Psalmów 44
1 Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.
För sångmästaren; av Koras söner; en sång.
2 Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.
Gud, med våra öron hava vi hört, våra fäder hava förtäljt därom för oss: om den gärning du gjorde i deras dagar, i forntidens dagar.
3 Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.
Det var du som med din hand utrotade hedningarna, men planterade dem; du fördärvade andra folk, men dem lät du utbreda sig.
4 Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.
Ty icke med sitt svärd intogo de landet, och deras egen arm gav dem icke seger, utan din högra hand och din arm och ditt ansiktes ljus, ty du hade behag till dem.
5 Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.
Du, densamme, är min konung, o Gud; så tillsäg nu Jakob seger.
6 Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;
Med din hjälp kunna vi stöta ned våra ovänner och i ditt namn förtrampa våra motståndare.
7 Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.
Ty icke på min båge förlitar jag mig, och mitt svärd kan icke giva mig seger;
8 Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. (Sela)
nej, du giver oss seger över våra ovänner, och dem som hata oss låter du komma på skam.
9 Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.
Gud lova vi alltid, och ditt namn prisa vi evinnerligen. (Sela)
10 Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.
Och dock har du nu förkastat oss och låtit oss varda till blygd, och du drager icke ut med våra härar.
11 Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.
Du låter oss vika tillbaka för ovånnen, och de som hata oss taga sig byte.
12 Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.
Du låter oss bliva uppätna såsom får, och bland hedningarna han du förstrött oss.
13 Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.
Du säljer ditt folk för ett ringa pris, stor är icke den vinst du har gjort därpå.
14 Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.
Du låter oss bliva till smälek för våra grannar, till spott och hån för dem som bo omkring oss.
15 Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.
Du gör oss till ett ordspråk bland hedningarna, du låter folken skaka huvudet åt oss.
16 Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.
Hela dagen är min smälek inför mig, och blygsel höljer mitt ansikte,
17 To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.
när jag hör smädarens och lastarens tal, när jag ser fienden och den hämndgirige.
18 Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,
Allt detta har kommit över oss, och vi hava dock icke förgätit dig, ej heller svikit ditt förbund.
19 Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.
Våra hjärtan avföllo icke, och våra steg veko ej av ifrån din väg,
20 Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,
så att du därför har krossat oss i schakalers land och övertäckt oss med dödsskugga.
21 Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.
Om vi hade förgätit vår Guds namn och uträckt våra händer till en främmande gud,
22 Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.
månne icke Gud skulle hava utrannsakat det, han som känner hjärtats lönnligheter?
23 Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
Nej, för din skull varda vi dödade hela dagen och bliva aktade såsom slaktfår.
24 Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?
Vakna upp; varför sover du, Herre? Vakna, förkasta oss icke för alltid.
25 Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.
Varför döljer du ditt ansikte och förgäter vårt lidande och trångmål?
26 Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.
Se, vår själ är nedböjd i stoftet, vår kropp ligger nedtryckt till jorden. Stå upp till vår hjälp, och förlossa oss för din nåds skull.
