Psalmów 49
1 Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
Ouvi isto, vós todos os povos; inclinai os ouvidos, todos os moradores do mundo,
2 Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
Tanto baixos como altos, tanto ricos como pobres.
3 Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
A minha boca falará de sabedoria; e a meditação do meu coração será de entendimento.
4 Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
Inclinarei os meus ouvidos a uma parábola: declararei o meu enigma na harpa.
5 Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
Porque temerei eu nos dias maus, quando me cercar a iniquidade dos que me armam ciladas?
6 Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
Aqueles que confiam na sua fazenda, e se glóriam na multidão das suas riquezas,
7 Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.
Nenhum deles de modo algum pode remir a seu irmão, ou dar a Deus o resgate dele
8 (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
(Pois a redenção da sua alma é caríssima, e cessará para sempre);
9 Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
Para que viva para sempre, e não veja corrupção:
10 Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
Porque ele vê que os sábios morrem: perecem igualmente tanto o louco como o brutal, e deixam a outros os seus bens.
11 Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
O seu pensamento interior é que as suas casas serão perpétuas e as suas habitações de geração em geração: dão às suas terras os seus próprios nomes.
12 Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
Todavia o homem que está na honra não permanece; antes é como os brutos que perecem.
13 Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. (Sela)
Este caminho deles é a sua loucura; contudo a sua posteridade aprova as suas palavras (Selah)
14 Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. (Sheol h7585)
Como ovelhas são postos na sepultura; a morte se alimentará deles; e os retos terão domínio sobre eles na manhã, e a sua formosura na sepultura se consumirá da sua morada. (Sheol h7585)
Mas Deus remirá a minha alma do poder da sepultura, pois me receberá (Selah) (Sheol h7585)
16 Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
Não temas, quando alguém se enriquece, quando a glória da sua casa se engrandece.
17 Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
Porque, quando morrer, nada levará consigo, nem a sua glória o acompanhará.
18 A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
Ainda que na sua vida ele bendisse a sua alma, e os homens te louvam, quando fizeres bem a ti mesmo,
19 Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.
Irá para a geração de seus pais; eles nunca verão a luz
20 Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.
O homem que está na honra, e não tem entendimento, é semelhante às bestas que perecem.
