Psalmów 69
1 Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy. Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.
En Psalm Davids, om roserna, till att föresjunga. Gud, hjelp mig, ty vatten går allt intill mina själ.
2 Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.
Jag sjunker ned i djup dy, der ingen botten uti är; jag är kommen i djup vatten, och floden vill fördränka mig.
3 Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.
Jag hafver ropat mig tröttan, min hals är hes, synen förgås mig; att jag så länge måste bida efter min Gud.
4 Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.
De som mig utan skuld hata, äro flere än jag håren på hufvudet hafver; de som mig med oskäl förfölja och förderfva, äro mägtige; jag måste betala det jag intet röfvat hade.
5 Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.
Gud, du vetst min galenskap, och mina skulder äro dig intet förskylda.
6 Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!
Låt dem icke på mig till skam komma, som dig förbida, Herre, Herre Zebaoth; låt dem icke till blygd komma, som dig söka, Israels Gud.
7 Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.
Ty för dina skuld lider jag försmädelse; mitt ansigte är fullt med blygd.
8 Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,
Jag är minom brödrom främmande vorden, och okänd mins moders barnom.
9 Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.
Ty dins hus nitälskan uppfräter mig, och deras försmädelser, som dig häda, falla uppå mig.
10 Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie.
Och jag gret, och fastade bitterliga; och man begabbade mig dertill.
11 Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.
Jag drog en säck uppå; men de gjorde der lek af.
12 Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.
De som i porten sitta, tassla om mig, och i dryckenskap qväder man om mig.
13 Ale ja obracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.
Men jag beder, Herre, till dig, i behagelig tid; Gud, efter dina stora godhet, hör mig med dine trofasta hjelp.
14 Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;
Upptag mig utu träcken, att jag icke nedersjunker; att jag må frälst varda ifrå mina hatare, och utu de djupa vatten;
15 Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.
Att vattufloden icke fördränker mig, och djupet icke uppsluker mig, och gapet på gropene icke igentäppes öfver mig.
16 Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.
Hör mig, Herre, ty din godhet är tröstelig. Vänd dig till mig efter dina stora barmhertighet;
17 Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.
Och bortgöm icke ditt ansigte för dinom tjenare; ty mig är ångest. Hör mig snarliga.
18 Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.
Nalka dig till mina själ, och förlossa henne; förlossa mig för mina fiendars skull.
19 Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.
Du vetst min försmädelse, skam och blygd; alle mine fiender äro för dig.
20 Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.
Försmädelse bråkar mig hjertat sönder, och kränker mig; jag vänter, att någor ville varkunna sig, men der är ingen; och efter hugsvalare, men jag finner ingen.
21 Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.
Och de gåfvo mig galla äta, och ättiko dricka uti minom stora törst.
22 Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.
Deras bord varde för dem en snara, till vedergällning, och till ena fällo.
23 Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.
Deras ögon varde mörk, så att de intet se; och deras länder låt städse ostadiga vara.
24 Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.
Utgjut dina ogunst uppå dem, och din grymma vrede gripe dem.
25 Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.
Deras boning varde öde, och ingen vare som uti deras hyddom bor.
26 Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.
Ty de förfölja den du slagit hafver, och berömma att du slår dina illa.
27 Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.
Låt dem falla uti den ena synden efter den andra, att de icke komma till dina rättfärdighet.
28 Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.
Utskrapa dem utu de lefvandes bok; att de med de rättfärdiga icke uppskrefne varda.
29 Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.
Men jag är elände, och hafver ondt; Gud, din hjelp beskydde mig.
30 Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.
Jag vill lofva Guds Namn med en viso, och vill högeliga ära honom med tacksägelse.
31 A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.
Det skall bättre täckas Herranom, än en stut, den horn och klöfvar hafver.
32 To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;
De elände se det, och glädja sig; och de som Gud söka, dem skall hjertat lefva.
33 Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.
Ty Herren hörer de fattiga, och föraktar icke sina fångna.
34 Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.
Honom lofve himmelen, jorden och hafvet, och allt det deruti röres.
35 Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.
Ty Gud skall hjelpa Zion, och bygga Juda städer; att man der bo skall, och besitta dem.
36 Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.
Och hans tjenares säd skall ärfva dem; och de som hans Namn älska, skola blifva derinne.
