Psalmów 77
1 Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.
To the Chief Musician. On "Jeduthun." Asaph’s, a Melody. With my voice—unto God, will I make outcry, With my voice unto God, and he will give ear unto me;
2 W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.
In the day of my distress—unto My Lord, will I seek, My hand, by night, hath been outstretched and never once became slack, My soul, hath refused to be consoled;
3 Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)
I remember God and I murmur, I muse, and my spirit swooneth. (Selah)
4 Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.
Thou hast held, watching, mine eyes, I was driven to and fro, and could not speak;
5 Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.
I reasoned, Of the days of aforetime, Of the years of by-gone ages;
6 Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:
I remember my song in the night, —With my own heart, I commune, And my spirit, maketh search: —
7 Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?
For ages, will My Lord reject? And, not again, grant acceptance any more?
8 Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?
Hath his lovingkindness, come to a perpetual end? Hath his word failed to generation after generation?
9 Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)
Hath GOD, forgotten to show favour? Or hath he shut up, in anger, his compassions? (Selah)
10 I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.
Then said I—An affliction to me, it is, The changing of the right hand of the Most High.
11 Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.
I will remember the doings of Yah, Surely I will remember, out of aforetime, thy wonderful way;
12 I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:
And will talk to myself of all thy work, And, of thy doings, will I muse: —
13 Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?
O God, in the sanctuary, is thy way, —Who is a great GOD like Elohim?
14 Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.
Thou, art GOD, doing wonderfully, —Thou hast made known, among the peoples, thy might;
15 Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)
Thou didst redeem, with thine arm—Thy people, Thy sons of Jacob and Joseph. (Selah)
16 Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.
The waters saw thee, O God, The waters saw thee, They were in birth-throes, Yea the resounding deeps were stirred;
17 Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.
The clouds, poured down waters, The skies uttered, a voice, Yea, thine arrows, flew hither and thither;
18 Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.
The, voice of thy thunder, was in the whirlwind, Thy lightnings illumined the world, The earth, trembled and quaked;
19 Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.
In the sea, was thy way, And, thy path, in the mighty waters, And, thy footprints, could not be known:
20 Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.
Thou didst lead, like a flock, thy people, By the hand of Moses and Aaron.
