańbę podał ich.
A rhal rhoek te tloep a tloek tih amih te kumhal kokhahnah la a khueh.
67 Ale choć wzgardził namiotem Józefowym, a pokolenia Efraimowego nie obrał,
Joseph kah dap khaw a hnawt tih Ephraim kah mancai te a tuek tloe moenih.
68 Wszakże obrał pokolenie Judowe, i górę Syon, którą umiłował.
Tedae a lungnah Zion tlang kah Judah mancai te a tuek.
69 I wystawił sobie jako pałac wysoki świątnicę swoję, jako ziemię, którą ugruntował na wieki.
Te dongah a rhokso te a sang la a sak tih kumhal due diklai bangla a suen.
70 I obrał Dawida sługę swego, wziąwszy go z obór owczych;
A sal David te a tuek dongah boiva vongup lamkah a loh.
71 Gdy chodził za owcami kotnemi, przyprowadził go, aby pasł Jakóba, lud jego, i Izraela, dziedzictwo jego;
A pilnam Jakob neh a rho Israel te luem puei ham ni anih te cacun hnuk lamkah a khuen.
72 Który ich pasł w szczerości serca swego, a w roztropności rąk swoich prowadził ich.
Te dongah a thinko neh amih te a luem puei tih, a kut kah a lungcuei neh a mawt.
