Psalmów 22

1 Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.

En Psalm Davids, till att föresjunga, om hindena som bittida jagad varder. Min Gud, min Gud, hvi hafver du öfvergifvit mig? Jag ryter; men min hjelp är fjerran.

2 Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.

Min Gud, om dagen ropar jag, så svarar du intet; och om nattena tiger jag ock intet.

3 Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.

Men du äst helig, du som bor ibland Israels lof.

4 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.

Våre fäder hoppades uppå dig; och då de hoppades, halp du dem ut.

5 Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.

Till dig ropade de, och vordo hulpne; de hoppades på dig, och vordo icke till skam.

6 Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.

Men jag är en matk, och icke menniska; menniskors gabberi, och folks föraktelse.

7 Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:

Alle de som mig se, bespotta mig, gapa upp med munnen, och rista hufvudet:

8 Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.

Han klage det Herranom; han hjelpe honom ut, och undsätte honom, om han hafver lust till honom.

9 Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.

Ty du hafver dragit mig utu mitt moderlif; och vast min tröst, då jag än vid mine moders bröst låg.

10 Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.

På dig är jag kastad utaf moderlifvet; du äst min Gud, allt ifrå mine moders lif.

11 Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.

Var icke långt ifrå mig; ty ångest är hardt när; ty här är ingen hjelpare.

12 Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.

Store stutar hafva belagt mig; fete oxar hafva omhvärft mig.

13 Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.

De uppgapa med sin mun emot mig, såsom ett glupande och rytande lejon.

14 Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.

Jag är utgjuten såsom vatten; all min ben hafva skiljts åt; mitt hjerta i mitt lif är såsom ett smält vax.

15 Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.

Mina krafter äro borttorkade, såsom ett stycke af en potto; och min tunga lådar vid min gom, och du lägger mig uti dödsens stoft.

16 Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.

Ty hundar hafva kringhvärft mig, och de ondas rote hafver ställt sig omkring mig; mina händer och fötter hafva de genomborrat.

17 Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.

Jag måtte tälja all min ben; men de skåda och se sin lust på mig.

18 Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.

De byta min kläder emellan sig, och kasta lott om min klädnad.

19 Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.

Men du, Herre, var icke fjerran; min starkhet, skynda dig till att hjelpa mig.

20 Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.

Fria mina själ ifrå svärdet, mina ensamma ifrå hundarna.

21 Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.

Hjelp mig utu lejonens mun, och fria mig ifrån enhörningarna.

22 Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.

Jag vill predika ditt Namn minom brödrom; jag vill prisa dig i församlingene.

23 Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.

Lofver Herran, I som frukten honom; honom äre all Jacobs säd, och honom vörde all Israels säd.

24 Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.

Ty han hafver icke föraktat eller försmått dens fattiga eländhet; och icke förskylt sitt ansigte för honom; och då han ropade till honom, hörde han det.

25 O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.

Dig vill jag prisa, uti den stora församlingene; jag vill betala mitt löfte inför dem som frukta honom.

26 Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.

De elände skola äta, att de mätte varda; och de som efter Herran fråga, skola prisa honom; edart hjerta skall lefva evinnerliga.

27 Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.

Tänke derpå alla verldenes ändar, och omvände sig till Herran; och alla Hedningars slägter tillbedje för honom.

28 Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.

Herren hafver ett rike, och han råder ibland Hedningarna.

29 Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.

Alle fete på jordene skola äta, och tillbedja; för honom skola knäböja alle de som i stoft ligga, och de der med bekymmer lefva.

30 Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.

Han skall få ena säd, den honom tjenar; om Herran skall man förkunna intill barnabarn.

31 Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.

De skola, komma och predika hans rättfärdighet de folke, som födas skall, att han det gör.