Psalmów 77
1 Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.
In finem, pro Idithun. Psalmus Asaph. [Voce mea ad Dominum clamavi; voce mea ad Deum, et intendit mihi.
2 W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.
In die tribulationis meæ Deum exquisivi; manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea;
3 Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)
memor fui Dei, et delectatus sum, et exercitatus sum, et defecit spiritus meus.
4 Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.
Anticipaverunt vigilias oculi mei; turbatus sum, et non sum locutus.
5 Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.
Cogitavi dies antiquos, et annos æternos in mente habui.
6 Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:
Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.
7 Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?
Numquid in æternum projiciet Deus? aut non apponet ut complacitior sit adhuc?
8 Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?
aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem?
9 Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)
aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas?
10 I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.
Et dixi: Nunc cœpi; hæc mutatio dexteræ Excelsi.
11 Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.
Memor fui operum Domini, quia memor ero ab initio mirabilium tuorum:
12 I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:
et meditabor in omnibus operibus tuis, et in adinventionibus tuis exercebor.
13 Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?
Deus, in sancto via tua: quis deus magnus sicut Deus noster?
14 Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.
Tu es Deus qui facis mirabilia: notam fecisti in populis virtutem tuam.
15 Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)
Redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Jacob et Joseph.
16 Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.
Viderunt te aquæ, Deus; viderunt te aquæ, et timuerunt: et turbatæ sunt abyssi.
17 Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.
Multitudo sonitus aquarum; vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt;
18 Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.
vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ; commota est, et contremuit terra.
19 Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.
In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis, et vestigia tua non cognoscentur.
20 Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.
Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.]
