Psalmów 49
1 Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
Hlustið nú háir og lágir, ríkir og fátækir.
2 Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
Allir heimsbúar hlýðið á.
3 Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
Ég tala til ykkar vísdómsorð.
4 Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
Með undirleik hörpu kveð ég um hyggindi, veiti svör við spurningum lífsins:
5 Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
Láttu ekki ógæfuna hræða þig, né óvini sem umkringja þig með illsku!
6 Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
Auðæfum sínum treysta þeir og stæra sig af miklu ríkidæmi
7 Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.
en þó gæti enginn þeirra greitt Guði lausnargjald fyrir bróður sinn, keypt hann lausan.
8 (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
Sál mannsins er dýrmætari en svo að hún verði keypt fyrir fé.
9 Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
Auður alls heimsins hrekkur ekki til að kaupa einum manni líf og forða honum frá gröfinni.
10 Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
Þið auðmenn og vitringar og aðrir sem hreykið ykkur hátt, þið munuð farast eins og aðrir menn. Þið hafið enga kröfu til lífsins fremur en fífl og fáráðlingar. Þið verðið að eftirláta öðrum auð ykkar.
11 Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
Hús og eignir bera nöfn ykkar rétt eins og þið ætlið að búa þar að eilífu!
12 Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
Nei, maðurinn verður að deyja. Hann er eins og skepnurnar, þrátt fyrir frægð sína og frama.
13 Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. (Sela)
Slík verða afdrif hinna hrokafullu en samt mun þeirra getið með virðingu þegar þeir eru dauðir.
14 Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. (Sheol h7585)
En þeir fá ekki umflúið dauðann. Þegar upp er staðið verða hinir vondu að þjóna hinum góðu. Vald auðsins er þeim gagnslaust í dauðanum og ekki taka þeir auðæfi sín með sér. (Sheol h7585)
En hvað um mig? Guð mun leysa sál mína frá dauða og frelsa mig úr helju. (Sheol h7585)
16 Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
Vertu ekki gramur þótt einhver verði ríkur og reisi sér glæsihöll.
17 Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
Ekkert af því mun hann taka með sér í gröfina, ekki einu sinni frægð sína!
18 A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
Í lifanda lífi telur hann sig heppinn og heimurinn klappar honum lof í lófa,
19 Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.
en þó deyr hann eins og aðrir og hverfur inn í myrkrið.
20 Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.
Sá sem elskar eigin lofstír deyr eins og skepnan, þrátt fyrir frægð sína og frama.
