Psalmów 65

1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm i pieśń Dawidowa. Tobie przynależy, o Boże! chwała na Syonie, a tobie ślub ma być oddany.

Auf den Siegesspender, ein Lied, von David, ein Gesang. Als Lobgesang gebührt Dir Schweigen, Gott; in Sion will man Dir Gelübde lösen.

2 Ty wysłuchiwasz modlitwy; przetoż do ciebie przychodzi wszelkie ciało.

Erhörer des Gebets! Wenn alles Fleisches Missetat auch vor Dich käme,

3 Wielkie nieprawości, które wzięły górę nad nami, i przestępstwa nasze ty oczyszczasz.

an Zahl noch mehr als unsere eigenen Vergehen, Du bist es, der sie tilgen kann.

4 Błogosławiony, kogo ty obierasz a przyjmujesz, aby mieszkał w sieniach twoich; będziemy nasyceni dobrami domu twego, w świątnicy kościoła twego.

Heil dem, den Du erwählest und berufst, daß er in Deinen Höfen weile! Wir möchten uns am Segen Deines Hauses, an Deines Tempels Weihe laben.

5 Przedziwne rzeczy podług sprawiedliwości mówisz do nas, Boże zbawienia naszego, nadziejo wszystkich krajów ziemi, i morza dalekiego!

Du mögest uns auf wirklich wunderbare Art erhören, Du unseres Heiles Gott, Du Hoffnung aller fernsten Erd- und Meeresgrenzen,

6 Który utwierdzasz góry mocą swoją, siłą przepasany będąc;

der Du die Berge unermüdlich fruchtbar machst, mit Kraft gegürtet,

7 Który uśmierzasz szum morski, szum nawałności jego, i wzruszenie narodów,

der Du der Meere Brausen stillst, das laute Toben ihrer Wogen, das Ungestüm der Völker.

8 Tak, że się bać muszą cudów twoich, którzy mieszkają na krajach ziemi; których nastawaniem poranku i wieczora do wesela pobudzasz.

Die an den Enden wohnen, vor Deinen Zeichen werden sie sich fürchten, wenn Du das Morgen- und das Abendland aufjubeln machst.

9 Nawiedzasz ziemię, i odwilżasz ją; obficie ją ubogacasz strumieniem Bożym, napełnionym wodami, i gotujesz zboże ich, gdy ją tak przyprawiasz.

Wenn Du die Erde heimsuchst, mögst Du sie bewässern und segnen reich mit einem Gottesbach voll Wasser und so ihr Korn bereiten, wenn Du sie so bestellst!

10 Zagony jej napawasz, bruzdy jej zniżasz, dżdżami ją odmiękczasz, a urodzajom jej błogosławisz.

Befeuchte ihre Furchen, ebne ihre Schollen, und Regengüsse mögen sie erweichen!

11 Koronujesz rok dobrocią twą, a ścieżki twoje skrapiasz tłustością.

Du aber segne ihr Gewächs! Mögst Du das Jahr mit Deinem Segen krönen, daß Deine Pfade triefen von dem Überfluß!

12 Skrapiasz pastwiska na pustyniach; tak, że i pagórki radością przepasane bywają.

Auf daß der Steppe Auen triefen, die Hügel sich mit Jubel gürten,

13 Przyodziewają się pola stadami owiec, a doliny okrywają się zbożem; tak, że wykrzykają i śpiewają.

die Fluren sich in Früchte kleidenund Täler sich in Korn einholenund jauchzend um die Wette singen!