Psalmów 50
1 Psalm Asafowi podany. Bóg nad Bogami, Pan mówił i przyzwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego.
Bog nad bogovima, Gospod, govori, i doziva zemlju od istoka sunèanoga do zapada.
2 Objaśnił się Bóg z Syonu w doskonałej ozdobie.
Sa Siona, koji je vrh krasote, javlja se Bog.
3 Przyjdzie Bóg nasz, a nie będzie milczał; ogień przed twarzą jego będzie pożerał, a około niego powstanie wicher gwałtowny.
Ide Bog naš, i ne muèi; pred njim je oganj koji proždire, oko njega je bura velika.
4 Przyzwie z góry niebiosa i ziemię, aby sądził lud swój.
Doziva nebo ozgo i zemlju, da sudi narodu svojemu:
5 Mówiąc: Zgromadźcie mi świętych moich, którzy ze mną uczynili przymierze przy ofierze.
“Skupite mi svece moje, koji su uèinili sa mnom zavjet na žrtvi.
6 Tedy niebiosa opowiedzą sprawiedliwość jego; albowiem sam Bóg jest sędzią. (Sela)
I nebesa oglasiše pravdu njegovu, jer je taj sudija Bog.)
7 Słuchaj, ludu mój! a będę mówił; słuchaj, Izraelu! a oświadczę się przed tobą: Jam Bóg, Bóg twój Jam jest.
Slušaj, narode moj, što æu ti kazati, Izrailju, što æu ti javiti. Ja sam Bog, Bog tvoj.
8 Nie będę cię z ofiar twoich winił, ani całopalenia twego, które są zawsze przedemną.
Neæu te za žrtve tvoje karati; tvoje žrtve paljenice svagda su preda mnom.
9 Nie wezmę z domu twojego cielca, ani z okołu twego kozłów.
Ne treba mi uzimati teleta iz doma tvojega, ni jariæa iz torova tvojih.
10 Albowiem mój jest wszelki zwierz leśny, i tysiące bydła po górach.
Jer je moje sve gorsko zvijerje, i stoka po planinama na tisuæe.
11 Znam wszystko ptastwo po górach, i zwierz polny jest przedemną.
Znam sve ptice po gorama, i krasota poljska preda mnom je.
12 Będęli łaknął, nie rzekęć o to; bo mój jest okrąg ziemi, i napełnienie jego.
Da ogladnim, ne bih tebi rekao, jer je moja vasiljena i sve što je u njoj.
13 Izali jadam mięso wołowe? albo pijam krew kozłową?
Zar ja jedem meso volujsko, ili krv jareæu pijem?
14 Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje;
Prinesi Bogu hvalu na žrtvu, i izvršuj višnjemu zavjete svoje.
15 A wzywaj mię w dzień utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz.
Prizovi me u nevolji svojoj, izbaviæu te, i ti me proslavi.”
16 Lecz niezbożnemu rzekł Bóg: Cóżci do tego, że opowiadasz ustawy moje, a bieżesz przymierze moje w usta twoje?
A bezbožniku reèe Bog: zašto kazuješ uredbe moje i nosiš zavjet moj u ustima svojima?
17 Ponieważ masz w nienawiści karność, i zarzuciłeś słowa moje za się.
A sam mrziš na nauku, i rijeèi moje bacaš za leða.
18 Widziszli złodzieja, bieżysz z nim, a z cudzołożnikami masz skład twój.
Kad vidiš lupeža, pristaješ s njim, i s preljuboèincima imaš dijel.
19 Usta twoje rozpuszczasz na złe, a język twój składa zdrady.
Usta si svoja pustio da govore zlo, i jezik tvoj plete prijevare.
20 Zasiadłszy mówisz przeciwko bratu twemu, a lżysz syna matki twojej.
Sjediš i govoriš na brata svojega, sina matere svoje opadaš.
21 Toś czynił, a Jam milczał; dlategoś mniemał, żem ja tobie podobny, ale będę cię karał, i stawięć to przed oczy twoje.
Ti si to èinio, ja muèah, a ti pomisli da sam ja kao ti. Oblièiæu te, metnuæu ti pred oèi grijehe tvoje.
22 Zrozumiejcież to wżdy teraz, którzy zapominacie Boga, bym was snać nie porwał, a nie będzie ktoby was wyrwał.
Razumijte ovo koji zaboravljate Boga! inaèe æu zgrabiti, pa neæe niko izbaviti.
23 Kto mi ofiaruje chwałę, uczci mię; a temu, który naprawia drogę swą, ukażę zbawienie Boże.
Onaj mene poštuje koji prinosi hvalu na žrtvu i koji je putem na opazu. Ja æu mu pokazati spasenje Božije.
