Psalmów 56

1 Przedniejszemu śpiewakowi o niemej gołębicy, na miejscach odległych, złoty psalm Dawidowy, gdy go w Gat Filistynowie pojmali. Zmiłuj się nademną, o Boże!, bo mię chce pochłonąć człowiek; każdego dnia walcząc trapi mię.

Dem Musikmeister, nach “Stumme Taube der Fernen”. Von David, ein Mikhtam, als ihn die Philister zu Gath ergriffen. Sei mir gnädig, o Gott, denn Menschen zermalmen mich, immerfort bedrängen mich Krieger.

2 Chcą mię połknąć nieprzyjaciele moi na każdy dzień; zaprawdęć wiele jest walczących przeciwko mnie, o Najwyższy!

Immerfort zermalmen meine Feinde, denn viele kriegen in der Höhe wider mich.

3 Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.

Wenn ich mich fürchten muß, vertraue ich doch auf dich.

4 Boga wysławiać będę dla słowa jego; w Bogu nadzieję będę miał, ani się będę bał, żeby mi co ciało uczynić mogło.

Gott macht, daß ich sein Wort rühmen kann! Auf Gott vertraue ich, fürchte mich nicht. Was kann Fleisch mir anhaben?

5 Przez cały dzień słowa moje wykręcają, a przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, na złe.

Immerfort thun sie meiner Sache wehe; wider mich sind alle ihre Gedanken auf Böses gerichtet.

6 Zbierają się, i ukrywają się, i ślad mój upatrują, czyhając na duszę moję.

Sie rotten sich zusammen, lauern auf, beobachten meine Tritte, gleichwie sie auf meine Seele harrten.

7 Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.

Ob des Frevels vergilt ihnen; stürze, o Gott, im Zorne die Völker!

8 Tyś tułanie moje policzył; zbierzże też łzy moje w wiadro twe; izaż nie są spisane w księgach twoich?

Mein Umherirren hast du gezählt, meine Thränen sind in deinen Schlauch gelegt, ja gewiß in dein Buch verzeichnet!

9 Tedy się nazad cofną nieprzyjaciele moi, któregokolwiek dnia zawołam; bo to wiem, iż Bóg jest ze mną.

Alsdann werden meine Feinde zurückweichen, wenn ich rufe; das weiß ich, daß Gott für mich ist.

10 Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.

Gott macht, daß ich sein Wort rühmen kann!

11 W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.

Auf Gott vertraue ich, fürchte mich nicht. Was können Menschen mir anhaben?

12 Tobiem, o Boże! śluby uczynił; przetoż też tobie chwały oddam.

Ich schulde, was ich dir gelobt, o Gott; ich will dir Dankopfer bezahlen!

13 Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abym statecznie chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.

Denn du hast meine Seele vom Tod errettet, ja meine Füße vom Sturze, damit ich vor Gott im Lichte der Lebendigen wandle.