Psalmów 73
1 Psalm Asafowy. Zaisteć dobry jest Bóg Izraelowi, tym, którzy są czystego serca.
Psalmus Asaph. Defecerunt hymni David filii Iesse. Quam bonus Israel Deus his qui recto sunt corde!
2 Ale nogi moje mało się były nie potknęły, a blisko tego było, że mało nie szwankowały kroki moje,
Mei autem pene moti sunt pedes: pene effusi sunt gressus mei.
3 Gdym był zawiścią poruszon przeciwko szalonym, widząc szczęście niepobożnych.
Quia zelavi super iniquos, pacem peccatorum videns.
4 Bo nie mają związków aż do śmierci, ale w całości zostaje siła ich.
Quia non est respectus morti eorum: et firmamentum in plaga eorum.
5 W pracy ludzkiej nie są, a kaźni, jako inni ludzie, nie doznawają.
In labore hominum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur:
6 Przetoż otoczeni są pychą, jako łańcuchem złotym, a przyodziani okrutnością, jako szatą ozdobną.
Ideo tenuit eos superbia, operti sunt iniquitate et impietate sua.
7 Wystąpiły od tłustości oczy ich, a więcej mają nad pomyślenie serca.
Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum: transierunt in affectum cordis.
8 Rozpuścili się, i mówią złośliwie, o uciśnieniu bardzo hardzie mówią.
Cogitaverunt, et locuti sunt nequitiam: iniquitatem in excelso locuti sunt.
9 Wystawiają przeciwko niebu usta swe, a język ich krąży po ziemi.
Posuerunt in caelum os suum: et lingua eorum transivit in terra.
10 A przetoż na to przychodzi lud jego, gdy się im wody już wierzchem leją,
Ideo convertetur populus meus hic: et dies pleni invenientur in eis.
11 Że mówią: Jakoż ma Bóg o tem wiedzieć? albo mali o tem wiadomość Najwyższy?
Et dixerunt: Quomodo scit Deus, et si est scientia in excelso?
12 Albowiem, oto ci niezbożnymi będąc, mają pokój na świecie, i nabywają bogactw.
Ecce ipsi peccatores, et abundantes in saeculo, obtinuerunt divitias.
13 Próżno tedy w czystości chowam ręce moje, a w niewinności serce moje omywam.
Et dixi: Ergo sine causa iustificavi cor meum, et lavi inter innocentes manus meas:
14 Ponieważ mię cały dzień biją, a karanie cierpię na każdy poranek.
Et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis.
15 Rzekęli: Będę też tak o tem mówił, tedy rodzaj synów twoich rzecze, żem im niepraw.
Si dicebam: Narrabo sic: ecce nationem filiorum tuorum reprobavi.
16 Chciałemci tego rozumem doścignąć, ale mi się tu trudno zdało;
Existimabam ut cognoscerem hoc, labor est ante me:
17 Ażem wszedł do świątnicy Bożej, a tum porozumiał dokończenie ich.
Donec intrem in Sanctuarium Dei: et intelligam in novissimis eorum.
18 Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.
Verumtamen propter dolos posuisti eis: deiecisti eos dum allevarentur.
19 Oto jakoć przychodzą na spustoszenie! niemal w okamgnieniu niszczeją i giną od strachu.
Quomodo facti sunt in desolationem, subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam.
20 Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.
Velut somnium surgentium Domine, in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges.
21 Gdy zgorzkło serce moje, a nerki moje cierpiały kłucie:
Quia inflammatum est cor meum, et renes mei commutati sunt:
22 Zgłupiałem był, a nicem nie rozumiał, byłem przed tobą jako bydlę.
et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi.
23 A wszakże zawżdy byłem z tobą; boś mię trzymał za prawą rękę moję.
Ut iumentum factus sum apud te: et ego semper tecum.
24 Według rady swej prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię.
Tenuisti manum dexteram meam: et in voluntate tua deduxisti me, et cum gloria suscepisti me.
25 Kogożbym innego miał na niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym upodobania nie mam.
Quid enim mihi est in caelo? et a te quid volui super terram?
26 Choć ciało moje, i serce moje ustanie, jednak Bóg jest skałą serca mego, i działem moim na wieki.
Defecit caro mea et cor meum: Deus cordis mei, et pars mea Deus in aeternum.
27 Gdyż oto ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą odstępowaniem od ciebie.
Quia ecce, qui elongant se a te, peribunt: perdidisti omnes, qui fornicantur abs te.
28 Aleć mnie najlepsza jest trzymać się Boga; przetoż pokładam w Panu panującym nadzieję moję, abym opowiadał wszystkie sprawy jego.
Mihi autem adhaerere Deo bonum est: ponere in Domino Deo spem meam: ut annunciem omnes praedicationes tuas, in portis filiae Sion.
