Psalmów 22
1 Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.
Meu Deus, meu Deus, porque me desamparaste? porque te alongas do meu auxílio e das palavras do meu bramido?
2 Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.
Meu Deus, eu clamo de dia, e tu não me ouves; de noite, e não tenho sossego.
3 Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.
Porém tu és santo, o que habitas entre os louvores de Israel.
4 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.
Em ti confiaram nossos pais; confiaram, e tu os livraste.
5 Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.
A ti clamaram e escaparam; em ti confiaram, e não foram confundidos.
6 Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.
Mas eu sou verme, e não homem, opróbrio dos homens e desprezado do povo.
7 Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:
Todos os que veem zombam de mim, arreganham os beiços e meneiam a cabeça, dizendo:
8 Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.
Confiou no Senhor, que o livre; livre-o, pois nele tem prazer.
9 Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.
Mas tu és o que me tiraste do ventre: fizeste-me esperar, estando aos peitos de minha mãe.
10 Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.
Sobre ti fui lançado desde a madre; tu és o meu Deus desde o ventre de minha mãe.
11 Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.
Não te alongues de mim, pois a angústia está perto, e não há quem ajude.
12 Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.
Muitos touros me cercaram; fortes touros de Bazan me rodearam.
13 Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.
Abriram contra mim suas bocas, como um leão que despedaça e que ruge.
14 Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.
Como água me derramei, e todos os meus ossos se desconjuntaram: o meu coração é como cera, derreteu-se no meio das minhas entranhas.
15 Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.
A minha força se secou como um caco, e a língua se me pega ao paladar: e me puseste no pó da morte.
16 Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.
Pois me rodearam cães: o ajuntamento de malfeitores me cercou, traspassaram-me as mãos e os pés.
17 Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.
Poderia contar todos os meus ossos: eles o veem e me contemplam.
18 Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.
Repartem entre si os meus vestidos, e lançam sortes sobre a minha túnica.
19 Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.
Mas tu, Senhor, não te alongues de mim: força minha, apressa-te em socorrer-me.
20 Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.
Livra-me a minha alma da espada, e a minha predileta da força do cão.
21 Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.
Salva-me da boca do leão, sim, ouviste-me, desde as pontas dos unicórnios.
22 Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.
Então declararei o teu nome aos meus irmãos: louvar-te-ei no meio da congregação.
23 Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.
Vós, que temeis ao Senhor, louvai-o; todos vós, semente de Jacob, glorificai-o; e temei-o todos vós, semente de Israel.
24 Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.
Porque não desprezou nem abominou a aflição do aflito, nem escondeu dele o seu rosto; antes, quando ele clamou, o ouviu.
25 O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.
O meu louvor virá de ti na grande congregação: pagarei os meus votos perante os que o temem.
26 Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.
Os mansos comerão e se fartarão; louvarão ao Senhor os que o buscam: o vosso coração viverá eternamente.
27 Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.
Todos os limites da terra se lembrarão, e se converterão ao Senhor: e todas as gerações das nações adorarão perante a tua face.
28 Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.
Porque o reino é do Senhor, e ele domina entre as nações.
29 Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.
Todos os que na terra são gordos comerão e adorarão, e todos os que descem ao pó se prostrarão perante ele: e ninguém poderá reter viva a sua alma.
30 Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.
Uma semente o servirá: será contada ao Senhor de geração em geração.
31 Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.
Chegarão e anunciarão a sua justiça ao povo que nascer, porquanto ele o fez.
