Psalmów 44
1 Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.
Zborovođi. Sinova Korahovih. Poučna pjesma. Bože, ušima svojim slušasmo, očevi nam pripovijedahu naši, o djelu koje si izveo u danima njihovim - u danima davnim.
2 Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.
Rukom si svojom izagnao pogane, a njih posadio, iskorijenio narode, a njih raširio.
3 Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.
Mačem svojim oni zemlju ne zauzeše niti im mišica njihova donese pobjedu, već desnica tvoja i tvoja mišica i lice tvoje milosno jer si ih ljubio.
4 Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.
Ti, o moj Kralju i Bože moj, ti si dao pobjede Jakovu.
5 Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.
Po tebi dušmane svoje odbismo, u tvome imenu zgazismo one koji se na nas digoše.
6 Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;
U svoj se luk nisam pouzdavao, nit' me mač moj spasavao.
7 Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.
Nego ti, ti si nas spasio od dušmana, ti si postidio one koji nas mrze.
8 Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. (Sela)
Dičili smo se Bogom u svako doba i tvoje ime slavili svagda.
9 Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.
A sad si nas odbacio i posramio nas i više ne izlaziš, Bože, sa četama našim.
10 Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.
Pustio si da pred dušmanima uzmaknemo, i opljačkaše nas mrzitelji naši.
11 Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.
Dao si nas k'o ovce na klanje i rasuo nas među neznabošce.
12 Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.
U bescjenje si puk svoj prodao i obogatio se nisi prodajom.
13 Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.
Učinio si nas ruglom susjedima našim, na podsmijeh i igračku onima oko nas.
14 Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.
Na porugu smo neznabošcima, narodi kimaju glavom nad nama.
15 Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.
Svagda mi je sramota moja pred očima i stid mi lice pokriva
16 Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.
zbog pogrdne graje podrugljivaca, zbog osvetljiva dušmanina.
17 To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.
Sve nas to snađe iako te nismo zaboravili niti povrijedili Saveza tvoga,
18 Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,
niti nam se srce odmetnulo od tebe, niti nam je noga s tvoje skrenula staze,
19 Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.
kad si nas smrvio u boravištu šakalskom i smrtnim nas zavio mrakom.
20 Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,
Da smo i zaboravili ime Boga našega, da smo ruke k tuđem bogu podigli:
21 Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.
zar Bog toga ne bi saznao? TÓa on poznaje tajne srdaca!
22 Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.
Ali zbog tebe ubijaju nas dan za danom, i mi smo im k'o ovce za klanje.
23 Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
Preni se! Što spavaš, Gospode? Probudi se! Ne odbacuj nas dovijeka!
24 Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?
Zašto lice svoje sakrivaš, zaboravljaš bijedu i nevolju našu?
25 Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.
Jer duša nam se u prah raspala, trbuh nam se uza zemlju prilijepio.
26 Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.
Ustani, u pomoć nam priteci, izbavi nas radi ljubavi svoje!
