Psalmów 77
1 Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.
In finem, pro Idithun, Psalmus Asaph. Voce mea ad Dominum clamavi: voce mea ad Deum, et intendit mihi.
2 W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.
In die tribulationis meæ Deum exquisivi, manibus meis nocte contra eum: et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea,
3 Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)
memor fui Dei, et delectatus sum, et exercitatus sum: et defecit spiritus meus.
4 Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.
Anticipaverunt vigilias oculi mei: turbatus sum, et non sum locutus.
5 Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.
Cogitavi dies antiquos: et annos æternos in mente habui.
6 Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:
Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.
7 Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?
Numquid in æternum proiiciet Deus: aut non apponet ut complacitior sit adhuc?
8 Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?
Aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem?
9 Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)
Aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas?
10 I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.
Et dixi nunc cœpi: hæc mutatio dexteræ Excelsi.
11 Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.
Memor fui operum Domini: quia memor ero ab initio mirabilium tuorum,
12 I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:
Et meditabor in omnibus operibus tuis: et in adinventionibus tuis exercebor.
13 Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?
Deus in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?
14 Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.
tu es Deus qui facis mirabilia. Notam fecisti in populis virtutem tuam:
15 Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)
redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Iacob, et Ioseph.
16 Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.
Viderunt te aquæ Deus, viderunt te aquæ: et timuerunt, et turbatæ sunt abyssi.
17 Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.
Multitudo sonitus aquarum: vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt:
18 Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.
vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ: commota est et contremuit terra.
19 Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.
In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis: et vestigia tua non cognoscentur.
20 Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.
Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.
