Psalmów 49
1 Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
Přednímu kantoru z synů Chóre, žalm. Slyšte to všickni národové, pozorujte všickni obyvatelé zemští.
2 Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
Tak z lidu obecného, jako z povýšených, tak bohatý, jako chudý.
3 Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
Ústa má mluviti budou moudrost, a přemyšlování srdce mého rozumnost.
4 Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
Nakloním k přísloví ucha svého, a při harfě vykládati budu přípovídku svou.
5 Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
I proč se báti mám ve dnech zlých, aby nepravost těch, kteříž mi na paty šlapají, mne obklíčiti měla?
6 Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
Kteříž doufají v svá zboží, a množstvím bohatství svého se chlubí.
7 Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.
Žádný bratra svého nijakž vykoupiti nemůže, ani Bohu za něj dáti mzdy vyplacení,
8 (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
(Neboť by velmi drahé musilo býti vyplacení duše jejich, protož nedovedeť toho na věky),
9 Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
Aby živ byl věčně, a neviděl porušení.
10 Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
Nebo se vídá, že i moudří umírají, blázen a hovadný člověk zaroveň hynou, zboží svého i cizím zanechávajíce.
11 Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
Myšlení jejich jest, že domové jejich věční jsou, a příbytkové jejich od národu do pronárodu; pročež je po krajinách nazývají jmény svými.
12 Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
Ale člověk v slávě netrvá, jsa podobný hovadům, kteráž hynou.
13 Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. (Sela)
Taková snažnost jejich jest bláznovstvím při nich, však potomci jejich ústy svými to schvalují. (Sélah)
14 Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. (Sheol h7585)
Jako hovada v pekle skladeni budou, smrt je žráti bude, ale upřímí panovati budou nad nimi v jitře; způsob pak oněchno aby zvetšel, z příbytku svého octnou se v hrobě. (Sheol h7585)
Ale Bůh vykoupí duši mou z moci pekla, když mne přijme. (Sélah) (Sheol h7585)
16 Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
Neboj se, když by někdo zbohatl, a když by se rozmnožila sláva domu jeho.
17 Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
Při smrti zajisté ničeho nevezme, aniž sstoupí za ním sláva jeho.
18 A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
Ačťkoli duši své, pokudž jest živ, lahodí; k tomu chválí jej i jiní, když sobě čistě povoluje:
19 Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.
A však musí se odebrati za věkem otců svých, a na věky světla neuzří.
20 Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.
Summou: Èlověk jsa ve cti, neusrozumí-li sobě, bývá učiněn podobný hovadům, kteráž hynou.
