Psalmów 74
1 Pieśń wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?
En Maskil af Asaf. Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evigt, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?
2 Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.
Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, — du udløste den til din Ejendoms Stamme — Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.
3 Pospieszże się na srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy!
Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.
4 Ryczeli nieprzyjaciele twoi w pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.
Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.
5 Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego.
Det saa ud, som naar man løfter Økser i Skovens Tykning.
6 A teraz już i rzezania jego na porząd siekierami i młotami tłuką.
Og alt det udskaarne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.
7 Założyli ogień w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek imienia twego.
Paa din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.
8 Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.
De tænkte: »Til Hobe udrydder vi dem!« De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.
9 Znaków naszych nie widzimy: już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.
Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.
10 Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na wieki?
Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at haane dit Navn?
11 Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz?
Hvorfor holder du din Haand tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?
12 Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi.
Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.
13 Tyś mocą twoją rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach.
Du kløvede Havet med Vælde, knuste paa Vandet Dragernes Hoved;
14 Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.
du søndrede Hovederne paa Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;
15 Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre.
Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;
16 Twójci jest dzień, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słońce.
din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,
17 Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.
du fastsatte alle Grænser paa Jord, du frembragte Sommer og Vinter.
18 Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu.
Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har haanet, et Folk af Daarer har spottet dit Navn!
19 Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.
Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;
20 Obejrzyj się na przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskiń drapiestwa.
se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.
21 Niechajże nędznik nie odchodzi z hańbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje.
Lad ej den fortrykte gaa bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!
22 Powstańże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohańbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzień.
Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af Daarer,
23 Nie zapominajże wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.
lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!
