Psalmów 73
1 Psalm Asafowy. Zaisteć dobry jest Bóg Izraelowi, tym, którzy są czystego serca.
Псалом Аса́фів.
2 Ale nogi moje mało się były nie potknęły, a blisko tego było, że mało nie szwankowały kroki moje,
А я, — мало не послизну́лися но́ги мої, мало не посковзну́лися сто́пи мої,
3 Gdym był zawiścią poruszon przeciwko szalonym, widząc szczęście niepobożnych.
бо лихим я зави́дував, бачивши спо́кій безбожних, —
4 Bo nie mają związków aż do śmierci, ale w całości zostaje siła ich.
бо не мають стражда́ння до смерти своєї, і здорове їхнє тіло,
5 W pracy ludzkiej nie są, a kaźni, jako inni ludzie, nie doznawają.
на лю́дській роботі нема їх, і ра́зом із іншими лю́дьми не зазнаю́ть вони вда́рів.
6 Przetoż otoczeni są pychą, jako łańcuchem złotym, a przyodziani okrutnością, jako szatą ozdobną.
Тому́ то пиха їхню шию оздо́блює, зодяга́є їх ша́та наси́лля,
7 Wystąpiły od tłustości oczy ich, a więcej mają nad pomyślenie serca.
вилазять їм очі від жи́ру, бажа́ння їхнього серця збули́ся,
8 Rozpuścili się, i mówią złośliwie, o uciśnieniu bardzo hardzie mówią.
сміються й злосли́во говорять про у́тиск, говорять бундю́чно:
9 Wystawiają przeciwko niebu usta swe, a język ich krąży po ziemi.
свої уста до неба підно́сять, — а їхній язик по землі походжа́є!
10 A przetoż na to przychodzi lud jego, gdy się im wody już wierzchem leją,
Тому́ то туди Його люди зверта́ються, і щедро беруть собі воду
11 Że mówią: Jakoż ma Bóg o tem wiedzieć? albo mali o tem wiadomość Najwyższy?
та й кажуть: „Хіба́ Бог те знає, і чи має Всеви́шній відо́мість,
12 Albowiem, oto ci niezbożnymi będąc, mają pokój na świecie, i nabywają bogactw.
як он ті безбожні й безпечні на світі збільши́ли бага́тство своє?“
13 Próżno tedy w czystości chowam ręce moje, a w niewinności serce moje omywam.
Направду, нада́рмо очи́стив я серце своє, і в неви́нності вимив ру́ки свої,
14 Ponieważ mię cały dzień biją, a karanie cierpię na każdy poranek.
і ввесь день я побитий, і щора́нку пока́раний.
15 Rzekęli: Będę też tak o tem mówił, tedy rodzaj synów twoich rzecze, żem im niepraw.
Коли б я сказав: „Буду так говори́ть, як вони“, то спроневі́рився б я поколі́нню синів Твоїх.
16 Chciałemci tego rozumem doścignąć, ale mi się tu trudno zdało;
І розду́мував я, щоб пізна́ти оте, — та трудне́ воно в о́чах моїх,
17 Ażem wszedł do świątnicy Bożej, a tum porozumiał dokończenie ich.
аж прийшов я в Божу святиню, — і кінець їхній побачив:
18 Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.
направду, — Ти їх на слизько́му поставив, на спусто́шення кинув Ти їх!
19 Oto jakoć przychodzą na spustoszenie! niemal w okamgnieniu niszczeją i giną od strachu.
Як вони в одній хвилі спусто́шені, згинули, пощеза́ли від стра́хів!
20 Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.
Немов сном по обу́дженні, Господи, о́бразом їхнім пого́рдиш, мов сном по обу́дженні!
21 Gdy zgorzkło serce moje, a nerki moje cierpiały kłucie:
Бо болить моє серце, і в нутрі́ моїм коле,
22 Zgłupiałem był, a nicem nie rozumiał, byłem przed tobą jako bydlę.
а я немов бидло й не знаю, — я перед Тобою худо́бою став!
23 A wszakże zawżdy byłem z tobą; boś mię trzymał za prawą rękę moję.
Та я за́вжди з Тобою, — Ти де́ржиш мене за правицю,
24 Według rady swej prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię.
Ти Своєю порадою во́диш мене, і пото́му до слави Ти ві́зьмеш мене!
25 Kogożbym innego miał na niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym upodobania nie mam.
Хто є мені на небеса́х, окрім Тебе? А я при Тобі на землі не бажаю нічо́го!
26 Choć ciało moje, i serce moje ustanie, jednak Bóg jest skałą serca mego, i działem moim na wieki.
Гине тіло моє й моє серце, та Бог — скеля серця мого й моя доля навіки,
27 Gdyż oto ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą odstępowaniem od ciebie.
бо погинуть ось ті, хто боку́є від Тебе, пони́щиш Ти кожного, хто відсту́пить від Тебе!
28 Aleć mnie najlepsza jest trzymać się Boga; przetoż pokładam w Panu panującym nadzieję moję, abym opowiadał wszystkie sprawy jego.
А я, — бли́зькість Бога для мене добро́, — на Владику, на Господа свою певність складаю, щоб звіща́ти про всі Твої чи́ни!
