Psalmów 56
1 Przedniejszemu śpiewakowi o niemej gołębicy, na miejscach odległych, złoty psalm Dawidowy, gdy go w Gat Filistynowie pojmali. Zmiłuj się nademną, o Boże!, bo mię chce pochłonąć człowiek; każdego dnia walcząc trapi mię.
Psalmus In finem, Pro populo, qui a Sanctis longe factus est, David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth. Miserere mei Deus, quoniam conculcavit me homo: tota die impugnans tribulavit me.
2 Chcą mię połknąć nieprzyjaciele moi na każdy dzień; zaprawdęć wiele jest walczących przeciwko mnie, o Najwyższy!
Conculcaverunt me inimici mei tota die: quoniam multi bellantes adversum me.
3 Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.
Ab altitudine diei timebo: ego vero in te sperabo.
4 Boga wysławiać będę dla słowa jego; w Bogu nadzieję będę miał, ani się będę bał, żeby mi co ciało uczynić mogło.
In Deo laudabo sermones meos, in Deo speravi: non timebo quid faciat mihi caro.
5 Przez cały dzień słowa moje wykręcają, a przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, na złe.
Tota die verba mea execrabantur: adversum me omnes cogitationes eorum, in malum.
6 Zbierają się, i ukrywają się, i ślad mój upatrują, czyhając na duszę moję.
Inhabitabunt et abscondent: ipsi calcaneum meum observabunt. Sicut sustinuerunt animam meam,
7 Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.
pro nihilo salvos facies illos: in ira populos confringes.
8 Tyś tułanie moje policzył; zbierzże też łzy moje w wiadro twe; izaż nie są spisane w księgach twoich?
Deus, vitam meam annunciavi tibi: posuisti lacrymas meas in conspectu tuo, Sicut et in promissione tua:
9 Tedy się nazad cofną nieprzyjaciele moi, któregokolwiek dnia zawołam; bo to wiem, iż Bóg jest ze mną.
tunc convertentur inimici mei retrorsum: In quacumque die invocavero te: ecce cognovi quoniam Deus meus es.
10 Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.
In Deo laudabo verbum, in Domino laudabo sermonem:
11 W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.
in Deo speravi, non timebo quid faciat mihi homo.
12 Tobiem, o Boże! śluby uczynił; przetoż też tobie chwały oddam.
In me sunt Deus vota tua, quae reddam, laudationes tibi.
13 Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abym statecznie chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.
Quoniam eripuisti animam meam de morte, et pedes meos de lapsu: ut placeam coram Deo in lumine viventium.
