Psalmów 38
1 Psalm Dawidowy ku przypominaniu. Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.
Žalm Davidův k připomínání. Hospodine, v prchlivosti své netresci mne, ani v hněvě svém kárej mne.
2 Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.
Nebo střely tvé uvázly ve mně, a ruka tvá na mne těžce dolehla.
3 Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.
Nic není celého v těle mém pro tvou hněvivost, nemají pokoje kosti mé pro hřích můj.
4 Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.
Nebo nepravosti mé vzešly nad hlavu mou, jako břímě těžké nemožné jsou mi k unesení.
5 Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.
Zahnojily se, a kyší rány mé pro bláznovství mé.
6 Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.
Pohrbený a sklíčený jsem náramně, každého dne v smutku chodím.
7 Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.
Nebo ledví má plná jsou mrzkosti, a nic není celého v těle mém.
8 Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.
Zemdlen jsem a potřín převelice, řvu pro úzkost srdce svého.
9 Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.
Pane, před tebou jest všecka žádost má, a vzdychání mé není před tebou skryto.
10 Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.
Srdce mé zmítá se, opustila mne síla má, i to světlo očí mých není se mnou.
11 Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.
Ti, kteříž mne milovali, a tovaryši moji, štítí se ran mých, a příbuzní moji zdaleka stojí.
12 I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.
Ti pak, kteříž stojí o bezživotí mé, osídla lécejí, a kteříž mého zlého hledají, mluví převráceně, a přes celý den lest a chytrost smýšlejí.
13 Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.
Ale já jako hluchý neslyším, a jako němý, kterýž neotvírá úst svých;
14 I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.
Tak jsem, jako člověk, kterýž neslyší, a v jehož ústech není žádného odporu.
15 Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!
Nebo na tě, Hospodine, očekávám, ty za mne odpovíš, Pane Bože můj.
16 Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.
Nebo jsem řekl: Ať se neradují ze mne, poklesla-li by se noha má, ať se pyšně nepozdvihují nade mnou,
17 Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.
Poněvadž k snášení bíd hotov jsem, anobrž bolest má vždycky jest přede mnou.
18 Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.
A že nepravosti své vyznávám, a pro hřích svůj tesklím.
19 Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:
Pročež nepřátelé moji veseli jsouce, silí se, a rozmnožují se ti, kteříž mne bez příčiny nenávidí.
20 A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.
A zlým za dobré mi se odplacujíce, činí mi protivenství, proto že dobrého následuji.
21 Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie.
Neopouštějž mne, Hospodine Bože můj, nevzdalujž se ode mne.
22 Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!
Přispěj k spomožení mému, Pane spasení mého.
