Psalmów 49
1 Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
Oíd esto todos los pueblos: escuchád todos los habitadores del mundo:
2 Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
Así los hijos de los hombres como los hijos de los varones: juntamente el rico y el pobre.
3 Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
Mi boca hablará sabidurías: y el pensamiento de mi corazón inteligencias.
4 Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
Acomodaré a ejemplos mi oído: declararé con la arpa mi enigma.
5 Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
¿Por qué temeré en los días de adversidad, cuando la iniquidad de mis calcañares me cercará?
6 Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
Los que confían en sus haciendas, y en la multitud de sus riquezas se jactan;
7 Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.
Ninguno redimiendo redimirá al hermano: ni dará a Dios su rescate.
8 (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
Porque la redención de su alma es de gran precio: y no se hará jamás,
9 Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
Que viva adelante para siempre: y nunca vea la sepultura.
10 Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
Porque se ve que los sabios mueren juntamente: el insensato y el ignorante perecen, y dejan a otros sus riquezas.
11 Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
En su íntimo piensan que sus casas son eternas: sus habitaciones para generación y generación: llamaron sus tierras de sus nombres.
12 Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
Mas el hombre no permanecerá en honra: es semejante a las bestias que mueren.
13 Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. (Sela)
Este es su camino, su locura: y sus descendientes corren por el dicho de ellos. (Selah)
14 Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. (Sheol h7585)
Como ovejas son puestos en la sepultura, la muerte los pastorea; y los rectos se enseñorearon de ellos por la mañana: y su apariencia se envejece en la sepultura de su morada. (Sheol h7585)
Ciertamente Dios redimirá mi vida del poder de la sepultura, cuando me tomará. (Selah) (Sheol h7585)
16 Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
No temas cuando se enriquece alguno: cuando aumenta la gloria de su casa.
17 Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
Porque en su muerte no tomará nada: ni su gloria descenderá en pos de él.
18 A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
Porque mientras viviere, será su vida bendita: y tú serás loado cuando fueres bueno.
19 Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.
El entrará a la generación de sus padres: para siempre no verán luz.
20 Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.
El hombre en honra que no entiende, semejante es a las bestias que mueren.
