Psalmów 49
1 Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
Au maître-chantre. — Psaume des enfants de Coré. O peuples, écoutez tous; Prêtez tous l'oreille, habitants du monde,
2 Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
Enfants du peuple et enfants des grands, Le riche aussi bien que le pauvre!
3 Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
Ma bouche prononcera des paroles sages: Les pensées de mon coeur sont pleines de sens.
4 Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
Je prêterai l'oreille aux sentences qu'il m'inspire; J'expliquerai mon énigme au son de la harpe.
5 Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
Pourquoi aurais-je peur aux jours de l'infortune, Quand la méchanceté de mes adversaires m'environne?
6 Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
Ils se confient en leurs biens; Ils se glorifient de la grandeur de leurs richesses.
7 Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.
Mais l'homme ne saurait racheter son frère, Ni payer à Dieu sa rançon:
8 (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
Le rachat d'une âme est trop cher; On ne saurait en payer le prix!
9 Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
Ils ne vivront pas toujours; Ils n'éviteront pas la vue du tombeau;
10 Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
Oui, ils le verront! Les sages meurent; Le fou et l'insensé périssent également, Et ils laissent leurs biens à d'autres.
11 Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
Ils pensent que leurs maisons dureront éternellement, Que leurs demeures subsisteront d'âge en âge; Et ils donnent leurs noms à leurs terres.
12 Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
Mais l'homme, même le plus opulent, n'a point de durée; Il est semblable aux bêtes vouées à la destruction.
13 Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. (Sela)
La voie qu'ils suivent est celle de la folie: Pourtant, ceux qui viennent après eux Approuvent leurs discours. (Pause)
14 Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. (Sheol h7585)
Ils sont poussés vers le Séjour des morts comme un troupeau; La mort les conduit comme un berger. Quand vient le matin, les justes les foulent aux pieds; Leur beauté disparaîtra dans le tombeau! Ils n'auront pas d'autre demeure! (Sheol h7585)
Mais Dieu délivrera mon âme de l'étreinte du Séjour des morts; Car il me prendra sous sa garde. (Sheol h7585)
16 Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
Ne crains point, quand un homme s'enrichit, Quand l'opulence de sa maison s'accroît.
17 Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
Car, en mourant, il n'emportera rien; Son opulence ne le suivra pas dans la tombe.
18 A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
Tu as beau te proclamer heureux pendant ta vie, Ou t'attirer des louanges pour les joies que tu as en partage.
19 Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.
Tu t'en iras pourtant vers la génération de tes pères. Qui ne reverront jamais la lumière.
20 Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.
L'homme, même le plus opulent, qui n'a point d'intelligence, Est semblable aux bêtes vouées à la destruction!
