Psalmów 38
1 Psalm Dawidowy ku przypominaniu. Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.
Psalmus David, in rememorationem de sabbato. Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me:
2 Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.
quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.
3 Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.
Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum:
4 Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.
quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
5 Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.
Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
6 Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.
Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar.
7 Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.
Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.
8 Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.
Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei.
9 Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.
Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.
10 Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.
Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.
11 Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.
Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.
12 I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.
Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.
13 Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.
Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum.
14 I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.
Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.
15 Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!
Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus.
16 Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.
Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
17 Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.
Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.
18 Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.
Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.
19 Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:
Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
20 A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.
Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.
21 Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie.
Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me.
22 Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!
Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.
