Psalmów 77
1 Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.
Načelniku godbe, naslednikov Idutunskih; psalm Asafov. Glas moj gre do Boga, ko zavpijem; glas moj do Boga, da nagne uho k meni.
2 W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.
Ob času stiske svoje iščem Gospoda; roka moja je ponoči polita neprestano, duša moja se brani pripustiti tolažbo.
3 Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)
Spominjam se Boga, ko trepetam in stokam; premišljam, ko duh moj omaguje presilno.
4 Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.
Ko mi ne daš zatisniti očî, zbegan sem, tako da povedati ne morem.
5 Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.
Čase premišljujem starodavne, prejšnjih vekov leta.
6 Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:
Spominjam se godbe svoje ponočnje; v srci svojem premišljam, in duh moj preiskuje govoreč:
7 Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?
Ali bi vekomaj zametal Gospod; ali ne bode dalje dobrovoljen?
8 Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?
Ali bi vekomaj opešala milost njegova; konec bilo govora od roda do roda?
9 Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)
Ali bi bil pozabil Bog mogočni deliti milost; ali bi zapiral v jezi usmiljenje svoje?
10 I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.
Slednjič pravim: To me slabi, ko se je izpremenila Najvišjega desnica.
11 Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.
Spominjal so bodem dejanj Gospodovih; dà, spominjal se bodem od starodavnosti vseh čudežev tvojih.
12 I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:
In premišljal bodem vsakatero délo tvoje; o dejanjih tvojih bodem pripovedoval:
13 Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?
O Bog, v svetosti je steza tvoja, kdo je Bog mogočni kakor Bog?
14 Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.
Ti, o Bog mogočni, čudoviti, pokazal si moč svojo na narodih.
15 Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)
Rešil si z roko ljudstvo svoje, sinove Jakobove, tudi Jožefa.
16 Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.
Videle so te vode, Bog, videle so te vode in se tresle, dà, potresla so se brezna.
17 Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.
Izlili so oblaki vode, glas so zagnali gornji oblaki; priletele so tudi pušice tvoje.
18 Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.
Bobnel je grom tvoj v tistem krogu, razsvetljali so bliski vesoljni svet; potresla se je zemlja in trepetala.
19 Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.
Skozi morje pot tvoja, in steza tvoja skozi prostorne vode, kjer sledovi tvoji niso znani,
20 Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.
Vodil si kakor čedo ljudstvo svoje, po Mojzu in Aronu.
