Psalmów 69
1 Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy. Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.
In finem, pro iis, qui commutabuntur, David. Salvum me fac Deus: quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.
2 Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.
Infixus sum in limo profundi: et non est substantia. Veni in altitudinem maris: et tempestas demersit me.
3 Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.
Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ: defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.
4 Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.
Multiplicati sunt super capillos capitis mei, qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei iniuste: quæ non rapui, tunc exolvebam.
5 Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.
Deus tu scis insipientiam meam: et delicta mea a te non sunt abscondita.
6 Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!
Non erubescant in me qui expectant te Domine, Domine virtutum. Non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israel.
7 Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.
Quoniam propter te sustinui opprobrium: operuit confusio faciem meam.
8 Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,
Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ.
9 Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.
Quoniam zelus domus tuæ comedit me: et opprobria exprobrantium tibi, ceciderunt super me.
10 Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie.
Et operui in ieiunio animam meam: et factum est in opprobrium mihi.
11 Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.
Et posui vestimentum meum cilicium: et factus sum illis in parabolam.
12 Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.
Adversum me loquebantur qui sedebant in porta: et in me psallebant qui bibebant vinum.
13 Ale ja obracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.
Ego vero orationem meam ad te Domine: tempus beneplaciti Deus. In multitudine misericordiæ tuæ exaudi me, in veritate salutis tuæ:
14 Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;
Eripe me de luto, ut non infigar: libera me ab iis, qui oderunt me, et de profundis aquarum.
15 Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.
Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum: neque urgeat super me puteus os suum.
16 Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.
Exaudi me Domine, quoniam benigna est misericordia tua: secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.
17 Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.
Et ne avertas faciem tuam a puero tuo: quoniam tribulor, velociter exaudi me.
18 Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.
Intende animæ meæ, et libera eam: propter inimicos meos eripe me.
19 Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.
Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam.
20 Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.
In conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me, improperium expectavit cor meum et miseriam. Et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit: et qui consolaretur, et non inveni.
21 Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.
Et dederunt in escam meam fel: et in siti mea potaverunt me aceto.
22 Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.
Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.
23 Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.
Obscurentur oculi eorum ne videant: et dorsum eorum semper incurva.
24 Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.
Effunde super eos iram tuam: et furor iræ tuæ comprehendat eos.
25 Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.
Fiat habitatio eorum deserta: et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.
26 Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.
Quoniam quem tu percussisti, persecuti sunt: et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.
27 Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.
Appone iniquitatem super iniquitatem eorum: et non intrent in iustitiam tuam.
28 Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.
Deleantur de Libro viventium: et cum iustis non scribantur.
29 Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.
Ego sum pauper et dolens: salus tua Deus suscepit me.
30 Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.
Laudabo nomen Dei cum cantico: et magnificabo eum in laude:
31 A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.
Et placebit Deo super vitulum novellum: cornua producentem et ungulas.
32 To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;
Videant pauperes et lætentur: quærite Deum, et vivet anima vestra:
33 Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.
Quoniam exaudivit pauperes Dominus: et vinctos suos non despexit.
34 Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.
Laudent illum cæli et terra, mare, et omnia reptilia in eis.
35 Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.
Quoniam Deus salvam faciet Sion: et ædificabuntur civitates Iuda. Et inhabitabunt ibi, et hereditate acquirent eam.
36 Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.
Et semen servorum eius possidebit eam, et qui diligunt nomen eius, habitabunt in ea.
